Τη βαθιά εδραιωμένη άποψη ότι το ελληνικό δημόσιο είναι υπερμέγεθες θέτουν εν αμφιβόλω στοιχεία του ΟΟΣΑ με έτος αναφοράς το 2011 τα οποία επικαλείται δημοσίευμα του βρετανικού περιοδικού The Economist, με αντικείμενο τις αντίστοιχες αποκλίσεις από χώρα σε χώρα.
Η Ελλάδα βρίσκεται ακριβώς στη «μέση» διαγράμματος που φιλοξενεί το περιοδικό με τα ποσοστά απασχόλησης στις κυβερνήσεις και στους δημόσιους τομείς χωρών - μελών του ΟΟΣΑ.
Ειδικότερα, οι δημόσιοι υπάλληλοι στην Ελλάδα ανέρχονται στο 21% του συνολικού εργατικού δυναμικού της χώρας.
Μεγαλύτερα ποσοστά «δημόσιας» απασχόλησης καταγράφονται σε 9 χώρες: Νορβηγία, Δανία, Τσεχία, Ρωσία, Σουηδία, Φινλανδία, Γαλλία, Σλοβενία, Ολλανδία.
Αντιθέτως, μικρότερα ποσοστά -πάντοτε με σημείο αναφοράς την Ελλάδα- καταγράφονται σε άλλες 9 χώρες: Πολωνία, Βρετανία, Καναδάς, Σλοβακία, Χιλή, Γερμανία, Ισπανία, Βραζιλία, Μεξικό.
«Ο τεράστιος αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων αφορά σε έναν μύθο ο οποίος πλανάται ακόμη και σήμερα πάνω από την Ελλάδα. Το πρόβλημα της ελληνικής δημόσιας διοίκησης δεν είναι ο αριθμός των υπαλλήλων, ο οποίος κινείται περίπου στον μέσο όρο των χωρών – μελών της ΕΕ και του ΟΟΣΑ. Αντιθέτως, το πρόβλημα του ελληνικού δημοσίου είναι η κατανομή αυτών των υπαλλήλων και ο ευρύτερος τρόπος λειτουργίας του», σημειώνει ο αναπλ. καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας Χρήστος Κόλλιας, κληθείς από το naftemporiki.gr να σχολιάσει τις επίμαχες στατιστικές γύρω από το ελληνικό δημόσιο.
Το μεγαλύτερο ποσοστό αντιστοιχεί στη Νορβηγία (34%) και το μικρότερο στο Μεξικό (10%).
Το ποσοστό των δημοσίων υπαλλήλων στη Νορβηγία και τη Δανία είναι τουλάχιστον διπλάσιο από το αντίστοιχο στη Γερμανία και στην Ισπανία.
Στις ΗΠΑ, οι οποίες απουσιάζουν από το διάγραμμα του Economist, οι κυβερνητικοί υπάλληλοι ανέρχονται στο 15%, ακριβώς κάτω από τον αντίστοιχο μέσο όρο του ΟΟΣΑ.
Στις δυτικές ευρωπαϊκές χώρες, σε γενικές γραμμές, οι αντίστοιχοι εργαζόμενοι πληρώνονται απευθείας από το payroll του δημοσίου, σε αντίθεση με τις ανατολικές ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Πολωνία και η Τσεχία, όπου κατά βάση οι δημόσιοι υπάλληλοι πληρώνονται εμμέσως, από επιχειρήσεις του δημοσίου.
Από το 2001 έως το 2011 τα ποσοστά των κυβερνητικών υπαλλήλων μειώθηκαν στις περισσότερες χώρες του ΟΟΣΑ, με εξαίρεση την Ελλάδα, τη Βρετανία και τον Καναδά, χώρες στις οποίες καταγράφεται μικρή αύξηση -σημειωτέον, τα στοιχεία αφορούν στα ποσοστά των κρατικών υπαλλήλων επί του συνόλου του εργατικού δυναμικού όπως αυτό διαμορφώνεται κάθε φορά στην εκάστοτε χώρα.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΩΣΤΟΥΛΑΣ
[email protected]