«Ναι, ναι, ναι, ναι». Ούτε μία, ούτε δύο, ούτε τρεις. Τέσσερις φορές τοποθετήθηκε καταφατικά ο γκουρού των οικονομικών στις ΗΠΑ Λάρι Σάμερς στην ερώτηση αν η Ευρώπη χρειάζεται δημόσιες επενδύσεις. Ακριβώς δίπλα του, σε πάνελ συζήτησης του CNBC, δεν βρισκόταν άλλος από τον υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
«Ναι, ναι, ναι, ναι». Ούτε μία, ούτε δύο, ούτε τρεις. Τέσσερις φορές τοποθετήθηκε καταφατικά ο γκουρού των οικονομικών στις ΗΠΑ Λάρι Σάμερς στην ερώτηση αν η Ευρώπη χρειάζεται δημόσιες επενδύσεις. Ακριβώς δίπλα του, σε πάνελ συζήτησης του CNBC, δεν βρισκόταν άλλος από τον υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Ο Λάρι Σάμερς βρίσκεται ανάμεσα στους κορυφαίους οικονομολόγους των ΗΠΑ. Είναι καθηγητής και επίτιμος πρόεδρος του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ. Κατείχε τη θέση του υπουργού Οικονομικών επί προεδρίας Κλίντον και είχε καταλυτικό ρόλο στη διαχείριση της χρηματοπιστωτικής κρίσης που ξέσπασε το 2008, ως διευθυντής του Εθνικού Οικονομικού Συμβουλίου για τον πρόεδρο Ομπάμα.
Ο ίδιος είχε προταθεί για τη θέση του επικεφαλής της Fed, ωστόσο, στην πορεία απέσυρε την υποψηφιότητα. Μεσολάβησε σκεπτικισμός αναφορικά με τον τρόπο που επικοινωνεί τις θέσεις του, καθώς μάλλον απέχει από αυτό που ονομάζει κανείς μετριοπαθή προσωπικότητα. Είχε άλλωστε δεχτεί επικρίσεις για την άποψη την οποία είχε εκφράσει σε ομιλία το 2005 ότι η υποεκπροσώπηση των γυναικών επιστημόνων στην ακαδημαϊκή ελίτ μπορεί εν μέρει να οφείλεται σε «έμφυτες» διαφορές τους από τους άνδρες.
Ο Λάρι Σάμερς παραμένει στο στενό περιβάλλον του Αμερικανού προέδρου και αναμφίβολα τάσσεται υπέρ μιας επεκτατικής οικονομικής πολιτικής με έμφαση στις δημόσιες επενδύσεις, στα πρότυπα εκείνης που ο ίδιος εισηγήθηκε μετά την κρίση του 2008 και η οποία κατά πολλούς θεωρείται ότι έχει διασφαλίσει για τις ΗΠΑ καλύτερες επιδόσεις σε σύγκριση με την Ευρώπη.
«Αυτό που συμβαίνει στην Ευρώπη δεν δουλεύει», ισχυρίστηκε ο Σάμερς στο πλαίσιο συζήτησης αναφορικά με τις ενδεδειγμένες επιλογές διαχείρισης της οικονομίας μέσα στις σημερινές συνθήκες. Αφού μίλησε για τρομακτικές ομοιότητες με την περίπτωση της Ιαπωνίας τη δεκαετία του 1990, ανέφερε χαρακτηριστικά:
«Αν μια επιχείρηση δανείζεται χρήματα, επιβαρύνει το μέλλον της. Αν μία επιχείρηση αναβάλλει τη συντήρηση των εργοστασίων της, επιβαρύνει το μέλλον της. Αν μία επιχείρηση αποτυγχάνει να χρηματοδοτήσει τις συνταξιοδοτικές της υποχρεώσεις, επιβαρύνει το μέλλον της. Αν μία επιχείρηση αποτυγχάνει να επενδύσει στην ανανέωση των προϊόντων της, επιβαρύνει το μέλλον της. Αυτά είναι όλα ελλείμματα και η μονολιθική εστίαση στα δημοσιονομικά ελλείμματα, με παράλληλη εξαίρεση του ελλείμματος επενδύσεων που προκαλεί αναπτυξιακό έλλειμμα, συνιστά ουσιαστικό λάθος».
Ο διακεκριμένος Αμερικανός οικονομολόγος εμφανίστηκε κατηγορηματικός, αποπνέοντας σιγουριά για τις θέσεις του, αν και δεν μπορεί να είναι γνωστό τι ακριβώς σκέφτηκε όταν έλαβε την απάντηση του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε: Η τόνωση της ανάπτυξης είναι σημαντική για την Ευρώπη, αλλά δεν θα επιτευχθεί «κόβοντας επιταγές».