Το παιχνίδι της ανάπτυξης δεν χάνεται μόνο γιατί η ευρωπαϊκή πολιτική προτάσσει τη λιτότητα και την προσπάθεια δημοσιονομικής νομιμότητας έναντι εναλλακτικών δράσεων και χρήσεων των κρατικών κονδυλίων σε όλη την Ευρωζώνη.
Το παιχνίδι της ανάπτυξης δεν χάνεται μόνο γιατί η ευρωπαϊκή πολιτική προτάσσει τη λιτότητα και την προσπάθεια δημοσιονομικής νομιμότητας έναντι εναλλακτικών δράσεων και χρήσεων των κρατικών κονδυλίων σε όλη την Ευρωζώνη.
Πέρα από το «μεγάλο» πλαίσιο της πολιτικής, υπάρχουν πολλοί μικρότεροι περιφερειακοί και ελληνικοί λόγοι που αφήνουν το τρένο της ανάπτυξης να φεύγει χωρίς τους εγχώριους επιβάτες.
Η επίκληση «ανωτέρας βίας» που καταπιέζει την αναπτυξιακή διαδικασία στις περισσότερες των περιπτώσεων δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο από το άλλοθι που προσπαθεί να εξασφαλίσει ατιμωρησία για ενέργειες που έγιναν κατά απολύτως λανθασμένο τρόπο ή για άλλες που δεν έγιναν λόγω ανικανότητας, αδιαφορίας ή σχεδιασμού που αποσκοπεί σε προσωπικά οφέλη. Μια από τις πλέον χαρακτηριστικές περιπτώσεις τραγικής κρατικής συμπεριφοράς σε κρίσιμους αναπτυξιακούς τομείς είναι αυτή που αφορά την καθιέρωση του «ελληνικού σήματος», δηλαδή της ταυτότητας που θα καθορίζει την ελληνικότητα των προϊόντων εντός και εκτός Ελλάδος.
Πρόκειται για μια ένδειξη η οποία θα επιτρέπει στους Ελληνες καταναλωτές να εκφράσουν τη στροφή που έχει σημειωθεί τα τελευταία χρόνια στην προτίμηση εγχωρίως παραγόμενων προϊόντων, αλλά και στους αλλοδαπούς καταναλωτές να αναζητήσουν ελληνικά ποιοτικά προϊόντα προστατευμένοι από απομιμήσεις. Ποιος διαφωνεί ότι το ειδικό αυτό διαβατήριο προέλευσης θα προσέφερε πολλά στην αναθέρμανση της αναπτυξιακής διαδικασίας;
Η σχετική συζήτηση ξεκίνησε μεσούσης της κρίσης, αν και θα έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί εδώ και πολλά χρόνια. Ωστόσο, το αποτέλεσμα παραμένει στα συρτάρια της γραφειοκρατίας. Το θέμα πέρασε από τα χέρια δύο υπουργών Ανάπτυξης, του κ. Χατζηδάκη και του κ. Χρυσοχοΐδη, αλλά κανείς δεν φρόντισε να το ξεσκουριάσει και να το βγάλει από την αφάνεια. Και οι δύο υπουργοί έχουν μιλήσει κατά καιρούς «με πάθος» για την προσπάθεια επανέναρξης της αναπτυξιακής διαδικασίας, αλλά την πρακτική προσπάθεια δημιουργίας του «ελληνικού σήματος» δεν την ενέταξαν στο ρεπερτόριο των υπουργικών τους επιλογών.
Ωσάν να μην είναι ο βασικός ελληνικός αναπτυξιακός στόχος η δημιουργία ενός αναπτυξιακού μοντέλου το οποίο να στηρίζεται στην ελληνική παραγωγή. Και οι δύο υπουργοί ανάλωσαν τις προσπάθειές τους στο να ενεργοποιήσουν το παλιό κρατικό μοντέλο ανάπτυξης το οποίο στηρίζεται σε δημόσια έργα, επιδοτήσεις κ.λπ., δηλαδή το μοντέλο που μας οδήγησε στη χρεοκοπία. Αντίθετα ξέχασαν να διευκολύνουν άλλου είδους αναπτυξιακές αναζητήσεις. Οταν μιλάμε για την απουσία ανάπτυξης, δεν υπάρχει λόγος να κοιτάμε μόνο προς τις Βρυξέλλες ή το Βερολίνο. Υπάρχουν ευθύνες πολύ πιο κοντά μας.
ΝΙΚΟΣ ΦΡΑΝΤΖΗΣ - [email protected]