Η απειλή του αποπληθωρισμού παραμένει σταθερά πάνω από την οικονομία της Ευρωζώνης, καθώς οι τιμές καταναλωτή στη Γερμανία εξακολουθούν να βρίσκονται σε αρνητικό έδαφος και μειώθηκαν στην Ισπανία, παρότι η Ιταλία έκανε αυτή τη φορά τη διαφορά με αύξηση των τιμών ύστερα από δύο μήνες καθοδικής πορείας.
Από την έντυπη έκδοση
Η απειλή του αποπληθωρισμού παραμένει σταθερά πάνω από την οικονομία της Ευρωζώνης, καθώς οι τιμές καταναλωτή στη Γερμανία εξακολουθούν να βρίσκονται σε αρνητικό έδαφος και μειώθηκαν στην Ισπανία, παρότι η Ιταλία έκανε αυτή τη φορά τη διαφορά με αύξηση των τιμών ύστερα από δύο μήνες καθοδικής πορείας. Σε πτωτική τροχιά όμως βρίσκονται οι τιμές καταναλωτή και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, στις ΗΠΑ, ενώ στην Ιαπωνία, που γνώρισε αποπληθωρισμό για πολλά χρόνια σε μία στάσιμη οικονομία, οι καταναλωτές δεν έχουν ακόμη πεισθεί από τα άνευ προηγουμένου μέτρα που έχει υιοθετήσει η κεντρική τράπεζα.
Στη Γερμανία οι τιμές καταναλωτή υποχώρησαν τον Φεβρουάριο για δεύτερο διαδοχικό μήνα, αν και ο πληθωρισμός σε ετήσια βάση στη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης δεν βρέθηκε τόσο βαθιά σε αρνητικό έδαφος όσο τον Ιανουάριο.
Με βάση τα προκαταρκτικά στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας της Γερμανίας, οι εναρμονισμένες με την Ε.Ε. τιμές καταναλωτή κυμάνθηκαν στο -0,1% από -0,5% που είχαν υποχωρήσει τον Ιανουάριο. Το βλέμμα ωστόσο των αγορών είναι στραμμένο στα τελικά στατιστικά στοιχεία για τις τιμές καταναλωτή στη Γερμανία, που ανακοινώνονται στις 12 Μαρτίου και τα οποία θα δώσουν μία πιο εμπεριστατωμένη εικόνα για τον πληθωρισμό.
Σύμφωνα με τους αναλυτές, ο πληθωρισμός αναμένεται να παραμείνει χαμηλά τον Φεβρουάριο, όμως θα είναι σε επίπεδα καλύτερα συγκριτικά με αυτά του Ιανουαρίου, οπότε οι τιμές είχαν διολισθήσει σε αρνητικό έδαφος για πρώτη φορά από το 2009. Κάποιοι αναλυτές μάλιστα πιστεύουν ότι ίσως τελικά καταφέρουν να επιστρέψουν και σε θετικό έδαφος, όταν θα ανακοινωθούν τα τελικά στοιχεία.
Την ίδια στιγμή οι τιμές καταναλωτή στην Ισπανία υποχώρησαν τον Φεβρουάριο για όγδοο διαδοχικό μήνα, αν και με ρυθμό βραδύτερο έναντι του αντίστοιχου του Ιανουαρίου. Με βάση τα προκαταρκτικά στοιχεία, ο εναρμονισμένος με την Ε.Ε. δείκτης τιμών καταναλωτή στην Ισπανία μειώθηκε 1,2% τον Φεβρουάριο σε ετήσια βάση συγκριτικά με την πτώση 1,5% του Ιανουαρίου. Ωστόσο, στην Ιταλία οι τιμές καταναλωτή ενισχύθηκαν οριακά 0,1% τον Φεβρουάριο από την αντίστοιχη περσινή περίοδο, αφού μειώθηκαν 0,5% τον Ιανουάριο.
Υπενθυμίζεται ότι τον Δεκέμβριο του 2014 η Ευρωζώνη γνώρισε την πρώτη πτώση των τιμών καταναλωτή σε ετήσια βάση από τα τέλη του 2009.
Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, στις ΗΠΑ, οι τιμές καταναλωτή μειώθηκαν στη διάρκεια του περασμένου έτους για πρώτη φορά από το 2009, καθώς οι τιμές ενέργειας συνέχισαν την πτωτική τους πορεία, εξέλιξη που δίδει στη Φέντεραλ Ριζέρβ το περιθώριο να καθυστερήσει τις επιτοκιακές αυξήσεις της.
Ο δείκτης τιμών καταναλωτή στις ΗΠΑ μειώθηκε 0,1% το 12μηνο έως τα τέλη Ιανουαρίου, καταγράφοντας την πρώτη μείωση από τον Οκτώβριο του 2009, εξέλιξη που συνιστά σημαντική επιδείνωση μετά την αύξηση 0,8% του περσινού Δεκεμβρίου.
Επίσης, τον Ιανουάριο ο δείκτης υποχώρησε 0,7% από τον Δεκέμβριο, γνωρίζοντας τη μεγαλύτερη πτώση σε διάρκεια έξι ετών, μετά την πτώση 0,3% του αμέσως προηγούμενου μηνός.
Παράλληλα, θα πρέπει να σημειωθεί ότι αναθεωρήθηκαν πτωτικά και τα στοιχεία για το αμερικανικό ΑΕΠ, τα οποία έδειξαν ρυθμό ανάπτυξης 2,2% στο τέταρτο τρίμηνο του 2014 έναντι 2,6% που είχε εκτιμηθεί αρχικά. Στο τρίτο περυσινό τρίμηνο, το αμερικανικό ΑΕΠ είχε αναπτυχθεί με ρυθμό 5%.
Η Ιαπωνία
Η Ιαπωνία «φλερτάρει» ξανά με επιστροφή στον αποπληθωρισμό, από τη στιγμή που ο ετήσιος ρυθμός αύξησης των τιμών καταναλωτή επιβραδύνθηκε μόλις στο 0,2% τον Ιανουάριο, σύμφωνα με στοιχεία της κεντρικής τράπεζας της χώρας. Το ποσοστό αυτό, χαμηλότερο από το 0,5% του αμέσως προηγούμενου μηνός, υποδηλώνει ότι η Ιαπωνία είναι πιθανόν να βρεθεί ξανά αντιμέτωπη με μία περίοδο πτώσης των τιμών από φέτος την άνοιξη, εξέλιξη που θα αποτελέσει νέα μεγάλη πρόκληση για την ιαπωνική κεντρική τράπεζα. Μία τέτοια εξέλιξη απειλεί ουσιαστικά την αξιοπιστία της «επιθετικής» πολιτικής νομισματικής χαλάρωσης της κεντρικής τράπεζας.