Το ταξίδι του πρωθυπουργού στην Κίνα έχει καλλιεργήσει μεγάλες προσδοκίες σημαντικών οφελών για την ελληνική οικονομία και όχι άδικα. Δεν είναι ένα αυτονόητο γεγονός ούτε για τους Ελληνες επιχειρηματίες που συμμετείχαν ούτε καν για την ελληνική πολιτική ηγεσία, να μπορείς να μιλάς πρόσωπο με πρόσωπο με τους ανθρώπους που κινούν τα ηνία της ταχύτερα αναπτυσσόμενης οικονομίας στον κόσμο, σύντομα της πρώτης σε μέγεθος.
Το ταξίδι του πρωθυπουργού στην Κίνα έχει καλλιεργήσει μεγάλες προσδοκίες σημαντικών οφελών για την ελληνική οικονομία και όχι άδικα. Δεν είναι ένα αυτονόητο γεγονός ούτε για τους Ελληνες επιχειρηματίες που συμμετείχαν ούτε καν για την ελληνική πολιτική ηγεσία, να μπορείς να μιλάς πρόσωπο με πρόσωπο με τους ανθρώπους που κινούν τα ηνία της ταχύτερα αναπτυσσόμενης οικονομίας στον κόσμο, σύντομα της πρώτης σε μέγεθος.
Πέρα, όμως, από τις προσδοκίες που προκαλεί η άμεση επαφή με το μέγεθος της Κίνας, είναι χρήσιμο να εντοπίσουμε, το ποιες πραγματικά είναι οι ευκαιρίες που θα μπορούσε να αντλήσει η Ελλάδα από τη χώρα των 3 τρισεκατομμυρίων δολαρίων συναλλαγματικών αποθεμάτων. Είναι περισσότερο από σαφές το ενδιαφέρον των Κινέζων για τις διαδικασίες ιδιωτικοποίησης των ελληνικών λιμανιών, αεροδρομίων και σιδηροδρόμων. Δεν έχουν ποτέ κρύψει το στόχο τους για εγκαθίδρυση διαμετακομιστικών κέντρων στις μεταφορικές πύλες εισόδου της Ελλάδας, με στόχο τη διαμετακόμιση των προϊόντων τους στο σύνολο της ευρωπαϊκής αγοράς.
Τα σχέδια αυτά θα μπορούσαν, αν ευοδωθούν, να αποφέρουν στα κρατικά ταμεία αρκετά εκατομμύρια ευρώ και στην οικονομική δραστηριότητα χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας. Το ερώτημα είναι αν είναι αρκετό αυτό, ως προσδοκία, από μια χώρα που διαθέτει, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, γύρω στα 350 εκατομμύρια ισχυρούς καταναλωτές οι οποίοι μάλιστα θεωρούνται ιδιαίτερα φιλικοί προς οτιδήποτε ελληνικό.
Η χώρα μας δεν χρειάζεται μερικές χιλιάδες θέσεις εργασίας, αλλά πάνω από ένα εκατομμύριο νέες ευκαιρίες απασχόλησης, για να καλύψει την εφιαλτική ανεργία που προκάλεσε η κρίση. Εχει ανάγκη μόνιμης βελτίωσης του ισοζυγίου συναλλαγών της και όχι κάποιας περιστασιακής που θα προκύψει από την εισροή των κεφαλαίων μιας ιδιωτικοποίησης. Αρα η πραγματική πρόκληση είναι να μπορέσουν να μπουν για τα καλά τα ελληνικά προϊόντα και οι τουριστικές υπηρεσίες στην κινεζική αγορά.
Το ελληνικό Δημόσιο οφείλει να εστιάσει τις προσπάθειές του όχι στο να προσελκύσει Κινέζους επενδυτές για επενδύσεις στην Ελλάδα, αλλά να διευκολύνει τις προσπάθειες των ελληνικών επιχειρήσεων να αναπτύξουν εξωστρέφεια με συγκεκριμένη κατεύθυνση και να κάνει ευκολότερα προσβάσιμο το ελληνικό τουριστικό προϊόν από τους ενδιαφερόμενους Κινέζους καταναλωτές.
Ωστόσο η πραγματική πρόκληση αφορά τις κινήσεις που θα κάνουν οι ίδιες οι ελληνικές επιχειρήσεις. Εύστοχα και παραστατικά το έθεσε ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ και της ΚΕΕ σχολιάζοντας το ταξίδι στην Κίνα: «Το ελληνικό δημόσιο λειτούργησε ως “προξενήτρα” και μας έφερε σε επαφή με την πολύφερνη νύφη. Εναπόκειται στους υποψήφιους “γαμπρούς” -τις ελληνικές επιχειρήσεις- να αποδείξουν ότι μπορούν να κάνουν έναν επιτυχημένο γάμο».
ΝΙΚΟΣ ΦΡΑΝΤΖΗΣ - [email protected]