Κατάργηση του κατώτατου μισθού έως ένα έτος για συγκεκριμένες ηλικιακές ομάδες νέων, είναι ένα από τα μέτρα που προτείνει μεταξύ άλλων το Κέντρο Προγραμματισμού Οικονομικών Ερευνών (ΚΕΠΕ).
Κατάργηση του κατώτατου μισθού έως ένα έτος για συγκεκριμένες ηλικιακές ομάδες νέων, είναι ένα από τα μέτρα που προτείνει μεταξύ άλλων το Κέντρο Προγραμματισμού Οικονομικών Ερευνών (ΚΕΠΕ).
Στο πρώτο τεύχος της «Ελληνικής Οικονομίας», το μηνιαίο δελτίο οικονομικών εξελίξεων του ΚΕΠΕ, τονίζεται μεταξύ άλλων ότι δεν υπάρχουν περιθώρια εφησυχασμού και η λήψη μέτρων για την καταπολέμηση της ανεργίας πρέπει να ληφθούν άμεσα.
Όπως λέει η ανάλυση οι πολιτικές που στοχεύουν στην αγορά εργασίας και θα μπορούσαν να περιορίσουν την ανεργία και να ανακουφίσουν τις αρνητικές συνέπειές της διακρίνονται σε δύο είδη: τις παθητικές και τις ενεργητικές.
Οι πρώτες αφορούν στην ανακούφιση των ανέργων με την παροχή προνοιακών επιδομάτων στήριξης και βασικό πυλώνα το επίδομα ανεργίας. Αυτές χαρακτηρίζονται δε ως λιγότερο ή περισσότερο γενναιόδωρες με βάση τα κριτήρια λήψης, τη διάρκεια καταβολής, το ύψος αναπλήρωσης, κτλ.
Οι δεύτερες αφορούν στην αύξηση της πιθανότητας απασχόλησης ή/και στη βελτίωση των εισοδηματικών προοπτικών ατόμων ή ομάδων, άνεργων ή μη, και, συνήθως, έχουν τη μορφή επιδότησης του κόστους εργασίας (ασφαλιστικές εισφορές ή/και μέρος του μισθολογικού κόστους), προγραμμάτων κατάρτισης και επανεκπαίδευσης στα πλαίσια της επιχείρησης ή εκτός αυτής, κτλ.
Ειδικά για νέους ανέργους 15 -29 προτείνει την κατάργηση του κατώτατου μισθού έως ένα έτος από την πρόσληψή τους, ώστε να δίνεται ισχυρό κίνητρο στην επιχείρηση για να προχωρήσει σε πρόσληψη και να κρίνει την καταλληλότητα του εργαζομένου.
Ωστόσο τονίζεται ότι παράλληλα πρέπει να ενισχυθεί η δράση του ΣΕΠΕ με τη θέσπιση κινήτρων αποδοτικότητας, προς αποφυγή παραβάσεων της εργατικής νομοθεσίας (ωράριο, συνθήκες απασχόλησης, κτλ.).
Ακόμη για ανέργους ανεξαρτήτου ηλικίας προτείνει μεταξύ άλλων την αντικατάσταση του επιδόματος ανεργίας με επίδομα απασχόλησης στα πρότυπα της επιταγής εργασίας, με ιδιαίτερη βαρύτητα στην περίπτωση των νέων και των εργαζομένων κοντά στη συνταξιοδότηση, αφού αποφεύγεται η αποθάρρυνση και η απαξίωση του ανθρώπινου κεφαλαίου που ενσωματώνουν.