Αλλαγή πολιτικής με νέο σχέδιο Μάρσαλ

Για να πετύχω τι, αγαπητέ μου; Να μετατρέψω την Ευρώπη σ´ένα απέραντο Auschwitz, όπου οι ευτυχείς κάτοικοι θα λυσσάνε από την πείνα και την απόλυτη καταπίεσι, στο όνομα της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Υπεροχής; Ο περιορισμός του εμπορίου με δασμούς ή φρεγάτες δεν απέδωσε ποτέ και πουθενά. Άλλωστε, η Ευρώπη, στα σημερινά της όρια, δηλαδή άνευ Ρωσίας, στερείται, σχεδόν παντελώς, αξιολόγων πρώτων υλών και εδάφους. Το ίδιο, θα μου πείτε, και η Κίνα, η οποία, όμως, υπερτερεί, αφάνταστα, στρατιωτικά και χαίρει της ευηκόου υποταγής του Τρίτου Κόσμου, ο οποίος, για πολύ σωστούς λόγους, αναθυμάται τους Ευρωπαίους με φρίκη και μίσος (όταν καταλάβει το τι σημαίνει βιολογική αποικιοκρατία από απολυταρχίες χιλιετηρίδων, όπως η Κίνα, θα είναι, φυσικά, ΠΟΛΥ αργά).

ΟΧΙ! Ας τελειώνουμε: έαν η Ευρώπη δύναται να επιβιώσει μαχόμενη, όπως η φυσική πραγματικότητα επιτάσσει, ας το κάνει. Αλλοιώς, ας πάει στον Διάβολο και άς αφήσει τον καθένα να επιλέξει τον δρόμο του, ό,ποιος και έαν είναι αυτός. Δεν ανέχομαι να με διοικούν ηλίθιοι σαν την Γερμανίδα αγελάδα ή περιτρίμματα της Ιστορίας, σαν τους Εγγλέζους. Προτιμώ μόνος μου, με το όπλο στο χέρι, κυριολεκτικά και μεταφορικά.

ρε δεν πα να φερετε και τον Θεο τον ιδιο στην γη? αν δεν αλλαξετε πορεια και να σταματησει η λιτοτητα η ανεργια η πεινα οι απολυσεις οι μειωσεις μισθων και συνταξεων τοτε παμε ισια πανω στην χρεωκοπια!

ελευθερη διακινηση συντελεστων παραγωγης=παγκοσμιοποιηση
στην οικονομια υπαρχει ο ορος
της φθινουσας οριακης χρησιμοτητας
που απο ενα σημειο και μετα καθισταται αρνητικη.
η παγκοσμιοποιηση
οτι ηταν να δωσει στην ωθηση της παγκοσμιας οικονομιας ,το εδωσε.
απο εδω και περα
καθε μερα που περναει
η παγκοσμιοποιηση επιτεινει την εισοδηματικη ανακατανομη
που μαθηματικα οδηγει σε κριση
με την εμφανιση πλεοναζοντος παραγωγικου δυναμικου.
τα καλαμπουρια περι αυξησεως της παραγωγικοτητος
μου θυμιζουν ΕΠΑΚΡΙΒΩΣ
τις σαχλαμαρες των κομμουνιστων περι ισοτητος.
-οι μεν μας καλουν να αποκτησουμε(sic)
το βιοτικο επιπεδο των κινεζων,
οι δε μας υποσχονταν ισοτητα στην μιζερια-
στο φιναλε
αντικειμενικη αληθεια δεν υπαρχει.
γιατι λοιπον να δεχτω μοιρολατρικα
την μεταφορα του πλουτου απο την Δυση στην Ανατολη ?
κοπανηστε λοιπον οτι κινεζικο με τρελους δασμους
και κοφτε το καλαμπουρι
να προστιθεται μια βιδα σε ενα κινεζικο αυτοκινητο
και να γινεται ευρωπαικο.

"Ελεύθερη διακίνηση συντελεστών παραγωγής": επειδή ο όρος είναι οικονομικός (Επιστήμη της οποίας είμαι, εν πολλοίς, άμοιρος), διερωτώμαι το κατά πόσον σημαίνει την απουσία κρατικής κατασταλτικής εποπτείας στην εκάστοτε επιλογή αντικειμένου και διαδικασίας ασκήσεως της παραγωγικής δραστηριότητας, δηλαδή την ολοσχερή απαλοιφή παντός στοιχείου συγκεντρωτικού σχεδιασμού; Ζητώ ερμηνεία.

Κατά τα λοιπά, ναι, βεβαίως, "ευχολόγια". Το ερώτημα, όμως, ουκ ως εκ περισσού καθίσταται αντικείμενο ακαδημαικής, εν πολλοίς, αναδιφήσεως. Δεν βλάπτει το να σχεδιάζεις.

Εαν, εν τέλει, επιθυμείτε την περί των εν τω μέλλοντι εκβάντων άποψί μου, δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω μαζί σας. Θα τελειώσει βίαια, το δε ενδεχόμενο του Πολέμου αποτελεί την πρωταρχική τάξι πιθανοτήτων, κίνδυνο που επισείει, άλλωστε, ρητά και ο πολύ ρεαλιστής, αν και βαθύτατα ρομαντικός, και πολύ προς εμέ συμπαθής, για την οξύνοια και την αταλάντευτη διαλλακτικότητά του, κ.Juncker.

Θα προτιμούσα, βέβαια, μιά ξεγυρισμένη Επανάστασι αντί Πολέμου. Κοστίζει πολύ λιγότερο και παρέχει πλείστες δυνατότητες ταχυτέρας και εκτενεστέρας ανακάμψεως.

σωστη,
αλλα σωστη και οχι στα πλαισια του υφισταμενου οικονομικου πλαισιου, διαγνωση του προβληματος
οδηγει στη λυση.
οι πανσοφοι αρχαιοι ημων ελεγαν
-το λακωνιζειν εστι φιλοσοφειν-
τρεις λεξεις λοιπον
1.εκχωρηση του αποκλειστικου κρατικου δικαιωματος εκδοσης χρηματος σε ιδιωτες.
2.ελευθερη διακινηση συντελεστων παραγωγης.
αν σε αυτα τα δυο
δεν μπουν ορια
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΥΣΗ.
και τα ορια αυτα
δεν μπορει να τα θεσει βεβαια ουτε η Ελλαδα
ουτε καν η ΕΕ .
αρα οποιαδηποτε προταση
για λυση του ελληνικου οικονομικου προβηματος
εγω την αντιλαμβανομαι
σαν μια μη ρεαλιστικη εκθεση
-ευχαριστων στα αυτια αλλα ακρως ουτοπικων-ιδεων.
εν κατακλειδι και για την Ελλαδα ειδικα
ΛΥΣΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.
κυνικο,ανατριχιαστικο,απαισιοδοξο
για μενα αυτο ειναι.
προσωπικα,
ειμαι εν αναμονη του απο μηχανης
και την μορφη που θα εχει
αν βεβαια υπαρξει .
υ.γ.προσφατα ρωτησανε εναν απο τους καλλιτερους οικονομολογους του ΔΝΤ
αν η τωρινη κατασταση ειναι καλλιτερη απο το 2008.
η απαντηση του,
κοινη για ολους τους σοβαρους οικονομολογους,ηταν το αυτονοητο.
πολυ-πολυ χειροτερη.

Αγαπητέ συν-σχολιαστή Θεοδόσιε
Θα σε παρέπεμπα στην πραγματικά αξιόλογη τοποθέτηση του προέδρου του Levy Economic Institute κ. Δ. Παπαδημητρίου με θέμα Ελληνική Οικονομία: Η δύσκολη ή και αδύνατη επανεκκίνηση την οποία μπορείς να βρεις στο site: http://enthemata.wordpress.com

Συμφωνώντας, σχεδόν εφ΄απάντων (οι όποιες διαφωνίες μου δεν είναι ουσιαστικές, αλλά ζητήματα μεθοδολογικής προσεγγίσεως), θα με ενδιέφερε η άποψί σας περί της "επιδιορθώσεως".

Επί της ουσίας συμφωνώ με τον Θεοδόσιο. Θα πρόσθετα και άλλα σημεία
1. Το Ευρώ χρειάζεται ριζική επιδιόρθωση. Είναι αδιανόητο να διασπάται η δημοσιονομική πολιτική από το νόμισμα.
2. Οι τράπεζες χρειάζονται πανευρωπαϊκές εγγυήσεις. Φανταστείτε τι θα συνέβαινε αν η Citigroup είχε πρόβλημα στη Νέα Υόρκη (που είναι η έδρα της) και να μη μπορούσε να παρέμβει η FED.
3. Η χώρα χρειάζεται σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης με έμφαση στο πρωτογενή και δευτερογενή τομέα και λιγότερο στο τριτογενή. Στο δευτερογενή αναφέρομαι σε νέες επιχειρήσεις με έμφαση στη τεχνολογία
4. Τα κονδύλια του σχεδίου Μάρσαλ πρέπει να υπερβαίνουν τα 50 δις.
Αναζητείται η Κυβέρνηση που θα τα υλοποιήσει και προφανώς δεν μπορεί να είναι η σημερινή ως "λακές" μιας Γερμανικής ορθοδοξίας...

Με όλον τον σεβασμό, αγαπητέ μου, διαφωνώ οριζοντίως, καθέτως και διαγωνίως με τα λεγόμενά σας.

Mην ξεχνάτε οτι η Ελλάδα ΕΙΧΕ, κατά τη διάρκεια τριών περιόδων της Νεώτερης Ιστορίας της (1850 - 1887, 1922 - 1941, 1950 - 1967) σοβαρότατη, και τα πλείστα ελπιδοφόρο βιομηχανία, και, μάλιστα, ενίοτε, και βαρειά (έφθασε, κάποτε, να κατέχει το 6% της παγκοσμίας παραγωγής ατσαλιού). Τώρα, το γιατί η βιομηχανία αυτή υπέστειλε την σημαία της, είναι άλλη συζήτηση.

Οσον αφορά την οικοδομή, κτίριο χωρίς χρήσι, μόνον για να ανεγερθεί, και δεν νοείται, οικονομικά, και άχρηστο είναι. Μόνον τα προοριζόμενα για χρήση οικοδομικά έργα αξίζουν τον κόπο, καθ΄όσον το ακίνητο καταχρηστικά μόνον μπορεί ν΄αποκληθεί "προιόν". ΜΕΣΟ παραγωγής είναι.

Ο τουρισμός έχει, βέβαια, την σημασία του, αλλά επικουρικά, συμπληρωματικού συντελεστή επί υγιούς πρωτογενούς παραγωγής. Δεν συμφωνώ, άλλωστε, με την παραγωγή έθνους σερβιτόρων, προαγωγών και δούλων (δείτε, λ.χ., νησιά κοσμήματα του Αιγαίου, όπως οι Ανδρος και οι Οινούσσες, τα οποία, οικονομικά αυθύπαρκτα όντα, λόγω της ναυτιλιακής του δραστηριότητος, όχι μόνον δεν έχουν "τουρισμό", αλλά τον αποθαρρύνουν με κάθε μέσον).

Εν τέλει, όσον αφορά τους Δημοσίου Υπαλλήλους, εάν θέλετε, δώστε μου καμμιά εικοσαριά χιλιάδες από αυτούς και καμμιά εκατοντάδα χιλιάδες στρέμματα δημοσίων εκτάσεων και αφήστε με για πέντε χρόνια. Κατόπιν, ελάτε να τα ξαναπούμε.

@Θεοδοσιος

Οι συμβουλοι και οι επιχειρηματιες που αναφερεις δεν επηρεαζουν αρνητικα κανενα μας - Εαν αποτυχουν χανουν οι ιδιοι εαν κερδισουν πληρωνουν φορους.

Στην συνεχεια μιλας για βιομηχανια, εσυ καθως και χιλλιαδες αλλοι... συμφωνω μεν, αλλα το θεωρω ακατορθωτο.

Εδω δεν ειχαμε βιομηχανια στα καλα χρονια, περιμενουμε να γινουμε τωρα βιομηχανικη χωρα. Επειδη το θελει ο Σαμαρας οι Ελληνες κτλπ νομιζετε θα γινει κιολας,.. Θα ερθει δηλαδη μια τεραστια επενδυση να στηθουν εργοστασια με μονο κινητρο επειδη το θελουμε εμεις, ετσι χωρις know how, χωρις ενχωρια αγορα με βαρια φορολογια και γραφειοκρατια με πολλες πιθανοτητες για απεργιες (εδω εχουμε δημοκρατια βλεπεις) κτλπ.... και μετα θελουμε βιομηχανια...εδω δεν κρατησαμε τις μικρες βιοτεχνιες στην Ελλαδα.

Ας δουμε τα δυνατα μας σημεια, Τουρισμος,Οικοδομη και εξαγωγες τροφιμων και ας αφησουμε τα απατηλα ονειρα

Τελος συμφωνω με τις ντοματες αλλα ειναι οι ΔΥ που θα πρεπει να τις καλλιεργησουν και οχι οι επιχειρηματιες και οι ελευθεροι εππαγγελματιες.

Πάρα πολύ σωστά. Προσθέστε -παγία, για όσους γνωρίζουν, θέσι του υποφαινομένου- κεντρικό έλεγχο επί των στοιχείων του ενεργητικού των τραπεζών της Ευρώπης (απόρριψι και απαγόρευσι συναλλαγών επί χρηματοοικονομικών "προιόντων" αγγλοσαξωνικού τύπου/στοιχηματικού χαρακτήρα) και κεντρικό έλεγχο διακρατικού δανεισμού και διαχειρίσεως του Ευρωπαικού Δημοσίου, αρχικά, και του Ιδιωτικού, κατόπιν, Χρέους, και η κατάστασι θα αρχίσει να εξομαλύνεται με ραγδαίους ρυθμούς.

Τα ανωτέρω, βέβαια, αποτελούν μέτρα ανασχέσεως μόνον, διαχειριστικού χαρακτήρα. Θα πρέπει να ακολουθήσει η καθαρά αναπτυξιακή πολιτική, σε επίπεδα -αυστηρά- πρωτογενούς και δευτερογενούς παραγωγής και μεταποιήσεως. Από υπηρεσίες έχουμε μπουκώσει, και δεν χρειάζονται άλλες. Ας πάνε να καλλιεργήσουν και καμμιά ντομάτα, οι κάθε λογής "σύμβουλοι" και "επιχειρηματίες".

Φυσικά, από τους επί τρέχοντος ηγήτορες, πανευρωπαικά, δεν θα πρέπει να μείνει ρουθούνι, εκτός των πραγματικά μεγάλων κ.κ.Juncker και Draghi.