Αμφισβήτησε ευθέως τα περί «7.500 επίορκων στο δημόσιο τομέα» ο γενικός επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης Λέανδρος Ρακιντζής κατά την πρόσφατή παρουσία του στη Βουλή, κάνοντας, μάλιστα, λόγο για «τρελά» -όπως χαρακτηριστικά είπε- «νούμερα».
Αναδημοσίευση από τη «Ναυτεμπορική»
Αμφισβήτησε ευθέως τα περί «7.500 επίορκων στο δημόσιο τομέα» ο γενικός επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης Λέανδρος Ρακιντζής κατά την πρόσφατή παρουσία του στη Βουλή, κάνοντας, μάλιστα, λόγο για «τρελά» -όπως χαρακτηριστικά είπε- «νούμερα».
Ο κ. Ρακιντζής, απαντώντας σε ερωτήσεις βουλευτών, παραδέχτηκε, από την άλλη, ότι οι δήμοι αποτελούν σταθερά πεδίο όπου εμφανίζονται φαινόμενα κακοδιαχείρισης.
Ενα παράδειγμα που ανέφερε, μεταξύ άλλων, είναι η τακτική του σπασίματος των έργων σε κόστος κατασκευής έως 45.000 ευρώ, προκειμένου να αποφεύγονται οι διαγωνισμοί και να γίνονται απευθείας αναθέσεις, να πηγαίνουν τα έργα σε ανθρώπους των δημάρχων…
Εντυπωσιάστηκα -η αλήθεια είναι- απ’ όσα είπε ο κ. Ρακιντζής χθες. Οχι γιατί δεν τα είχα ξανακούσει. Για το ακριβώς αντίθετο… Η μισή -αν όχι όλη- Ελλάδα γνωρίζει με ποιον τρόπο γίνονται διάφορες αναθέσεις στη χώρα μας και μάλιστα αρκετοί μπορούν να παραθέσουν με μεγάλη ευκολία πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις.
Μια βόλτα να κάνει κάποιος στα καφενεία ή στις καφετέριες των πόλεων και θα μάθει με λεπτομέρειες ποιος, πού και γιατί. Το ίδιο μπορεί να μάθει και ο δημοσιογράφος, αλλά και ο αστυνομικός ή ο εισαγγελέας.
Ο ρόλος του πρώτου, βέβαια, είναι να αναφέρει γενικά το τι συμβαίνει (χωρίς να κατηγορεί), ενώ αντίθετα ο ρόλος των άλλων δύο αφορά τον έλεγχο της όποιας καταγγελίας. Εδώ που τα λέμε, δεν χρειάζεται και μεγάλη προσπάθεια. Αν θέλεις να μάθεις, μαθαίνεις κι αν θέλεις να ακούσεις, ακούς. Μόνο όταν δεν θέλεις, δεν ακούς ή κάνεις ότι δεν απευθύνεται σε εσένα.
Αρκετοί ήταν οι βουλευτές που θα πρέπει να… «έπεσαν από τα σύννεφα» στο άκουσμα αυτών που είπε ο κ. Ρακιντζής. Αν όχι, θα πρέπει να απαντήσουν γιατί τόσα χρόνια τώρα, που λέγονται τα ίδια πράγματα, δεν έχει γίνει τίποτε.
Αν πάλι βρέθηκαν προ εκπλήξεως, και πάλι κάτι σάπιο φαίνεται να υπάρχει, καθώς στην περίπτωση αυτή εγείρονται άλλα ερωτήματα περί του ενδιαφέροντος που επιδεικνύουν για τα κοινά ή περί της αντίληψής τους.
Ρητορικά ερωτήματα θα πει κάποιος, όπως κι αν έχει όμως το φλέγον θέμα παραμένει. Τέσσερα χρόνια βαθιάς ύφεσης φαίνεται να μην είναι αρκετά για να κινητοποιηθούν οι αρμόδιοι φορείς ενάντια στα φαινόμενα διαφθοράς.
Γιατί; Γιατί προφανώς όσα μας λείπουν θα συνεχίσουμε να τα παίρνουμε με νομοσχέδια με στόχο μισθούς και συντάξεις…
ΣΤΕΛΙΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ - [email protected]