24 Οκτωβρίου. Ημέρα του ΟΗΕ. «Καθώς γιορτάζουμε τα εξήντα χρόνια του Οργανισμού μας, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι ο σύγχρονος κόσμος είναι πολύ διαφορετικός από εκείνον των ιδρυτών μας.
Τα Ηνωμένα Εθνη πρέπει να αντανακλούν αυτή τη νέα εποχή και να ανταποκρίνονται στις προκλήσεις της. Πρώτα απ' όλα, στην επίγνωση ότι εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπων έχουν αφεθεί ανυπεράσπιστοι απέναντι στην πείνα, τις ασθένειες και την υποβάθμιση του περιβάλλοντος, παρά το γεγονός ότι ο κόσμος διαθέτει τα μέσα για τη διάσωσή τους.
Τον προηγούμενο μήνα οι ηγέτες του κόσμου συναντήθηκαν στη Νέα Υόρκη και δεσμεύτηκαν σε εμπεριστατωμένες πολιτικές, οι οποίες, αν εφαρμοστούν πλήρως, θα μπορούσαν να μειώσουν στο μισό την πείνα και τη φτώχεια μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια.
Αποφάσισαν να δημιουργήσουν νέα όργανα του ΟΗΕ για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την οικοδόμηση μακροχρόνιας ειρήνης σε πληγωμένες από τον πόλεμο χώρες.
Υποσχέθηκαν να καταπολεμήσουν την τρομοκρατία σε όλες τις μορφές της και να αναλάβουν -όποτε χρειαστεί- συλλογική δράση, για τη διάσωση των πληθυσμών από τη γενοκτονία και άλλα αποτρόπαια εγκλήματα.
Για τις κλιματικές αλλαγές και τη μεταρρύθμιση του Συμβουλίου Ασφαλείας, όμως, κατέληξαν μόνο σε «αδύναμες» δηλώσεις, ενώ για τη διάδοση των πυρηνικών όπλων και τον αφοπλισμό δε συμφώνησαν καθόλου.
Μας άφησαν σημαντική δουλειά για το μέλλον. Είμαι σίγουρος ότι και εσείς, ως πολίτες του κόσμου, θα κάνετε ό,τι σας αναλογεί», αναφέρει στο μήνυμά του ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών, Κόφι Ανάν.
Ιδρύσαμε τον ΟΗΕ για να θωρακίζει το διεθνές δίκαιο, τα δικαιώματα του ανθρώπου, την ειρηνική συνύπαρξη, και 60 χρόνια μετά, φτάσαμε να διερωτώμαστε ποιος θα μάς φυλάει από τους φύλακες των δικαιωμάτων που τα καταλύουν μόνοι τους.
«Αυτό που χρειάζεται περισσότερο από καθετί άλλο η εποχή μας, είναι κοινωνική ελπίδα και ιστορικός ρεαλισμός», συμπέρανε σε μια ομιλία του στο Ιδρυμα Γκορμπατσόφ του Τουρίνου τον περασμένο Μάρτιο ο ιστορικός Eρικ Χομπσμπάουμ.
«Ελπίς δε πάντας κ'απιπειθείη τρέφει» (Σιμωνίδης ο Αμοργίνος). Ετσι όπως πάμε, ούτε αυτά θα μπορούν να μας τρέφουν πια.
K.T.