Κάθε φορά που ακούμε τον υπουργό Οικονομικών, τον αρμόδιο υφυπουργό του ή το γενικό γραμματέα Eσόδων να μιλάνε για τις δυνατότητες που προσφέρει η αξιοποίηση της ηλεκτρονικής υποδομής του υπουργείου αισθανόμαστε σαν να βρισκόμαστε κυριολεκτικά σε άλλον πλανήτη.
Κάθε φορά που ακούμε τον υπουργό Οικονομικών, τον αρμόδιο υφυπουργό του ή το γενικό γραμματέα Eσόδων να μιλάνε για τις δυνατότητες που προσφέρει η αξιοποίηση της ηλεκτρονικής υποδομής του υπουργείου αισθανόμαστε σαν να βρισκόμαστε κυριολεκτικά σε άλλον πλανήτη.
Το «μενού» περιλαμβάνει σχεδόν τα πάντα: Απόλυτες δυνατότητες διασύνδεσης βάσεων δεδομένων, δυνατότητα συγκριτικών ελέγχων, επαλήθευση στοιχείων για εικονικά τιμολόγια, καταγραφή στατιστικών δεδομένων για φορολογικές συμπεριφορές και διάφορα άλλα, αρκετά εξωτικά για μια δημόσια διοίκηση που έως πρόσφατα δεν μπορούσε να αντιστοιχίσει όλα τα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν στην ελληνική επικράτεια με τους φορολογούμενους ιδιοκτήτες τους, και, αν δεν κάνουμε λάθος, ακόμη δεν το έχει επιτύχει αυτό.
Προφανώς δεν θα υπήρχε αντίρρηση να θαυμάσει κανείς όλο αυτό το διαθέσιμο οπλοστάσιο στη μάχη κατά της φοροδιαφυγής αν το αποτέλεσμα ήταν τέτοιο που να επέτρεπε πανηγυρισμούς.
Εξ όσων γνωρίζουμε, όμως, βασική προέλευση των φορολογικών εσόδων του ελληνικού κράτους παραμένουν και στα χρόνια της κρίσης οι ίδιες γνωστές υπεραντλημένες πηγές οι οποίες τείνουν πλέον να στερεύσουν.
Παρά τις όποιες απειλές έχουν εκτοξευθεί κατά της φοροδιαφυγής, δεν υπάρχει έως τώρα μετρήσιμο αποτέλεσμα που να υποδηλώνει πρόοδο, δηλαδή διεύρυνση της φορολογικής βάσης. Και ακόμη χειρότερο είναι το γεγονός ότι στους σχεδιασμούς του υπουργείου Οικονομικών για τα επιπλέον έσοδα οι στόχοι δεν έχουν διαφοροποιηθεί.
Η προέλευση χρημάτων «από σύλληψη της φοροδιαφυγής» που είχε χρησιμοποιηθεί από την ελληνική κυβέρνηση στις πρώτες ημέρες της τρόικας έχει πάψει να θεωρείται σοβαρή αναφορά από τους εκπροσώπους των δανειστών και μάλλον ως αστείο ακούγεται.
Για να συλλάβει η κυβέρνηση τη φοροδιαφυγή δεν είναι απαραίτητο να παίζουν κλεφτοπόλεμο τα στελέχη της οικονομικής αστυνομίας ή του ΣΔΟΕ με περιφερειακούς μικρομεσαίους φοροφυγάδες. Η καταπολέμηση ξεκινά από εκεί που κανένας δεν τόλμησε να πάει.
Από το γεγονός ότι το ελληνικό κράτος δεν έχει θελήσει να δημιουργήσει, έως τώρα, συγκριτικές βάσεις δεδομένων που να μπορούν να διαπιστώσουν, άμεσα και χωρίς κόπο, αν το επίπεδο διαβίωσης ή η εικόνα της περιουσιακής κατάστασης, καθενός εξ ημών, βρίσκεται σε αρμονία με τα δηλωμένα εισοδηματικά του δεδομένα.
Από το γεγονός ότι δεν έχει γενικευθεί η χρήση ηλεκτρονικών μέσων στις πληρωμές και η παρεμβολή τραπεζικών διαδικασιών στις επαγγελματικές συναλλαγές.
Το περιουσιολόγιο αναμένεται αλλά μάλλον θα περιμένουμε πολύ και «είναι δύσκολο έργο που αργεί πολύ», όπως ο αρμόδιος γενικός γραμματέας παραδέχεται, και εν τω μεταξύ πολλά ακούμε αλλά ελάχιστα βλέπουμε στο πεδίο της σύλληψης φορολογητέας ύλης που διαφεύγει.
Αλλωστε, αν είχε συλληφθεί θα το είχαμε καταλάβει, δεν θα βλέπαμε έκτακτες εισφορές να μονιμοποιούνται και «χαράτσια» να παγιώνονται.
ΝΙΚΟΣ ΦΡΑΝΤΖΗΣ - [email protected]