Δεν ήταν το πάγωμα της χρηματοδότησης των τρομοκρατών μια υπόθεση που είχε αποφασιστεί από καιρό;» Η «Frankfurter Allgemeine Zeitung» διερωτάται και λυπάται που «χρειάστηκε η φονική νύχτα στο Παρίσι για να υποχρεωθούν τα κράτη που έχουν έναν ηγετικό ρόλο σε συνεργασία», γράφει η Κατερίνα Τζωρτζινάκη.
Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Δεν ήταν το πάγωμα της χρηματοδότησης των τρομοκρατών μια υπόθεση που είχε αποφασιστεί από καιρό;» Η «Frankfurter Allgemeine Zeitung» διερωτάται και λυπάται που «χρειάστηκε η φονική νύχτα στο Παρίσι για να υποχρεωθούν τα κράτη που έχουν έναν ηγετικό ρόλο σε συνεργασία».
Εστω και μ’ αυτό το βίαιο ξύπνημα, έχουν σοβαρές πιθανότητες να αποδυναμώσουν ή να καταστρέψουν το κρατικό μόρφωμα ΙSIS. Τι γίνεται, όμως, με την επιρροή του και δη στις δυτικές κοινωνίες; Η ιστορία του πολέμου κατά της τρομοκρατίας έχει διδάξει ότι τέτοιου είδους οργανώσεις, παρά τις διαφορές και τις αναφορές, δεν αντλούν τη δύναμή τους από το έδαφος. Ιδίως, στην περίπτωση του Ισλαμικού Κράτους η διάκριση Dar al-Kufr (γη των απίστων) και Dar al-Islam καταργείται. Ολόκληρος ο κόσμος γίνεται πεδίο πολέμου Dar al-Ηarb. Παρόλο δε που αναγκαζόμαστε με οδυνηρό τρόπο να το θυμηθούμε, πολλά τρομοκρατικά φαινόμενα που στρέφονται εναντίον μας γεννήθηκαν στο σπίτι μας, σε αντίδραση προς τη νεωτερικότητα (;) και υιοθετήθηκαν από ανθρώπους που αναζητούν μια χαμένη ταυτότητα (;). Οι πέντε από τους δράστες των αποτρόπαιων επιθέσεων στο Παρίσι είναι Γάλλοι και Βέλγοι.
Υπ’ αυτή την έννοια, το να μιλάει κανείς για πόλεμο εναντίον του Ισλαμικού Κράτους «είναι το πρώτο βήμα για να βοηθήσει την οργάνωση αυτή να πετύχει τους στόχους της, καθώς όσο μεγαλύτερη είναι η αγωνία στην κοινωνία μας, συμπεριλαμβανομένου και του άγχους για τον πόλεμο, τόσο περισσότερο μπορεί να οδηγηθεί στην επιτυχία ο τρόμος». Ο Γερμανός αντικαγκελάριος παίρνει αποστάσεις από τη ρητορική του Παρισιού, γιατί αντιλαμβάνεται και την ιδεολογική πρόκληση.
Αν κινητοποιηθούν τα στρατιωτικά μέσα, θα ξεδοντιάσουν το Ισλαμικό Κράτος, αλλά το πρόβλημα δεν μπορεί να λυθεί μόνο με στρατιωτικά μέσα. Η εντατικοποίηση των βομβαρδισμών στη Συρία είναι μία από τις απαντήσεις. Η προφανής, η πιο δυναμική, αλλά κανείς δεν κερδίζει μόνο με τα όπλα, όταν υπάρχουν τόσα αλληλοσυγκρουόμενα όνειρα και εφιάλτες, ώστε ο Φρόιντ θα δυσκολευόταν να τα ερμηνεύσει.