Όποιος έχει ασχοληθεί στοιχειωδώς με πολεμικές τέχνες γνωρίζει ότι ένα πολύ σημαντικό τμήμα της εκπαίδευσης σε πάρα πολλές εξ αυτών έχει να κάνει με τις πτώσεις: Το να μαθαίνει ο μαχητής να πέφτει όσο το δυνατόν πιο ομαλά γίνεται, χωρίς να τραυματίζεται, προκειμένου να είναι σε θέση να ξανασηκωθεί.
Όποιος έχει ασχοληθεί στοιχειωδώς με πολεμικές τέχνες γνωρίζει ότι ένα πολύ σημαντικό τμήμα της εκπαίδευσης σε πάρα πολλές εξ αυτών έχει να κάνει με τις πτώσεις: Το να μαθαίνει ο μαχητής να πέφτει όσο το δυνατόν πιο ομαλά γίνεται, χωρίς να τραυματίζεται, προκειμένου να είναι σε θέση να ξανασηκωθεί.
Αυτή τη δυνατότητα σκοπεύουν να προσδώσουν στα ρομπότ ερευνητές του Georgia Tech, που ανέπτυξαν έναν τρόπο με τον οποίο τα ρομπότ μπορούν να «διδαχθούν» πώς να πέφτουν με...χάρη, αποφεύγοντας τις σημαντικές ζημιές.
Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, κάτι τέτοιο είναι ιδιαίτερα σημαντικό, καθώς τα ρομπότ – και ειδικά σε περιπτώσεις ιδιαίτερα εξελιγμένων, ακριβών μοντέλων- χρησιμοποιούνται σε όλο και περισσότερες εργασίες και αποστολές.
Ο αλγόριθμος έχει αναπτυχθεί από τους Σεχούν Χα και Κάρεν Λιού, και αυτό που κάνει είναι να «λέει» στο ρομπότ πώς να αντιδρά σε ένα μεγάλο εύρος πτώσεων- από ένα απλό βήμα για να ανακτηθεί η ισορροπία μέχρι «roll» για τον καλύτερο «χειρισμό» μιας γρήγορης πτώσης.
Ως αποτέλεσμα, είναι δυνατή η ελαχιστοποίηση της ζημιάς που θα μπορούσε να προκληθεί, μέσω «εκπαίδευσης» πάνω στη σωστή ακολουθία κινήσεων που απαιτείται για την μείωση της φόρας.
Ο αλγόριθμος επικυρώθηκε σε εξομοιώσεις και δοκιμάστηκε σε ανδροειδές BioloidGP. «Πιστεύουμε πως τα ρομπότ μπορούν να μάθουν να πέφτουν με ασφάλεια.
Η δουλειά μας ενοποίησε την υπάρχουσα έρευνα σχετικά με την εκπαίδευση των ρομπότ στις πτώσεις δίνοντάς τους ένα εργαλείο για να βρίσκεται αυτόματα ο αριθμός των επαφών (για παράδειγμα, πόσα χέρια το σπρώχνουν), η σειρά τους και η θέση και το timing τους.
Όλα αυτά επηρεάζουν την πτώση και αλλάζουν την αντίδραση του ρομπότ» αναφέρει ο Χα- η δουλειά του οποίου, σημειώνεται, βασίστηκε σε προηγούμενες έρευνες της Λιου πάνω στον τρόπο που οι γάτες χειρίζονται το σώμα τους ενώ βρίσκονται στον αέρα, κατά τη διάρκεια μιας πτώσης.
«Από προηγούμενες δουλειές μας, ξέραμε ότι ένα ρομπότ έχει το υπολογιστικό know-how για να επιτύχει μια πιο μαλακή προσγείωση, αλλά όχι το hardware για να κινηθεί γρήγορα σαν μια γάτα.
Ο νέος μας αλγόριθμος λαμβάνει υπόψιν αυτούς τους περιορισμούς και τις δυνατότητες του ρομπότ, και προτείνει μια ακολουθία επαφών, έτσι ώστε σταδιακά να επιβραδύνει» αναφέρει σχετικά η Λιου.