Δέσμη τριών έκτακτων μέτρων και έξι πολιτικών που θα πρέπει να ακολουθήσει η ελληνική κυβέρνηση, προκειμένου να ενισχύσει τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, να διευρύνει νέες πηγές ανάπτυξης και να αντιμετωπίσει τις πιεστικές επιπτώσεις της κρίσης, συστήνει ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας (ILO), στην έκθεση την οποία έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα για την Ελλάδα.
Δέσμη τριών έκτακτων μέτρων και έξι πολιτικών που θα πρέπει να ακολουθήσει η ελληνική κυβέρνηση, προκειμένου να ενισχύσει τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, να διευρύνει νέες πηγές ανάπτυξης και να αντιμετωπίσει τις πιεστικές επιπτώσεις της κρίσης, συστήνει ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας (ILO), στην έκθεση την οποία έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα για την Ελλάδα.
Σύμφωνα με τον ILO, η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να δράσει σε πολλαπλά επίπεδα, διαφορετικά η επιστροφή των δεικτών εργασίας στα προ κρίσης επίπεδα θα γίνει μετά από πολλά χρόνια.
Έκτακτα μέτρα
Η Ελλάδα θα πρέπει να λάβει άμεσα έκτακτα μέτρα, τα οποία θα εφαρμοστούν παράλληλα με τις υφιστάμενες δομές, ενώ μπορούν να χρηματοδοτηθούν από το πρωτογενές πλεόνασμα:
• Απαιτούνται σημαντικά προγράμματα έκτακτων μέτρων, τα οποία θα αξιοποιούν υφιστάμενα μέτρα, συμπεριλαμβανομένων των εξής: (i) μία εγγύηση για την ενεργοποίηση όλων των νέων ανέργων και ομάδων που βρίσκονται σε μεγαλύτερη ανάγκη, και (ii) ενίσχυση των επιχειρήσεων "κοινωνικής οικονομίας" ως μέσα για τη δημιουργία θέσεων εργασίας.
• Βελτίωση της πρόσβασης των μικρών επιχειρήσεων στο δανεισμό και, στο βαθμό που είναι εφικτή, κινητοποίηση της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων προς αυτό τον σκοπό.
• Επανεξέταση του ρυθμού και του μίγματος πολιτικών δημοσιονομικής εξυγίανσης, ώστε αφενός να μην υπονομεύονται οι προσπάθειες ανάκαμψης και αφετέρου να υπάρχουν περιθώρια για ζωτικής σημασίας προγράμματα έκτακτων μέτρων. Συμπληρωματικά, μπορεί να αξιοποιηθεί περαιτέρω η θέση του πρωτογενούς προϋπολογισμού και η προχρηματοδότηση από τα Ευρωπαϊκά Διαρθρωτικά Ταμεία.
Παρατεταμένη δράση
Εκτός των έκτακτων δράσεων, η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να ακολουθήσει μακροπρόθεσμες πολιτικές για τη στήριξη της απασχόλησης.
Αυτές μπορούν να συνοψιστούν ως εξής:
• Προαγωγή της οικονομικής ανάπτυξης και βελτίωση της ανταγωνιστικότητας διευρύνοντας την οικονομική βάση και επενδύοντας στα υφιστάμενα πλεονεκτήματα με τους εξής τρόπους: (i) προγράμματα διευκόλυνσης της βιώσιμης επέκτασης των επιχειρήσεων και της ομαλότερης λειτουργίας της χρηματοδότησης επιχειρήσεων, (ii) τόνωση του δυναμικού του τουρισμού και των συνδέσεων του με τον τομέα γεωργικών προϊόντων διατροφής, και (iii) ενίσχυση των επενδύσεων που εντείνουν την οικονομική ανάπτυξη με αυξημένη συγχρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων.
• Αντιμετώπιση της αδήλωτης εργασίας και της φτώχειας των εργαζομένων ως εξής: (i) διευρύνοντας τη φορολογική βάση και βελτιώνοντας τα κίνητρα για τη χαμηλά αμειβόμενη εργασία, (ii) μετακινώντας το φορολογικό βάρος από την εργασία, τις μικρές επιχειρήσεις και την κατανάλωση βασικών αγαθών προς άλλες φορολογικές βάσεις, όπως η περιουσία, και (iii) ενδυναμώνοντας τη θεσμική φοροεισπρακτική ικανότητα.
• Επανεξέταση του συστήματος κοινωνικής προστασίας και της ικανότητάς του να προσφέρει ασφάλεια εισοδήματος (i) ενισχύοντας τα συστήματα παρακολούθησης, ώστε να βελτιωθεί η στόχευση και να τονωθεί η κάλυψη, (ii) συνδέοντας την στήριξη εισοδήματος με μέτρα απασχόλησης, και (iii) ενδυναμώνοντας τη θεσμική ικανότητα σχεδιασμού, εφαρμογής, και αξιολόγησης προγραμμάτων.
• Βελτίωση του ανθρώπινου κεφαλαίου (i) σχεδιάζοντας προγράμματα απόκτησης δεξιοτήτων σε σύμπραξη με εταιρείες, εργαζομένους και εκπαιδευτικά ιδρύματα, (ii) αξιοποιώντας προγράμματα μαθητείας και εργασιακής εμπειρίας για τους νέους, και (iii) ενισχύοντας τις δημόσιες υπηρεσίες απασχόλησης και ενεργές πολιτικές για την αγορά εργασίας.
• Αντιμετώπιση του κατακερματισμού των συλλογικών διαπραγματεύσεων και των κενών κάλυψης, ιδίως (i) ενισχύοντας τον κοινωνικό διάλογο σε διάφορα επίπεδα, (ii) συνάπτοντας συμφωνίες σε καίριους κλάδους, όπως ο τουρισμός, με ταυτόχρονη προσαρμογή στην εκάστοτε τοπική πραγματικότητα, και (iii) παρακολουθώντας τυχόν παρεκκλίσεις από τις συλλογικές συμβάσεις.
• Αναδόμηση του κοινωνικού διαλόγου, ώστε: (i) να διασφαλιστεί ότι είναι ισόρροπη η στρατηγική, (ii) να καθιερωθεί τακτική παρακολούθηση των μισθών, των τιμών και των εργασιακών συνθηκών, (iii) να δίνεται η δυνατότητα αύξησης των μισθών και των εισοδημάτων από εργασία στο βαθμό που επιτρέπεται από την παραγωγικότητα ενώ ταυτόχρονα θα προάγεται η ανάπτυξη των επιχειρήσεων, και (iv) να ενεργεί ο βασικός εταίρος για την τεχνική βοήθεια του ILO.