Σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες πάνω από το 50% των ασθενών, που έχουν υποβληθεί στο παρελθόν σε χειρουργικές επεμβάσεις για τον μηνίσκο τους αναπτύσσουν οστεοαρθρίτιδα 10-15 χρόνια μετά την επέμβαση.
Σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες πάνω από το 50% των ασθενών, που έχουν υποβληθεί στο παρελθόν σε χειρουργικές επεμβάσεις για τον μηνίσκο τους αναπτύσσουν οστεοαρθρίτιδα 10-15 χρόνια μετά την επέμβαση.
Πρόσφατη μελέτη η οποία δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο «American Journal of Sports Medicine», και έγινε σε 295 επεμβάσεις γόνατος για αποκατάσταση ρήξης μηνίσκου, έδειξε ότι 37 ασθενείς εξ αυτών, χρειάστηκαν επανεπέμβαση, λόγω κακής χειρουργικής αποκατάστασης, ενώ το ποσοστό επιπλοκών κυμαίνεται διεθνώς από 5 μέχρι 45%.
Μόνο στις Η.Π.Α εκτελούνται γίνονται πολλές επεμβάσεις τέτοιου είδους κάθε χρόνο και αφορούν άτομά ηλικίας 20-64 ετών. Συγκεκριμένα, οι άνδρες τραυματίζουν το μηνίσκο τους συχνότερα από τις γυναίκες σε ποσοστό 20% παραπάνω.
Ο έσω μηνίσκος τραυματίζεται σε διπλάσιο ποσοστό από τον έξω, ενώ τo 63% των ρήξεων αφορά το οπίσθιο κέρας, τo21% οπίσθιο κέρας και σώμα, το 5,2% μόνο το σώμα και το 3,9% πρόσθιο και οπίσθιο κέρας μαζί.
Επίσης, εάν αφαιρεθεί 15-30% του μηνίσκου, οι δυνάμεις που ασκούνται στις διεπιφάνειες επαφής αυξάνουν περίπου κατά 350%. Με την πάροδο της ηλικίας οι μηνίσκοι εκφυλίζονται και αφυδατώνονται, με αποτέλεσμα να είναι λιγότερο ευκίνητοι και υπόκεινται πιο συχνά σε ρήξη.
Όπως δείχνουν τα στατιστικά στοιχεία το ένα τρίτο των ρήξεων μηνίσκου συμβαίνει σε αθλητική κάκωση και επίσης ένα τρίτο εξ αυτών, συμβαίνει μαζί με ρήξη χιαστών συνδέσμων.
Η μηνισκεκτομή είναι η πιο συχνή ορθοπεδική επέμβαση όμως πρόσφατα ήρθε μια νέα μέθοδος αποκατάστασης η οποία βασίζεται στην Αναγεννητική Ορθοπεδική με την εφαρμογή σύγχρονων βιολογικών μεθόδων και τη χρήση αυτόλογων ενήλικων βλαστικών κυττάρων.
Σύμφωνα με τον ορθοπαιδικό - χειρουργό Δρ Σταύρο Αλευρογιάννη, με τη νέα μέθοδο καταργείται το χειρουργείο με την μορφή που μέχρι σήμερα ξέραμε, ενώ αποφεύγονται και οι μετεγχειρητικές επιπλοκές και ο κίνδυνος ανάπτυξης οστεοαρθρίτιδας.
Η διαδικασία είναι απλή. Λαμβάνεται λιπώδης ιστός ή/και κύτταρα από τον μυελό των οστών με αναίμακτες διαδικασίες και αυτά τοποθετούνται μετά από ειδική ενεργοποίηση στο σημείο της βλάβης του μηνίσκου, με υπερηχογραφική καθοδήγηση.
Στη συνέχεια, ορισμένοι αυξητικοί παράγοντες, από το αίμα του ασθενούς, υαλουρονικό οξύ, κυτοκίνες και ισχυρά αντιοξειδωτικά εγχέονται τις επόμενες εβδομάδες με ειδικό πρωτόκολλο και ο ασθενής αποφεύγει με τον τρόπο αυτό τη χειρουργική επέμβαση.
Σε περιπτώσεις ασθενών μικρότερης ηλικίας, με εκτεταμένη ρήξη μηνίσκου, που απαιτείται μερική μηνισκεκτομή, γίνεται τοποθέτηση συνθετικών ικριωμάτων και βλαστοκυττάρων, πάνω σε αυτά, με αρθροσκοπικό τρόπο.