Την ανάγκη υιοθέτησης πολιτικών για τον περιορισμό της δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης, με δράσεις όχι μόνο από την πλευρά της προσφοράς αλλά κι από την πλευρά της ζήτησης, υπογραμμίζει η Eurobank σε μελέτη της.
Την ανάγκη υιοθέτησης πολιτικών για τον περιορισμό της δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης, με δράσεις όχι μόνο από την πλευρά της προσφοράς αλλά κι από την πλευρά της ζήτησης, υπογραμμίζει η Eurobank σε μελέτη της.
Στη μελέτη, την οποία εξέδωσε η Διεύθυνση Οικονομικών Μελετών και Προβλέψεων της τράπεζας, παρουσιάζεται η διακυβέρνηση του συστήματος υγείας και οι στρεβλώσεις της τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Όπως επισημαίνεται, μια συνέπεια αυτών ήταν η ανεξέλεγκτη αύξηση της δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης.
Στόχος της μελέτης είναι να αναδείξει τα αίτια αυτής της υπέρμετρης αύξησης της δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης. Σύμφωνα με τη Eurobank, τα τελευταία 20 χρόνια τουλάχιστον οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα επικεντρώθηκαν στον έλεγχο της φαρμακευτικής δαπάνης μόνο από τη πλευρά της προσφοράς, δηλαδή περιορίστηκαν ως επί τω πλείστον σε μέτρα πολιτικής καθορισμού και ρύθμισης των τιμών των φαρμάκων.
«Το αποτέλεσμα αυτών των πολιτικών ήταν η περαιτέρω αύξηση της δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης», αναφέρει η Eurobank, σημειώνοντας πως αυτό συνέβη, σε ένα μεγάλο βαθμό, εξαιτίας της έλλειψης μέτρων για τον έλεγχο του όγκου κατανάλωσης των φαρμάκων, δηλαδή μέτρων από τη πλευρά της ζήτησης.
Όπως αναφέρεται στη μελέτη, παράγοντες που επηρεάζουν τον όγκο κατανάλωσης των φαρμάκων, μεταξύ άλλων, είναι ο αριθμός των εν ενεργεία ιατρών (ο οποίος διπλασιάστηκε μέσα στη τελευταία εικοσαετία), η χωρίς έλεγχο-όρια συνταγογράφηση των ιατρών και η ζήτηση των ασθενών.