Ο όρος προμνησία περιγράφει την αίσθηση ότι κάποιος έχει δει ή βιώσει ξανά στο παρελθόν μία κατάσταση. Συχνότερα χρησιμοποιείται ο όρος deja vu, που στη γαλλική γλώσσα σημαίνει «ήδη ιδωμένο». Η εμπειρία της προμνησίας συνοδεύεται συνήθως από μια αίσθηση «παράξενου» και αποδίδεται από το υποκείμενο της εμπειρίας σε όνειρό του, παρότι υπάρχει η αίσθηση ότι η εμπειρία έχει πραγματικά υπάρξει στο παρελθόν.
Από την έντυπη έκδοση.
Ο όρος προμνησία περιγράφει την αίσθηση ότι κάποιος έχει δει ή βιώσει ξανά στο παρελθόν μία κατάσταση. Συχνότερα χρησιμοποιείται ο όρος deja vu, που στη γαλλική γλώσσα σημαίνει «ήδη ιδωμένο».Η εμπειρία της προμνησίας συνοδεύεται συνήθως από μια αίσθηση «παράξενου» και αποδίδεται από το υποκείμενο της εμπειρίας σε όνειρό του, παρότι υπάρχει η αίσθηση ότι η εμπειρία έχει πραγματικά υπάρξει στο παρελθόν.
Το φαινόμενο έχει ερευνηθεί εκτεταμένα τα τελευταία χρόνια από ψυχολογική και νευροφυσιολογική σκοπιά. Η εξήγηση που δίνεται είναι ότι πιθανότατα πρόκειται για μια ανωμαλία της μνήμης. Συγκεκριμένα, ο εγκέφαλος εσφαλμένα «πιστεύει» ότι έχει καταγεγραμμένη μια εμπειρία, ενώ δεν την έχει. Τι γίνεται, όμως, όταν την έχει; Η ιατρική επιστήμη, μέχρι σήμερα τουλάχιστον, σηκώνει τα χέρια ψηλά. Εδώ όμως έρχονται, ευτυχώς, τα οικονομικά επιτελεία των μνημονιακών κυβερνήσεων να συνδράμουν την ιατρική επιστήμη και να δώσουν λύση στο πρόβλημα! Απέδειξαν, λοιπόν, με πειράματα που διεξάγονται τα τελευταία πέντε συναπτά έτη, ότι κάθε επικείμενη διαπραγμάτευση με την τρόικα την έχουμε βιώσει και τη γνωρίζουμε πολύ καλά.
Δεν είναι, δηλαδή, μια αίσθηση ή ψευδαίσθηση ότι έχουμε ζήσει την ίδια κατάσταση στο παρελθόν. Είναι η πραγματικότητα. Κάθε διαπραγμάτευση, ίδια με την προηγούμενη. Κάθε φορά το ίδιο αφήγημα, οι ίδιες «κόκκινες γραμμές», οι ίδιες κόντρες. Διώχνουμε την τρόικα, κάνουμε τους σκληρούς στην τρόικα, αλλά πάντα η τρόικα επιστρέφει και τελικά όλα… μέλι-γάλα. Και επί της ουσίας, ας σκεφτούμε λίγο προσεκτικά, ποια προαπαιτούμενα δεν έχουμε υλοποιήσει; Ολα! Και όσες «κόκκινες γραμμές» και να βάλαμε για να γλιτώσουμε ορισμένα μέτρα, με άλλα τόσα τα αντικατέστησαν οι δανειστές μας, αφού όταν χρωστάς δεν γίνεται παρά να κάνεις αυτά που θέλει ο δανειστής σου. Ετσι, αναμφισβήτητα, θα βρεθούμε και πάλι στο ίδιο έργο… θεατές.
Οι επικεφαλής της τρόικας θα επιστρέψουν σύντομα, οι διαπραγματεύσεις θα είναι δύσκολες, όμως, ω του παραδόξου θαύματος, θα τελειώσουν στην ώρα τους! Και όλοι θα είναι ευχαριστημένοι. Η κυβέρνηση θα έχει «κατατροπώσει» τους «βαρβάρους», αλλά και αυτοί θα έχουν «αλώσει» και τα τελευταία «κάστρα» αντίστασης και θα έχουν πάρει ό,τι επιθυμούν. Επειδή όμως, όπως λέει ο σοφός λαός, στο... τέλος ξυρίζουν το γαμπρό, θα ήταν καλό με την έξοδο από τα μνημόνια να μας εξηγήσει κάποιος, αν γνωρίζει φυσικά κανείς, τι μας άφησαν πίσω. Πιο απλά, τη «λυπητερή», για το ασφαλιστικό, τα εργασιακά, τους μισθούς, τις συντάξεις και όλα όσα αφορούν τη ζωή μας και το μέλλον των παιδιών μας. Και μετά να δούμε το deja vu που θα πάθουμε όλοι εάν κάποιος φωνάξει… παραλάβαμε καμένη γη!