Οι διατυπώσεις που χρησιμοποιούνται στα δημόσια έγγραφα και τις επίσημες συναντήσεις είναι σημαντικά διαφορετικές από το λόγο της καθημερινότητας. Είναι ευρύτερα γνωστή και απαντάται σε ολόκληρο τον κόσμο μια «απόσταση» μεταξύ αυτού που γράφεται και αυτού που πραγματικά εννοείται.
Οι διατυπώσεις που χρησιμοποιούνται στα δημόσια έγγραφα και τις επίσημες συναντήσεις είναι σημαντικά διαφορετικές από το λόγο της καθημερινότητας. Είναι ευρύτερα γνωστή και απαντάται σε ολόκληρο τον κόσμο μια «απόσταση» μεταξύ αυτού που γράφεται και αυτού που πραγματικά εννοείται.
Το φαινόμενο το συναντάμε συχνότατα στη νομική επιστήμη, όπου δεν είναι λίγες οι φορές που αυτό ακριβώς το γεγονός χρησιμοποιείται προκειμένου να «αθωωθούν» κάποιοι οι οποίοι κατ’ ουσίαν δεν θα έπρεπε. Στην καθομιλουμένη, πρόκειται για το γνωστό «παράθυρο», που αρκετές φορές αφήνεται «ανοιχτό»... επίτηδες.
Ανάλογα πράγματα συμβαίνουν και στην πολιτική, στην οικονομία και αλλού. Δεν είναι λίγες οι φορές που, αντί να χρησιμοποιηθούν λέξεις με σημαντικό «αρνητικό βάρος», χρησιμοποιούνται ισοδύναμές τους. Ετσι, για παράδειγμα, αντί των λέξεων «εκδιώχθηκε» ή «αποβλήθηκε», στην πολιτική χρησιμοποιείται το ισοδύναμο «έθεσε εαυτόν εκτός κόμματος». Αντί της λέξεως «ζημίες», στην οικονομία χρησιμοποιείται το ισοδύναμο «αρνητικά αποτελέσματα», και πάει λέγοντας.
Εκεί ακριβώς εδράζεται και ο «κλεφτοπόλεμος» που βρίσκεται σε εξέλιξη τους τελευταίους 12 μήνες στη χώρα μας, με το θέμα του Δημοσίου και των απολύσεων.
Πριν από περίπου 9 μήνες, οι εκπρόσωποι της τρόικας, που διαπραγματεύονταν με την ελληνική κυβέρνηση το Μνημόνιο 3, ζήτησαν από την ελληνική πλευρά τη «δραστική μείωση του προσωπικού του δημοσίου τομέα». Λίγο μετά, η ελληνική πλευρά μίλησε για «μείωση με οικειοθελείς αποχωρήσεις». Επανήλθε η τρόικα και είπε «καλές οι ''οικειοθελείς αποχωρήσεις'', πρέπει ωστόσο και 25.000 να τεθούν εκτός».
Επανήλθε η ελληνική πλευρά, με τη φόρμουλα «κινητικότητα - διαθεσιμότητα». Ξαναήρθε η τρόικα και στις Βρυξέλλες, εκπρόσωπός της, έφτασε στο σημείο να διευκρινίσει σαφώς ότι πρόκειται για «απολύσεις». Τότε η Ελλάδα έβαλε στο τραπέζι τους επίορκους και η τρόικα πλέον έδωσε παράταση μέχρι αυτή την εβδομάδα για να υπάρξει αποτέλεσμα... Ποια είναι η ουσία:
Σήμερα, και ενώ δεν υπάρχει κάποιος σε αυτή τη χώρα -πλην ενδεχομένως όσων θίγονται άμεσα- που να λέει ότι δεν πρέπει να γίνουν και απολύσεις στο Δημόσιο, εμείς συζητάμε για το πώς θα τις «βαφτίσουμε», έχοντας αρκετούς από τους επίορκους σε υπηρεσία.
Σήμερα, και ενώ η κοινωνία σηκώνει ήδη βαρύ φορτίο σε όλα τα επίπεδα, επιμένουμε να προστατεύουμε την κρατική μισθοδοσία ανθρώπων που, όπως λέμε στην καθημερινή ζωή, επί σειρά ετών «απλώς κοροϊδεύουν την οικουμένη». Αυτό, κάνοντας «κλεφτοπόλεμο ονομάτων» και αναζητώντας διέξοδο σε «παράθυρα διατυπώσεων». Γιατί; «Για να μη γίνει το Δημόσιο σαν τον ιδιωτικό τομέα»... Τουλάχιστον εκεί κάτι λειτουργεί.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ - [email protected]