Η τεμπελιά δεν είναι απλά ένα χαρακτηριστικό κάποιων ανθρώπων, αλλά μία αντίδραση του ανθρώπινου οργανισμού στο να ρυθμίζει έτσι τη δαπάνη ενέργειας που καταναλώνει για να μπορεί να έχει κι άλλη.
Η τεμπελιά δεν είναι απλά ένα χαρακτηριστικό κάποιων ανθρώπων, αλλά μία αντίδραση του ανθρώπινου οργανισμού στο να ρυθμίζει έτσι τη δαπάνη ενέργειας που καταναλώνει για να μπορεί να έχει κι άλλη.
Συγκεκριμένα, μελέτη που έγινε από επιστήμονες του Πανεπιστημίου «Σάιμον Φρέιζερ» στον Καναδά και η οποία δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο «Current Biology», δείχνει ότι ο εγκέφαλος μας ρυθμίζει τον τρόπο με τον οποίο περπατάμε προκειμένου να καταναλώνει λιγότερη ενέργεια.
Οι επιστήμονες έβαλαν εθελοντές να περπατήσουν φορώντας ένα μεταλλικό σκελετό στο σώμα τους που τους με μεταλλικά στηρίγματα και κινητήρες στα πόδια. Επί της ουσίας σαν να ήταν ρομπότ. Ο σκελετός ήταν προγραμματισμένος να μειώνει τη βάδιση ασκώντας αντίσταση, η οποία όμως χανόταν όταν ο αθλούμενος βάδιζε με κανονικό τρόπο. Οι επιστήμονες προσπάθησαν να δείξουν στους εθελοντές ένα νέο τρόπο βάδισης, εντελώς διαφορετικό από το συνήθη τρόπο που περπατούσαν, με τον οποίο η ενέργεια που κατανάλωναν μειωνόταν στο ελάχιστο. Διαπίστωσαν ότι σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα οι συμμετέχοντες προσαρμόστηκαν άψογα στο νέο τρόπο, με τον οποίο η κατανάλωση ενέργειας τους έφτανε στο 5%.
Όπως επισημαίνει ο επικεφαλής της μελέτης δρ. Μαξ Ντόνελαν δε χρειάστηκε καν η σταδιακή μάθηση στη περίπτωση αυτή καθώς ο οργανισμός προσαρμόστηκε άμεσα στη μείωση δαπάνης ενέργειας καθώς ήταν κάτι που του ήταν εύκολο να το κάνει. Ο οργανισμός μας όπως λέει, μπορεί να ρυθμίσει την κατανάλωση που πρέπει να κάνει έτσι ώστε να κρατά αποθέματα. Προφανώς το ενεργειακός κόστος των κινήσεων μας δεν είναι θέμα των μυών αλλά όλου του νευρικού συστήματος, γι αυτό και οι επιστήμονες επεσήμαναν ότι, είναι απαραίτητη μία ακόμα μελέτη, ώστε να δουν πως ακριβώς το νευρικό σύστημα παρακολουθεί τις κινήσεις και καταγράφει την ενεργειακή δαπάνη τους και κατ’ επέκταση υπολογίζει τις βέλτιστες κινήσεις για κάθε μυ στο σώμα μας.
Πάντως σύμφωνα με τον δρ. Ντόνελαν ο τρόπος με τον οποίο ο εγκέφαλος μας ρυθμίζει τις κινήσεις μας απαντά στο ερώτημα γιατί μας διαλέγουμε να κάνουμε πράγματα με λιγότερο κόπο, όπως το να μην σταθούμε όρθιοι περιμένοντας κάπου αλλά να καθίσουμε ή το να επιλέξουμε το συντομότερο δρόμο για να φτάσουμε στον προορισμό μας. Η εξοικονόμηση ενέργειας ακόμα και ελάχιστης είναι εύκολα αποδεκτό από τον άνθρωπο.