Τα τουρκικά «δίχτυα» απειλούν την ελληνική ιχθυοκαλλιέργεια, καθώς η δανειοδότηση εξπρές και η έγκαιρη επιστροφή του ΦΠΑ αποτελούν ισχυρά ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα για τις επιχειρήσεις της γείτονος χώρας, οι οποίες «πριμοδοτούν» σημαντικά τις τιμές τους στις διεθνείς αγορές.
Από την έντυπη έκδοση
Τα τουρκικά «δίχτυα» απειλούν την ελληνική ιχθυοκαλλιέργεια, καθώς η δανειοδότηση εξπρές και η έγκαιρη επιστροφή του ΦΠΑ αποτελούν ισχυρά ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα για τις επιχειρήσεις της γείτονος χώρας, οι οποίες «πριμοδοτούν» σημαντικά τις τιμές τους στις διεθνείς αγορές.
Οπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο διευθύνων σύμβουλος της Σελόντα Γιάννης Ανδριανόπουλος -στην πρόσφατη εκδήλωση για την παρουσίαση του λευκώματος «Το ταξίδι της Σελόντα. Το χρονικό της πρώτης ελληνικής εταιρείας στον κόσμο της ιχθυοκαλλιέργειας»-, η Τουρκία απειλεί ευθέως την Ελλάδα σε ό,τι αφορά την πρωτιά στην παραγωγή τσιπούρας και λαβρακιού. «Ο ΦΠΑ στις τουρκικές επιχειρήσεις επιστρέφεται μέσα σε δέκα ημέρες, οι περιβαλλοντικές μελέτες είναι έτοιμες και το κράτος επιδοτεί τον κλάδο», τόνισε.
Η ισχυροποίηση της δυναμικής της Τουρκίας, εξάλλου, έχει ήδη επιβεβαιωθεί από τα στοιχεία του FAO Globefish, σύμφωνα με τα οποία η γειτονική χώρα ξεπέρασε την Ελλάδα σε παραγωγή λαβρακιού, καταλαμβάνοντας την πρώτη θέση, ενώ βρίσκεται πολύ κοντά στην κατάκτηση της πρωτιάς και στην παραγωγή τσιπούρας, δύο αγορές στις οποίες η Ελλάδα πρωτοστατεί. Η εισαγωγή τουρκικών ψαριών έχει αυξηθεί σε Ηνωμένο Βασίλειο, ΗΠΑ, Ισπανία, Γερμανία και Ιταλία εις βάρος των ελληνικών.
Οσον αφορά τη Ρωσία, εξαιτίας του εμπάργκο, οι τουρκικές εταιρείες βρήκαν πύλη εισόδου και πλέον προσφέρουν ιδιαίτερα ανταγωνιστικές τιμές για την τσιπούρα και το λαβράκι, γεγονός που «αποθαρρύνει» ακόμα περισσότερο την επανείσοδο των Ελλήνων παιχτών στη μετά εμπάργκο περίοδο.
Ως εκ τούτου, η εξυγίανση και η δημιουργία ισχυρότερων σχημάτων αποτελούν μονόδρομο για τη βιωσιμότητα του κλάδου στην Ελλάδα και κατ’ επέκταση τη διατήρηση των ηγετικών μεριδίων που κατέχει η χώρα στις διεθνείς αγορές.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο κ. Ανδριανόπουλος σημείωσε ότι «οι μέτοχοι πρέπει να το χειριστούν ευέλικτα και έξυπνα. Η αναδιάρθρωση να οδηγήσει σε μεγαλύτερες και υγιείς επιχειρήσεις που θα αντεπεξέλθουν στον ανταγωνισμό». Ο ίδιος εκτίμησε πάντως ότι η ολική επαναφορά της Σελόντα θα συνεχιστεί τόσο το 2015 όσο και το 2016.
Από την πλευρά του, ο αντιπρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της Σελόντα, Γιάννης Στεφανής, σε ιδιαίτερα συγκινησιακό κλίμα ανέφερε ότι «έχασα τον έλεγχο της Σελόντα, αλλά κέρδισα την εξυγίανσή της».
Ο κ. Γ. Στεφανής απάντησε στο γιατί επέλεξε να προχωρήσει στην έκδοση λευκώματος και μάλιστα να παρουσιαστεί αυτό τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, δίνοντας έτσι και το στίγμα των ημερών στον κλάδο των ιχθυοκαλλιεργειών.
«Αποφασίσαμε να εκδώσουμε το λεύκωμα γιατί έκλεισε μια πρώτη περίοδος έπειτα από 35 χρόνια. Γιατί τώρα; Εκτιμήσαμε ότι περίπου τώρα θα τελείωνε η κεφαλαιοποίηση της Σελόντα, ότι θα είχε εγκριθεί το σχέδιο αναδιάρθρωσης της Νηρεύς και ότι θα είχε υπογραφεί το πρόγραμμα εξυγίανσης της Δίας. Για τα δύο τελευταία πέσαμε περίπου δέκα ημέρες έξω», είπε χαρακτηριστικά.
Σημειώνεται ότι στο επετειακό λεύκωμα από τις εκδόσεις «Μίλητος» καταγράφεται όλη η ιστορία της εταιρείας από το 1981 που ξεκινά σε έναν μικρό όρμο της Κορινθίας για να φτάσει στις πέντε ηπείρους και τις επτά θάλασσες.
«Η διαδρομή της εταιρείας ήταν δυναμική και δημιουργική. Ακόμα και όταν τα “μαύρα σύννεφα” άρχισαν να μαζεύονται στον ορίζοντα, η διοίκηση της Σελόντα αντιστάθηκε και πήρε τη γενναία απόφαση να γυρίσει σελίδα και συνεργαζόμενη με τις τράπεζες να αλλάξει το μετοχικό χάρτη με σκοπό να προσφέρει καλύτερη προοπτική και υγεία στην πορεία του δημιουργήματός της.
Στη νέα εποχή που ξεκινά στις ιχθυοκαλλιέργειες, η Σελόντα είναι έτοιμη να συνεχίσει το ταξίδι της και να πρωταγωνιστήσει στις αγορές του κόσμου» ανέφερε ο επικεφαλής της εταιρείας.
«Τα έχουμε δει όλα...»
Σχολιάζοντας τη γενικότερη πορεία του κλάδου της ιχθυοκαλλιέργειας
ο διευθύνων σύμβουλος της Σελόντα Γιάννης Ανδριανόπουλος ανέφερε χαρακτηριστικά: «Τα έχουμε δει όλα... Από τη φρενήρη ανάπτυξη όταν το χρήμα έρρεε άφθονο από τις τράπεζες και το χρηματιστήριο μέχρι
τον υπερδανεισμό και την είσοδο των εταιρειών σε διαδικασίες αναδιάρθρωσης και εξυγίανσης».