Τέσσερις ιστορίες και μια πρόταση, άρθρο του ευρωβουλευτή Γιώργου Χατζημαρκάκη.
Άρθρο του ευρωβουλευτή Γιώργου Χατζημαρκάκη
Οκτώβριος 2005. Η ανεργία στην Ελλάδα περιορίζεται σε μονοψήφιο αριθμό, η επιχειρηματικότητα διατηρεί υψηλές προσδοκίες για το μέλλον. Είναι η εποχή που η ευμάρεια και η αίσθηση πως όλα βαίνουν καλώς, κυριαρχεί.
Σ’ ένα πολυπληθές ακροατήριο τραπεζιτών, επιχειρηματιών, πολιτικών παραγόντων, υποστηρίζω με θέρμη πως η Ελλάδα χρειάζεται μια τράπεζα μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας που θα παρέχει στήριξη στις ελληνικές επιχειρήσεις, θα εξασφαλίζει την αποδοτικότητά της, χωρίς να ανταγωνίζεται τις υφιστάμενες επιχειρηματικές τράπεζες, αλλά θα λειτουργεί σ' ένα πλαίσιο συνεργασίας, μαζί τους.
Ως εισηγητής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για το πρόγραμμα ανταγωνιστικότητας και καινοτομίας (CIP), ύψους 4,2 δις ευρώ (2007 – 2013), επισημαίνω πως το πρόγραμμα εξειδικεύεται στην καινοτομία και επιχειρηματικότητα, την κοινωνία της πληροφορίας και την έξυπνη ενέργεια και η Ελλάδα μπορεί να κερδίσει μερικές εκατοντάδες εκ. ευρώ στους τομείς αυτούς. Έχει προηγηθεί μια δίωρη σύσκεψη εργασίας για τη χρηματοδότηση των Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση (micro, risk finance), με εισηγήτρια την κα Tatjana Bruns, Διευθυντικό Στέλεχος της Γερμανικής Τράπεζας Επενδύσεων KfW.
Η εκδήλωση παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον, αλλά κλείνει με το πολιτικό συμπέρασμα πως στην Ελλάδα δεν υπάρχει νομοθετικό πλαίσιο που να επιτρέπει τη λειτουργία μιας τράπεζας επενδύσεων. Όμως, το θέμα θα εξεταστεί, ανακοινώνει ο εκπρόσωπος του Υπουργείου Ανάπτυξης...
Μάιος 2010. Η Ελλάδα βιώνει την πιο άγρια κρίση, η χώρα κλυδωνίζεται και ανακοινώνεται το πακέτο των 110 δις ευρώ προς τη χώρα.
Παρακολουθώντας στενά τα τεκταινόμενα, επαναφέρω την πρόταση για την αναπτυξιακή, επενδυτική τράπεζα, μέσα από το σχέδιο “Ηρακλής” υπογραμμίζοντας τη σημασία της ανάπτυξης. Ακολουθούν πολλαπλές αναφορές στις οποίες αναφέρω πως με την στήριξη της Ευρωπαϊκής Επενδυτικής Τράπεζας και την Γερμανική KfW σαν πρότυπο πρέπει να δημιουργηθεί στο άμεσο μέλλον ένας χρηματοπιστωτικός φορέας που θα ρίξει χρήμα στην αγορά και στις ελληνικές επιχειρήσεις. Ένας τέτοιος φορέας που θα επιτρέψει να ορθοποδήσουν οι υγιείς επιχειρήσεις που πλήττονται από την απουσία ρευστότητας και θα στηρίξει τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.
Οκτώβριος 2012. Ο Έλληνας πρωθυπουργός υποδεχόμενος στο Μέγαρο Μαξίμου τη Γερμανίδα Καγκελάριο τονίζει πως ο ελληνικός λαός “ματώνει”, θέλει να κερδίσει το στοίχημα της ανταγωνιστικότητας, να ξεπεράσει την ύφεση και να πιάσει όλους τους στόχους. Η Άγκελα Μέρκελ απαντά πως θα κάνει οτιδήποτε είναι αναγκαίο ώστε να δοθεί στην Ελλάδα πρόσβαση στις πιστώσεις της Ευρώπης, της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων και στη συνεργασία σε επίπεδο της επενδυτικής τράπεζας KfW.
Ιούνιος 2013. Με πρωτοβουλία του κ. Σόϊμπλε επίκειται συμφωνία ανάμεσα στη KfW και την Ισπανική Instituto de Credito Oficial, η οποία προβλέπει δάνειο με πολύ χαμηλό επιτόκιο και με εγγυητή τη Γερμανική κυβέρνηση, με απώτερο στόχο να γίνει διαχειρίσιμο το πρόβλημα της νεανικής ανεργίας. Λίγο αργότερα, ενόψει της επίσκεψης του στην Ελλάδα, ο κ. Σόϊμπλε προαναγγέλλει το συγκεκριμένο μοντέλο στήριξης και στην Ελλάδα, μιλώντας για σύσταση ελληνικής αναπτυξιακής τράπεζας.
Δεν μπορεί κανείς παρά να χαιρετήσει ως θετική την αναγγελία. Ωστόσο είναι λυπηρή η διαπίστωση πως η πρωτοβουλία άργησε υπερβολικά. Κι ακόμα είμαστε στην αρχή. Την ίδια ώρα που η επιχειρηματικότητα στη χώρα έχει υποστεί τεράστιο πλήγμα και η ανεργία των νέων αγγίζει το 65%, η καθυστέρηση που έχει καταγραφεί είναι μεγάλη και οι συνέπειες αποτυπώνονται στην οικονομία και την κοινωνία.
Τώρα, η Γερμανία, οφείλει να στηρίξει αποτελεσματικά και γρήγορα το εγχείρημα, αναλαμβάνοντας τις ιστορικές της ευθύνες. Η KfW δημιουργήθηκε με κεφάλαια από το σχέδιο Μάρσαλ, με στόχο να στηρίξει την μεταπολεμική Γερμανία. Ακόμη και σε συμβολικό επίπεδο, είναι δίκαιο, αυτός ο φορέας να βοηθήσει σήμερα την Ελλάδα. Ορθώς ο Economist επισημαίνει, ότι οι HΠA βοήθησαν τη Γερμανία πριν μισό αιώνα διότι θεώρησαν ότι αυτό θα είναι επωφελές και για τις ίδιες, κάτι που ισχύει σήμερα για τη Γερμανία.
Το ζητούμενο είναι να υπάρξουν άμεσες ενέργειες για να οδηγηθούμε το 2014 σε πραγματική στήριξη της επιχειρηματικότητας και της εργασίας. Επιπλέον είναι σημαντικό, το Αναπτυξιακό Ταμείο, πέραν των άλλων πηγών χρηματοδότησης, να είναι αποδέκτης χρημάτων που θα προέρχονται από την οφειλή του κατοχικού δανείου. Μια τέτοια πρωτοβουλία θα έχει πολλαπλά οφέλη, τόσο για την κοινωνία, την ευρωπαϊκή συνοχή και τις σχέσεις των δύο χωρών, όσο και για την ελληνική οικονομία που θα μπορεί να αξιοποιήσει τις πολλαπλάσιες αποδόσεις που θα προκύψουν, ενισχύοντας με ευνοϊκούς όρους τις μικρομεσαίες ελληνικές επιχειρήσεις και δημιουργώντας θέσεις εργασίας.