Η αυτοκριτική του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για το ελληνικό πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής εξέπληξε πολλούς, καθώς παραδέχεται λάθη τα οποία δεν θα έπρεπε να είχαν γίνει από οικονομικούς οργανισμούς παγκόσμιας εμβέλειας. Λάθη στο σχεδιασμό, στην προετοιμασία και στην υλοποίηση του πιο σκληρού προγράμματος λιτότητας που εφαρμόστηκε μέχρι το 2010 σε χώρα της Ευρωζώνης.
Η αυτοκριτική του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για το ελληνικό πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής εξέπληξε πολλούς, καθώς παραδέχεται λάθη τα οποία δεν θα έπρεπε να είχαν γίνει από οικονομικούς οργανισμούς παγκόσμιας εμβέλειας. Λάθη στο σχεδιασμό, στην προετοιμασία και στην υλοποίηση του πιο σκληρού προγράμματος λιτότητας που εφαρμόστηκε μέχρι το 2010 σε χώρα της Ευρωζώνης.
Παρά το γεγονός ότι από τους πρώτους μήνες ήταν φανερό ότι το πρόγραμμα εκτροχιαζόταν, δεν ελήφθησαν διορθωτικά μέτρα, αλλά, όπως ομολογείται, «οι δημοσιονομικοί στόχοι έγιναν ακόμη πιο φιλόδοξοι, μόλις η ύφεση ξεπέρασε τις προσδοκίες». Παραδέχονται οι τεχνοκράτες του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ότι η χαλάρωση της λιτότητας θα βοηθούσε την ελληνική οικονομία, αλλά «δεν ήταν πολιτικά εφικτό» υποστηρίζουν ευθέως, θέτοντας προ των ευθυνών τους και τους πολιτικούς παράγοντες στην Ελλάδα.
Οικονομολόγοι και πολιτικοί στην Ελλάδα είχαν προειδοποιήσει ότι η βαθύτερη ύφεση, η χαμηλή ανταγωνιστικότητα, οι εκροές καταθέσεων και η πολιτική αβεβαιότητα θα οδηγήσουν στον εκτροχιασμό του προγράμματος. Κι όμως, καμία αλλαγή, αλλά απεναντίας συνέχιση της εμπροσθοβαρούς δημοσιονομικής πολιτικής.
Τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής είναι σε όλους γνωστά. Η ανεργία και με βάση τα χθεσινά στοιχεία της ΕΛ.ΣΤΑΤ. στα ύψη, χιλιάδες επιχειρήσεις, κυρίως μικρομεσαίες, σταμάτησαν την παραγωγική τους δραστηριότητα, δραματική συρρίκνωση του εισοδήματος, καθίζηση της ζήτησης. «Η Ελλάδα γνώρισε μια από τις πιο βαθιές υφέσεις σε καιρό ειρήνης», ομολογούν οι αξιωματούχοι του ΔΝΤ.
Αποκαλύπτεται ακόμη, για άλλη μια φορά, ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση ήταν εντελώς απροετοίμαστη για την αντιμετώπιση της κρίσης, αλλά αυτό για το οποίο ενδιαφερόταν ήταν πώς η Ελλάδα θα συμμορφωθεί με τους κοινοτικούς κανονισμούς, πώς θα αποφύγει η ίδια την κρίση, ενώ απουσίαζαν εκ μέρους της πολιτικές αναπτυξιακού χαρακτήρα, γεγονός το οποίο φανερώνει την ανυπαρξία της αλληλεγγύης.
Παρά την αναγνώριση μεγάλων λαθών όσον αφορά τα ποιοτικά και ποσοτικά στοιχεία του προγράμματος, τόσο το Ταμείο όσο και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επιμένουν στην υλοποίηση των στόχων μέσα σε ασφυκτικά χρονικά πλαίσια, γεγονός το οποίο θα μακρύνει την ύφεση, οι συνέπειες της οποίας θα ενταθούν.
Πάνω, λοιπόν, στις διαπιστώσεις των εκθέσεων θα πρέπει να σταθεί η κυβέρνηση στις επικείμενες διαπραγματεύσεις με την τρόικα και να απορρίψει κάθε σκέψη για νέα μέτρα και παρεμβάσεις, αλλά να ζητήσει χαλάρωση των κριτηρίων και παρεμβάσεις αναπτυξιακού χαρακτήρα.
Με τη συνέχιση της ίδιας πολιτικής θα προκύψουν νέα αδιέξοδα, οικονομικά και κοινωνικά, που θα οξύνουν το πρόβλημα και θα εντείνουν τις κοινωνικές αντιδράσεις. Οι ευθύνες της κυβέρνησης είναι τεράστιες και θα πρέπει να εκμεταλλευτεί το διαπραγματευτικό οπλοστάσιο το οποίο της παρέχει η έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΛΑΚΟΥΤΣΗΣ - [email protected]