Η Ευρωπαϊκή Ενωση φαίνεται ότι αυτή την περίοδο βρίσκεται για άλλη μια φορά -στο σύντομο ιστορικό της ελληνικής κρίσης- απέναντι στην πολιτική της αδυναμία να πάρει τις κατάλληλες αποφάσεις στον κατάλληλο χρόνο.
Η Ευρωπαϊκή Ενωση φαίνεται ότι αυτή την περίοδο βρίσκεται για άλλη μια φορά -στο σύντομο ιστορικό της ελληνικής κρίσης- απέναντι στην πολιτική της αδυναμία να πάρει τις κατάλληλες αποφάσεις στον κατάλληλο χρόνο.
Είναι, ωστόσο, η πρώτη φορά που η ελληνική πλευρά δεν εκλιπαρεί για παρατάσεις υλοποίησης αυτών που έχει υποσχεθεί, αλλά έχει να παρουσιάσει συγκεκριμένα αποτελέσματα -έστω και ασθενή- στην προσπάθεια ανασυγκρότησης της δημοσιονομικής και διαχειριστικής εικόνας της χώρας. Πρόκειται για αποτελέσματα που έχει πληρώσει η πλειονότητα των κατοίκων αυτής της χώρας με βαριές απώλειες απασχόλησης, εισοδήματος, βιοτικού επιπέδου, προνοιακών παροχών.
Ωστόσο, παρά το τεράστιο κόστος τους, τα αποτελέσματα αυτά υπάρχουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, όπου δυστυχώς η Ευρώπη δείχνει προς το παρόν να υιοθετεί τη γνωστή στάση της πολυγνωμίας και της αναβλητικότητας, η οποία λειτουργεί στο υπόβαθρο, αφήνοντας στο προσκήνιο την τρόικα ως άλλοθι να ρίχνει ανενόχλητη φωτιά νέων μέτρων σε ένα πολιτικό και κοινωνικό καζάνι που είναι εμφανές ότι αναζητεί αφορμή για να εκραγεί, με άγνωστες συνέπειες.
Η τεχνοκρατική γνώμη είναι πολύ σαφής. Σε έκθεσή της η Eurobank αναφέρει, μεταξύ άλλων, πως πέραν των όποιων κοινωνικών επιπτώσεων, ένα νέο πακέτο οριζόντιων μέτρων θα μπορούσε να αποδειχτεί αντιπαραγωγικό από αμιγώς μακροοικονομική και δημοσιονομική σκοπιά, καθώς οι εκτιμώμενοι δημοσιονομικοί πολλαπλασιαστές των δαπανών για μισθούς, συντάξεις ή δημόσιες επενδύσεις είναι ιδιαίτερα υψηλοί όταν η οικονομία βρίσκεται σε φάση συρρίκνωσης.
Ακόμη πιο απλά καταγράφονται τα δεδομένα από τα στοιχεία που προκύπτουν μέσω των δηλώσεων που υποβλήθηκαν για τα εισοδήματα του 2012. Σύμφωνα με αυτά, το φορολογητέο εισόδημα που δηλώθηκε φέτος αφορώντας τα εισοδήματα της προηγούμενης χρονιάς ήταν κατά 11,6 δισ. ευρώ λιγότερο.
Κάτι που σημαίνει ότι τα φορολογικά έσοδα που θα προκύψουν από την άμεση φορολογία θα είναι γύρω στα 4 δισ. λιγότερα, χωρίς να υπολογιστεί η επίπτωση στην έμμεση φορολογία που έχει προκύψει λόγω μειωμένων εισοδημάτων. Πρόκειται δηλαδή για διαφυγόντα έσοδα που αντιστοιχούν περίπου στο δημοσιονομικό κενό που συζητάμε ότι πρέπει να καλυφθεί. Ενας φαύλος κύκλος μέτρων, ύφεσης, ελλειμμάτων σε πλήρη ανάπτυξη.
Στην κυβέρνηση φαίνεται να αναδεικνύεται πλέον η πρόθεση για διαπραγμάτευση σε πολιτικό επίπεδο και όχι σε τεχνοκρατικό, κάτι που θα μπορούσε να αποτελέσει λύση.
Το πρόβλημα είναι πως πολλές φορές στο πρόσφατο παρελθόν που έγινε προσπάθεια για πολιτική διαπραγμάτευση με την Ευρώπη, η υπόθεση κατέληξε σε ελληνικό φιάσκο. Αυτό δεν συνεπάγεται εξ ορισμού μελλοντική αποτυχία, αλλά αποτελεί προειδοποίηση πως αν θελήσουμε να πάρουμε αυτόν το δρόμο, πρέπει να είμαστε πολύ καλά οργανωμένοι και, κυρίως, αποφασισμένοι για όλα.
ΝΙΚΟΣ ΦΡΑΝΤΖΗΣ - [email protected]