Την ώρα που η Ευρώπη έχει διχαστεί για την υποδοχή και ενσωμάτωση του μεγάλου κύματος προσφύγων και μεταναστών από τη Μέση Ανατολή, οι ειδικοί προειδοποιούν πως η μετακίνηση ανθρώπων θα γίνει πιο έντονη, καθώς η κλιματική αλλαγή γίνεται όλο και πιο σημαντικός παράγοντας.
Την ώρα που η Ευρώπη έχει διχαστεί για την υποδοχή και ενσωμάτωση του μεγάλου κύματος προσφύγων και μεταναστών από τη Μέση Ανατολή, οι ειδικοί προειδοποιούν πως η μετακίνηση ανθρώπων θα γίνει πιο έντονη, καθώς η κλιματική αλλαγή γίνεται όλο και πιο σημαντικός παράγοντας.
Περισσότεροι από 10.000 μετανάστες και πρόσφυγες έφτασαν στη Δυτική Ευρώπη μέσω της Ουγγαρίας το περασμένο Σαββατοκύριακο, προσπαθώντας να ξεφύγουν από τις συγκρούσεις που μαστίζουν τις πατρίδες τους, και με την ελπίδα μιας πιο ασφαλούς ζωής στο εξωτερικό. Ακτιβιστές για τα ανθρώπινα δικαιώματα και ειδικοί μετανάστευσης προειδοποιούν ότι το μεταναστευτικό κύμα δεν πρόκειται να επιβραδυνθεί σύντομα.
Πέρα από τις πολεμικές συγκρούσεις, την τρομοκρατία και τη φτώχεια στη Μέση Ανατολή, η κλιματική αλλαγή πιθανότατα θα επιδεινώσει δραματικά την κατάσταση.
Από το 2006 έως το 2011, μεγάλα τμήματα της Συρίας υπέστησαν ακραία ξηρασία, γεγονός που, σύμφωνα με τους κλιματολόγους, επιδεινώθηκε από την αλλαγή του κλίματος.
Η ξηρασία, σε συνδυασμό με την πολιτική κατάσταση, οδήγησε στην αύξηση της φτώχειας και τη μετακίνηση δύο εκατομμυρίων ανθρώπων σε αστικές περιοχές.
Αυτός ο εσωτερικός εκτοπισμός ενδεχομένως συνέβαλε στην κοινωνική αναταραχή που προκάλεσε τον εμφύλιο πόλεμο και στη συνέχεια τα προσφυγικά ρεύματα προς την Ευρώπη. Το φαινόμενο αυτό είναι ιδιαίτερα πιθανό να επαναληφθεί και σε άλλες περιοχές της Μέσης Ανατολής αλλά και της Αφρικής.
Οι αλλαγές στο κλίμα προκαλούν πιο συχνές φυσικές καταστροφές, όπως πλημμύρες και ξηρασία. Η γεωργική γη ερημοποιείται και τα κύματα καύσωνα καταστρέφουν καλλιέργειες και κοπάδια ζώων. Μακροπρόθεσμα, οι μεταβαλλόμενες καιρικές συνθήκες οδηγούν τους αγρότες, ψαράδες και κτηνοτρόφους μακριά από τις πληγείσες περιοχές, όπως έχει ήδη συμβεί στη Συρία.
Την κατάσταση επιδεινώνει η σύγκρουση αντιπάλων κυβερνήσεων ή παραστρατιωτικών ομάδων για την εκμετάλλευση των μειωμένων φυσικών πόρων, στέλνοντας ακόμα περισσότερα κύματα μεταναστών προς αναζήτηση ασφάλειας και επιβίωσης.
«Κανείς δεν λέει ας μαζέψω τα πράγματά μου και ας πάω στην Ευρώπη, επειδή οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα αυξάνονται», δήλωσε ο Μάικλ Γουέρζ του Κέντρου Αμερικανικής Προόδου. «Αλλά οι αλυσιδωτές αντιδράσεις όπως οι συγκρούσεις και η καταστροφή καλλιεργειών και κτηνοτροφίας, οδηγούν τους κατοίκους της υποσαχάριας Αφρικής στην Ευρώπη, μέσω της Λιβύης που μετά την κατάρρευσή της δεν μπορεί να εμποδίσει την έξοδο προς όλη τη Μεσόγειο».
Καθώς οι Ευρωπαίοι ηγέτες συζητούν για τη διαχείριση της κατάστασης, οι ειδικοί υπενθυμίζουν πως δεν αρκεί η πολιτική σταθεροποίηση των περιοχών της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, αλλά χρειάζεται μία διεθνής προσπάθεια για την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή και την ασφάλεια νερού και τροφής στις περιοχές αυτές.