Περί ιδιωτικής εκπαίδευσης

Θα ήμουν το πολύ δέκα ετών όταν παρακολούθησα την πρώτη μου συνέλευση. Ηταν του ΣΙΕΛ, πρόγονου της ΟΙΕΛΕ, λόγω πατρός. Μια εποχή που οι συνδικαλιστές, εκτός των κομματικών τους διασυνδέσεων, χρειαζόταν να ξεχωρίζουν για την εκπαιδευτική τους δεινότητα, για τα δημοσιεύματά τους και την κοινωνική τους προσφορά. Από τότε η ιδιωτική εκπαίδευση έφερε το στίγμα ότι αφορούσε τα παιδιά των προνομιούχων και αρκετοί υποστήριζαν πως έκανε «χάρες» στους μαθητές-πελάτες.

Από την έντυπη έκδοση

Του Κώστα Ιωαννίδη
[email protected]

Τα πρώτα χρόνια της «Αλλαγής» του ΠΑΣΟΚ, στο πλαίσιο της φραστικής υπογράμμισης της τοξικότητας που συνόδευε την ιδιωτική πρωτοβουλία, η μπάλα πήρε και τα ιδιωτικά σχολεία. Το τελικό αποτέλεσμα δεν ήταν ανάλογο των σοσιαλιστικών προσδοκιών της εποχής. Επειτα από λίγα χρόνια, τα ιδιωτικά σχολεία άνθησαν, αυξήθηκαν και η πελατεία τους μεγάλωσε. Ο βασικός λόγος ήταν το ωράριο που προσέφεραν, αφού απασχολούσαν τα παιδιά από το πρωί έως το απόγευμα. Ηταν η βέλτιστη λύση για δύο εργαζόμενους γονείς.  Τα ιδιωτικά σχολεία αποτέλεσαν μια λύση και για όσους ήθελαν τα παιδιά τους να έχουν πλήρες πρόγραμμα μαθητείας, καθώς στα Δημόσια η γυμναστική, οι ξένες γλώσσες, ακόμα και τα καλλιτεχνικά πολλές φορές θεωρήθηκε δικαιολογημένο να μην παραδίδονται.

Για να μην αναφερθούμε σε φυσικούς που έκαναν μαθηματικά, φυσιογνώστες που δίδασκαν φυσική - χημεία και άλλα τέτοια παράξενα που δεν συναντιούνται στις επιλογές προσωπικού των ιδιωτικών. Βέβαια, τα ιδιωτικά υψηλών προδιαγραφών ήταν και είναι λίγα. Αλλά εκεί αυτό που προσφέρεται είναι ξεχωριστό και δεν έχει σχέση μόνο με τη διδακτέα ύλη, αλλά με τη γενικότερη πολιτιστική και κοινωνική παιδεία. Αυτά ωστόσο εξυπηρετούν όντως τα παιδιά των πλουσιότερων στρωμάτων και όσων, στοχεύοντας ψηλά σε σχέση με το μέλλον των τέκνων τους, στερούνται πολλά για να πληρώσουν το κόστος της ιδανικής για αυτούς εκπαίδευσης.

Οι περισσότεροι πελάτες των ιδιωτικών όμως, τα αντιμετωπίζουν, απλά, ως παρόχους υπηρεσιών... τρία έως τέσσερα σε ένα. Οργανωμένη μεταφορά μαθητών, διδασκαλία πλήρης ως προς τα μαθήματα, απασχόληση και το απόγευμα, μελέτη με βοηθούς καθηγητές. Ετσι, δεν αναζητούνται γιαγιάδες ή γείτονες για την παραλαβή και την ασφαλή επάνοδο στο σπίτι, ενώ όταν δεν υπάρχουν, προκύπτει το έξοδο της «κοπέλας» για την εκτέλεση αυτού του έργου. Η επίβλεψη στη δουλειά που έχουν οι μαθητές για το σπίτι, προσφέρει απαλλαγή από την ανάγκη φροντιστηρίων από μικρή ηλικία. Φαινόμενο που οδηγεί στην καταστροφική συνήθεια των παιδιών να μην μπορούν να διαβάσουν μόνα τους.

Η ιδιωτική εκπαίδευση, άσχετα από τα συνθήματα για να καλυφθεί η σκληρή πραγματικότητα της συλλογής κεφαλαίων από φόρους, αποτελεί μηχανισμό μείωσης της παραοικονομίας και της κυκλοφορίας μαύρου χρήματος. Λειτουργεί υποστηρικτικά απέναντι στις τρύπες της δημόσιας εκπαίδευσης και παράγει ή διατηρεί θέσεις εργασίας την εποχή της υψηλής ανεργίας