Η ζωή και η μακρά εμπειρία από τη γειτνίαση με την Τουρκία έχει αποδείξει, πέρα από κάθε αμφιβολία, ότι η Αγκυρα δεν αφήνει ευκαιρία ανεκμετάλλευτη, προκειμένου να προωθήσει και να ικανοποιήσει πολιτικούς στόχους, στο πλαίσιο πάντα μιας αναθεωρητικής πολιτικής που εδώ και δεκαετίες με συνέπεια ακολουθεί, γράφει ο Δημήτρης Η. Χατζηδημητρίου.
Από την έντυπη έκδοση
Του Δημήτρη Η. Χατζηδημητρίου
[email protected]
Η ζωή και η μακρά εμπειρία από τη γειτνίαση με την Τουρκία έχει αποδείξει, πέρα από κάθε αμφιβολία, ότι η Αγκυρα δεν αφήνει ευκαιρία ανεκμετάλλευτη, προκειμένου να προωθήσει και να ικανοποιήσει πολιτικούς στόχους, στο πλαίσιο πάντα μιας αναθεωρητικής πολιτικής που εδώ και δεκαετίες με συνέπεια ακολουθεί.
Η τελευταία ευκαιρία που σπεύδει να αξιοποιήσει η Τουρκία είναι η, με ένταση εκδηλωθείσα, προσφυγική κρίση -συνεπεία του εμφυλίου στη Συρία- και ο παροξυσμός των μεταναστευτικών ροών αναξιοπαθούντων ανθρώπων που βλέπουν την Ευρώπη ως τη σύγχρονη Γη της Επαγγελίας.
Η Τουρκία, είναι πλέον σαφές και στον καλοπροαίρετο παρατηρητή, σπεύδει να εκμεταλλευθεί την παρουσία στην επικράτειά της εκατοντάδων χιλιάδων απελπισμένων ανθρώπων, για να αποκομίσει πολιτικά οφέλη. Τούτο δηλοί η επαναφορά -προς τις Βρυξέλλες- από τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν του αιτήματος για ελεύθερη είσοδο Τούρκων πολιτών στην Ε.Ε., προκειμένου η Αγκυρα να στέρξει στο ευρωπαϊκό αίτημα για «στεγανοποίηση» των συνόρων της, ώστε να μην αποβιβάζονται -βοηθούμενοι από Τούρκους λαθρέμπορους, με το αζημίωτο- κατά χιλιάδες οι πρόσφυγες και οι παράτυποι μετανάστες στις ακτές των ελληνικών νησιών, με τελικό προορισμό την Κεντρική-Βόρεια Ευρώπη.
Πρόκειται για πολιτική που η Αγκυρα είχε υιοθετήσει και εφαρμόσει και την προηγούμενη δεκαετία, θέτοντας μάλιστα στην υπηρεσία αυτού του στόχου και τις τουρκικές αερογραμμές, οι οποίες με πολύ χαμηλό αντίτιμο μετέφεραν στην Τουρκία πολίτες από τις πρώην κτήσεις της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, από Τυνησία έως Ιράκ και Συρία, που θα ήθελαν να «περάσουν» στην Ευρώπη...
Είναι χαρακτηριστικό ότι από τους 146.000 μετανάστες που κάποια στιγμή συνελήφθησαν σε κάποια ευρωπαϊκή χώρα, προερχόμενοι από την Τουρκία, μεταξύ των ετών 2002-2014, η γειτονική χώρα δέχτηκε πίσω μόλις 3.900, κι αυτό παρά τις δεσμεύσεις που απέρρεαν τόσο από το Ελληνοτουρκικό Πρωτόκολλο Επανεισδοχής του 2001 όσο και από την ανάλογη συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας του 2013.
Στην έξαρση της προσφυγικής κρίσης είναι βέβαιο ότι η Αγκυρα βλέπει μια καλή ευκαιρία για να θέσει εν αμφιβόλω -και να οδηγήσει σε αναθεώρηση- τα καθεστώτα που διέπουν τη δικαιοδοσία της Αθήνας και την απόλυτη αρμοδιότητά της στα ζητήματα του ελέγχου και των επιχειρήσεων Ερευνας-Διάσωσης στο Αιγαίο... Και δυστυχώς την ώρα που η Αγκυρα χρησιμοποιεί το προσφυγικό ως Δούρειο Ιππο της πολιτικής της, κάποιοι στην Αθήνα εξαντλούνται σε δεκάρικους εκχυλίζουσας αμβλύνοιας...