Την εκτίμηση ότι η συμφωνία με τους θεσμούς, αν και «η σκληρότερη μέχρι σήμερα» μπορεί «να αποτελέσει εφαλτήριο για μία τελευταία ευκαιρία», εκφράζει ο πρόεδρος της Εθνικής Συνομοσπονδίας Εμπορίου και Επιχειρηματικότητας και του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Πειραιά Βασίλης Κορκίδης.
Την εκτίμηση ότι η συμφωνία με τους θεσμούς, αν και «η σκληρότερη μέχρι σήμερα» μπορεί «να αποτελέσει εφαλτήριο για μία τελευταία ευκαιρία», εκφράζει ο πρόεδρος της Εθνικής Συνομοσπονδίας Εμπορίου και Επιχειρηματικότητας και του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Πειραιά Βασίλης Κορκίδης.
Ο κ. Κορκίδης σημειώνει πως δεν βλέπει σύντομα την «έξοδο της οικονομίας από το τούνελ», καθώς, όπως αναφέρει, χρειάζεται ένας σοβαρός σχεδιασμός για το πώς μπορούμε να διαμορφώσουμε την επόμενη ημέρα της ελληνικής αγοράς, με όρους σταθεροποίησης και επανεκκίνησης της οικονομίας.
«Για εμάς, τους παραγωγικούς φορείς του τόπου, είναι περισσότερο αναγκαίο από ποτέ η επόμενη ημέρα της συμφωνίας να ξεκινήσει με την τελική διαμόρφωση και υλοποίηση ενός Εθνικού Στρατηγικού Σχεδίου Ανάπτυξης, το οποίο θα δεσμεύει συλλογικά τις πολιτικές ηγεσίες και την ελληνική κοινωνία για τα επόμενα χρόνια. Για όλα αυτά βέβαια, υπάρχουν οικονομετρικά τεκμηριωμένες προτάσεις από όλους τους φορείς της αγοράς, αλλά στην παρούσα φάση η πρώτη και μοναδική προτεραιότητα είναι η σωτηρία της χώρας μας. Χωρίς, λοιπόν να έχουμε άγνοια κινδύνου, αλλά με πλήρη επίγνωση του υπέρβαρου λογαριασμού, που μας περιμένει τα επόμενα χρόνια, δεχόμαστε, ίσως λόγω κόπωσης, τη σκληρότερη μέχρι σήμερα συμφωνία, με μοναδική δικαιολογία το γεγονός ότι έστω και έτσι, κρατάμε και πάλι την τύχη μας στα χέρια μας», παρατηρεί.
«Η κατάσταση είναι πλέον πολύ οριακή, τόσο στην κοινωνία, όσο και την οικονομία και απαιτείται, ως δεδομένο, όλα τα προαπαιτούμενα μέτρα του τρίτου μνημονίου, στην πορεία να εκτιμώνται προσεκτικά, να αναθεωρούνται σταδιακά και να διορθώνονται έγκαιρα. Η συμφωνία μπορεί λοιπόν να 'κλείδωσε' από μέσα, σε τεχνικό επίπεδο, αλλά ας προσέξουν οι πολιτικοί του τόπου μας, να μη χάσουν το κλειδί…», καταλήγει.