Συμφωνία διπλής ανάγνωσης

Από την έντυπη έκδοση

Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected] 

Χίλιες δυο ιστορίες γεννιούνται και υφαίνονται πίσω και γύρω από το παράξενο όνομα ΤΤΙP. Ποια είναι η oυσιαστική πλοκή της Διατλαντικής Εταιρικής Σχέσης Εμπορίου και Επενδύσεων μεταξύ Ευρωπαϊκής Ενωσης και ΗΠΑ; Οι αδιάκοπες διαπλοκές της ίδιας της συγγραφής της, τα άπειρα δούναι λαβείν ανάμεσα στην περιπέτεια των επιχειρηματικών δικαιωμάτων και στην περιπέτεια των άλλων πραγμάτων; Της πάει αρκετά, μα όχι ως το σημείο να μην ηχεί κι αυτό ως μια συμβατική απόδοση.

Βασικός στόχος της ΤΤΙP είναι η δημιουργία της μεγαλύτερης ζώνης ελεύθερων εμπορικών συναλλαγών παγκοσμίως, με την άρση των δασμών και την καθιέρωση κοινών προδιαγραφών. Ακόμη, όμως, και η καγκελάριος ήδη από τον περασμένο Μάιο αναγνώρισε ότι «υπάρχει μια ανησυχία για το εάν οι κοινωνικοί και οικολογικοί κανόνες που έχουμε θέσει θα συνεχίσουν να ισχύουν».

Υπάρχει κάτι παραπάνω από ανησυχία, κι ας μη φτάνει μέχρι τη μικρή ελληνική επαρχία, που δεν δίνει και μεγάλη σημασία. Πάνω από 150.000 άνθρωποι, που διαδήλωσαν το προηγούμενο Σάββατο στο Βερολίνο, εγείρουν έντονες ενστάσεις, ιδίως ως προς μια διάταξη στο προσχέδιο της συμφωνίας, που δίνει τη δυνατότητα σε εταιρείες να στρέφονται κατά κρατών ενώπιον ειδικών δικαστηρίων. Αυτή η ρήτρα περί προστασίας των επενδυτών διαβάζεται από τους πολίτες αλλιώς: περαιτέρω διάβρωση των εργασιακών σχέσεων, αμφισβήτηση ευρωπαϊκών νόμων που διέπουν τα τρόφιμα και την προστασία του περιβάλλοντος.

Σ’ αυτό το περιβάλλον δεν καθησυχάζουν οι υποσχέσεις για δουλειές, ευημερία και ανάπτυξη, που θα φέρει το μεγαλεπήβολο οικονομικό πρότζεκτ όταν ολοκληρωθεί.

Σ’ αυτό το περιβάλλον η μυστικότητα -με την οποία διαπραγματεύονται Βρυξέλλες και Ουάσιγκτον- και η κυνικότητα είναι στην ίδια συχνότητα. Πώς μπορεί να προχωρήσει η TTIP όταν πλήθη Ευρωπαίων δηλώνουν την αντίθεσή τους; «Δεν παίρνω εντολές από τους Ευρωπαίους πολίτες» απάντησε η κοινοτική επίτροπος για το Εμπόριο («I didn’t think TTIP could get any scarier, but then I spoke to the EU official in charge of it», Ιndependent, 12/10) και κάπου εδώ χάνεται κάθε όριο.