Κύριε Πρόεδρε, αυτά όσον αφορά το ζήτημα της ικανότητάς του να απολογηθεί και του χρονικού σημείο που άρχισαν να λαμβάνονται οι απολογίες του, όσον αφορά το ζήτημα της χορήγησης ψυχοφαρμάκων ψυχοτρόπων ή οποιωνδήποτε άλλων, δεν θα επεκταθώ στο ζήτημα αυτό, θα πω μόνο το εξής: Ότι ο κ. Σάββας Ξηρός είχε τη μοναδική τύχη, αφού για λόγους που εκείνος γνωρίζει, επί 18 ολόκληρα χρόνια ταλαιπώρησε πολλά μέλη της κοινωνίας μας, προκάλεσε θύματα με τις πράξεις του, προκάλεσε πόνο και οδύνη σε πολλούς ανθρώπους, να βρεθεί εκείνος ενώ ετοίμαζε ακόμα μία εγκληματική ενέργεια της Οργάνωσης, στην άτυχη θέση να είναι το πρώτο και μοναδικό θύμα ως τραυματίας αυτής της Οργάνωσης, της οποίας δικαιολογεί τις πράξεις της χθες ο κ. Κουφοντίνας, λέγοντας ότι «η επανάσταση απαιτεί χρήματα› και σκέφτεται κανείς εδώ τους επαναστάτες οι οποίοι σηκώνουν τη σημαία και οι ίδιοι θυσιάζονται για κάποιο ιδανικό, με τη διαφορά ότι η Οργάνωση αυτή θυσίασε μόνο από τους άλλους.
Από τους κ.κ. κατηγορουμένους, όπως με αλαζονεία έγραφαν σε μία προκήρυξή τους που έχει αναγνωσθεί, ότι «τα συντρόφια της 17Ν χαίρουν άκρας υγείας›, έχαιραν άκρας υγείας όλα αυτά τα χρόνια στα οποία σκότωναν, τραυμάτιζαν και ταλαιπωρούσαν άλλα μέλη της ελληνικής κοινωνίας. Τα θύματα ήταν όλα από δω, από κει δεν υπάρχει κανείς.
Ο κ. Σάββας Ξηρός λοιπόν είχε την ατυχία και την τύχη για τη υπόθεση αυτή και την ελληνική κοινωνία να τραυματιστεί σε αυτή την προσπάθειά του και να βρεθεί στα χέρια πλέον αυτής της κοινωνίας την οποία πολεμούσε με τον πιο βίαιο και βάρβαρο τρόπο. Η κοινωνία αυτή όταν τον είχε πια στα χέρια της αυτόν, τον μέγα παραβάτη με όλα αυτά τα οποία είχε κάνει, έδειξε την ανωτερότητα του πολιτισμού της, το πιστεύω της στα δικαιώματα του ανθρώπου και την αξία την οποία αποδίδει στην ανθρώπινη ζωή και αυτόν τον άνθρωπο ο οποίος ανησυχούσε μέσα στο νοσοκομείο επειδή ήταν ανασφάλιστος, ποιος θα καλύψει αυτά τα έξοδα, ασφαλώς τον περιέθαλψε και έστειλε ό,τι καλύτερο είχε από τον ιατρικό κλάδο, από το νοσηλευτικό κλάδο για να σώσει τη ζωή του.
Και σήμερα να είναι εδώ και βλέπει βέβαια το ένα χέρι του να είναι λειψό, αλλά θα πρέπει να χαίρεται που έχει χέρι, που έχει πόδια, που ζει, σε αντίθεση με όλους αυτούς που δυστυχώς βρίσκονται εκεί που έχουν βρεθεί. Η ελληνική κοινωνία λοιπόν έδειξε ότι είναι προηγμένη κοινωνία, ότι είναι κοινωνία που σέβεται τον άνθρωπο και τα δικαιώματά του και αγόγγυστα προσέφερε στον κ. Σάββα ξηρό όπως οφείλει να προσφέρει στον οποιονδήποτε, όσο παραβάτης και να είναι, τις καλύτερες υπηρεσίες που διαθέτει, το άριστο δυναμικό που διαθέτει ο ιατρικός και νοσηλευτικός κλάδος.
Γι αυτό θα έλεγα, ότι αν και όταν αντίκρισε τον άνθρωπο που τον φρόντιζε, δεν είχε το κουράγιο και προς τιμήν του, να αμφισβητήσει την φροντίδα που έδειξε ο άνθρωπος αυτός για τον κ. Σάββα Ξηρό, εν τούτοις το να έρχεται σήμερα και να θέτει σε αμφισβήτηση όχι μόνο την αστυνομική αρχή, όχι μόνο την Εισαγγελική αρχή, όχι μόνο την Εισαγγελική αρχή αλλά ολόκληρο τον ιατρικό και το νοσηλευτικό κλάδο, να λέει ούτε λίγο ούτε πολύ ότι οι γιατροί και οι νοσοκόμοι του ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ είναι κάποιο είδος σύγχρονου Μέγκελε, οι οποίοι βοηθούν τους βασανιστές και τους κακούς να χορηγούν φάρμακα και παραισθησιογόνα σε έναν νοσηλευόμενο προκειμένου να του πάρουν λόγια για μία υπόθεση και να στήσουν την υπόθεση αυτή που έχουν. Είναι ύβρις κ. Πρόεδρε αυτό.
Δεν θα επικαλεστώ την εγνωσμένη και αναμφισβήτητη ακεραιότητα των εκπροσώπων της Εισαγγελικής αρχής οι οποίοι, όπως επεσήμανε ο κ. Μαρκής γι αυτό έχουν τεθεί επικεφαλείς προκειμένου να διασφαλίζεται πέρα από κάθε αμφιβολία η τήρηση του νόμου, αλλά θα επικαλεστώ τη συνείδηση, τον όρκο των γιατρών και των νοσηλευτών. 51 πρόσωπα κ. Πρόεδρε κατέθεσαν στο πλαίσιο αυτής της ένορκης διοικητικής εξέτασης την οποία κάποιοι από την Υπεράσπιση έσπευσαν να απαξιώσουν λέγοντας «και τί είναι οι ΕΔΕ, είναι παλιόχαρτα τα οποία γίνονται για να βγαίνουν λάδι οι υπεύθυνοι›, ντροπή να λέγεται αυτό.
Πενήντα ένας άνθρωποι κατέθεσαν στο πλαίσιο αυτής της διαδικασίας και ας πει κάποιος και ας το αποδείξει αυτό γιατί φέρει το βάρος, ότι πενήντα ένας Έλληνες επίορκοι υπηρετούν μέσα στον ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ, πενήντα ένας Έλληνες γιατροί και νοσηλευτές συνωμότησαν με το κακό, προκειμένου να πάρουν λόγια από τον κ. Σάββα Ξηρό, να τον τρελάνουν, για να έχει τις παραισθήσεις που είχε. Η πραγματικότητα είναι άλλη κ. Πρόεδρε και είναι αυτή η οποία περιγράφηκε στις αγορεύσεις των κ.κ. Εισαγγελέων και την οποία περιγράφει ως ένα βαθμό και η σύντροφος του κ. Ξηρού στη συνέντευξη την πρόσφατη, η οποία αναγνώσθηκε εδώ στο ακροατήριο.
Είχε εφιάλτες ο κ. Σάββας Ξηρός και οι εφιάλτες του ήταν ότι ο Λάμπρος, τον οποίο έβλεπε να γελά στο προσκέφαλό του γιατί αυτός πέθαινε, είτε ο ίδιος είτε με κάποιον άλλον, θα φρόντιζε να λείψει από τον κόσμο αυτό ο Σάββας Ξηρός για να μη μπορέσει να καταθέσει, για να μη δοθούν αυτές οι πληροφορίες και να μην πιάσει η τσιμπίδα του νόμου όλους τους υπευθύνους.
Αυτοί ήταν οι φόβοι του, γι αυτό ρωτούσε τί προσανατολισμό έχει το δωμάτιό του. Τις ρουκέτες φοβόταν της Οργάνωσης που και αυτός δυστυχώς υπηρετούσε, γιατί ήξερε ότι τα μέλη αυτής της Οργάνωσης, όταν πρόκειται για την εξυπηρέτηση αυτών που οι ίδιοι έθεταν ως στόχους, δεν δίσταζαν ούτε μπροστά στην αφαίρεση της ανθρώπινης ζωής. Ευτυχώς για εμάς και ευτυχώς για τον ίδιο έζησε, ευτυχώς έδωσε αυτές τις καταθέσεις.
Και δε μπορώ παρά να συμφωνήσω με τον κ. Εισαγγελέα, γιατί κάθε άνθρωπος ό,τι και να έχει πράξει έχει μέσα του στοιχεία καλά, έχει μέσα του στοιχεία ηθικά, ότι στην υπαρξιακή κρίση στην οποία αναμφισβήτητα βρισκόταν, σε μια κατάσταση όπου δεν ήξερε εάν τελικά η τύχη θα τον ευνοήσει και οι γιατροί θα τον σώσουν ή μπορεί να πεθάνει, σε αυτή την κατάσταση η φράση που τόσοι πολλοί έχουν καταθέσει, ότι δηλαδή έλεγε «θέλω να τα πω για να τελειώνω›, αυτό ήταν το βάρος του ανθρώπου που μπορεί μεν στα 23 του να μπήκε σε μια Οργάνωση και να νόμισε ότι κάποιους στόχους καλύτερους θα υπηρετήσει, αλλά πλέον στο νοσοκομείο ήταν ο Σάββας Ξηρός των 40 ετών, κανέναν, ούτε αυτόν η ηλικία μπορεί να άφησε ανεπηρέαστο και κοιτάζοντας προς τα πίσω ασφαλώς σκέφτηκε τί έκανε όλη αυτή τη ζωή, τί νόημα είχαν όλες αυτές οι πράξεις.
Και εκεί, στην υπαρξιακή του κρίση και την αγωνία, πραγματικά συνδέθηκε με τις παραδόσεις της ηθικής που σίγουρα οι γονείς του του είχαν εμπνεύσει και φέρθηκε με τρόπο ηθικό και αξιέπαινο. Αλλά δυστυχώς κ. Πρόεδρε, οφείλω να το επισημάνω αυτό, η πολιτεία η οποία με άριστο τρόπο χειρίστηκε την υπόθεση στο στάδιο το αρχικό, δυστυχώς, ίσως και αντικειμενικά να μην υπήρχε αυτή η δυνατότητα, όταν οι άνθρωποι αυτοί κρατήθηκαν προσωρινά και προκειμένου να ξεπεραστούν τα θέματα που ετίθεντο από τις διαμαρτυρίες τους για την απομόνωση, τους έβαλε πάλι όλους μαζί, κατά ομάδες βέβαια αλλά πάντως όλους μαζί και –συγχωρήστε μου την έκφραση- τους ξανάκανε Οργάνωση.
Δεν έχει σημασία εάν ο κ. Σάββας Ξηρός επικοινώνησε απευθείας με τον κ. Κουφοντίνα, μη γελιόμαστε, εδώ έδιναν συνεντεύξεις δημοσίως. Τα αδέρφια Ξηροί επικοινωνούσαν και επομένως μπορούσαν να μεταφέρονται οι πληροφορίες και οι ιδέες του καθενός. Οι άνθρωποι αυτοί ξανάγιναν ομάδα μέσα στη φυλακή.
Και σήμερα το τραγικό αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται πιστεύω ο κ. Σάββας Ξηρός και ας μου επιτρέψει να τον ερμηνεύσω με τις επιφυλάξεις που έχει πάντοτε η ερμηνεία από κάποιον άλλον, είναι ότι από τη μία πλευρά η ομάδα αναφοράς του, τα πρόσωπα στα οποία νιώθει ότι λογοδοτεί είναι αυτοί, τα μέλη της Οργάνωσης, όσοι απ’ αυτούς είναι και από την άλλη πλευρά, για τη συνέχεια της συμπεριφοράς ήθους την οποία έδειξε, έχει βέβαια την παρακίνηση και την προστασία του Δικαστηρίου, αλλά δεν ξέρω εάν αυτό θα φτάσει, ώστε ψυχικά να μπορέσει να ξεπεράσει αυτό που καθημερινά τον κατατρέχει προφανώς ως τύψεις, γιατί εκείνος είναι αυτός εξαιτίας του οποίου η Οργάνωση αυτή είναι σήμερα εδώ με τους κατηγορουμένους ως μέλη της.
Ενώ αντίθετα κ. Πρόεδρε, αν σε κάποιον στην ομάδα αυτή δεν δικαιούται κανείς να προσάψει μομφή, έλλειψη γενναιότητας, ανδρισμό ή οτιδήποτε άλλο, αυτός είναι ο Σάββας Ξηρός. Αναφέρομαι στη συμπεριφορά του μέσα στο νοσοκομείο. Κανείς δεν έχει το ηθικό ανάστημα και δεν έχει και το δικαίωμα σε έναν άνθρωπο ο οποίος βρίσκεται στην κρίση και την αγωνία στην οποία βρισκόταν ο κ. Σάββας Ξηρός και ο οποίος κοιτάζει πίσω τη ζωή του και βλέπει το αδιέξοδο και το μάταιο των ενεργειών του, ότι εκείνη την ώρα μιλά και λέει τα πραγματικά περιστατικά.
Γιατί η αλήθεια είναι το φάρμακο για όλες τις περιστάσεις και την αλήθεια υπηρέτησε ο κ. Σάββας Ξηρός με αυτές τις καταθέσεις του. Θέλω να πω κ. Πρόεδρε με αυτά, ότι όχι μόνο δικονομικά και νομικά δεν τίθενται θέματα όσον αφορά αυτές τις απολογίες, αλλά και ηθικά.
Θα πω κάτι τελευταίο που εικάζω ότι μπορεί να έχει σχέση με αντιρρήσεις που θα προβάλλει ο αγαπητός κ. Μυλωνάς και έχουν να κάνουν με το σύννομο της λήψεως αυτών των καταθέσεων. Έχει τεθεί και από την πλευρά του κ. Ξηρού, την υπεράσπισή του, στη διάρκεια αυτής της διαδικασίας. Λένε, και ο κ. Παρασκευόπουλος και άλλοι, «σας φαίνεται φυσιολογικό ότι ο κ. Σάββας Ξηρός όπως και οι άλλοι κατηγορούμενοι, δε θέλησαν να έχουν συνήγορο υπερασπίσεως και έχουν υπογράψει στην έκθεση αυτή ότι δε θέλουν να έχουν συνήγορο υπερασπίσεως;›
Νομίζω κ. Πρόεδρε ότι αν είχαμε να κάνουμε με κάποια άλλα πρόσωπα, θα μπορούσε κανείς να συνεχίσει αυτή τη σκέψη και να προβληματιστεί. Έχουμε εδώ να κάνουμε όμως με ανθρώπους που ανήκουν σε μία Οργάνωση οι οποίοι ακολουθούν κανόνες συμπεριφοράς, οι οποίοι γνωρίζουν τί σημαίνει απολογία, γνωρίζουν τί σημαίνει αστυνομία, γνωρίζουν τί σημαίνει αντιτρομοκρατική υπηρεσία, Εισαγγελία και Δικαστήρια.
Γνωρίζουν νόμους και γραφές, έχουν εξασκηθεί στη συνωμοτικότητα και στην παρανομία, άρα δεν είναι ο τυχαίος κλεφτάκος τον οποίον έπιασε ένας αστυνομικός και θα τον πείσει στα γρήγορα μέσα στο αστυνομικό τμήμα «και τί τον θέλεις τον δικηγόρο, πέστα εδώ που είμαστε οι δυο μας να πας έξι μήνες φυλακή› για να τον ξεγελάσει να του πάρει μια απολογία. Εδώ έχουμε ανθρώπους οι οποίοι είναι μαθημένοι και εξασκημένοι να μάχονται την εξουσία, οι οποίοι είναι εκπαιδευμένοι και έχουν εγχειρίδια σχετικά, είναι γνωστό αυτό, υπάρχουν συμβουλές, οδηγίες, για το «πώς αντιμετωπίζουμε τις διωκτικές και δικαστικές αρχές, τί κάνουμε όταν μας καλούν σε απολογία›.
Έχοντας λοιπόν αυτούς τους ανθρώπους σε ηλικία ώριμη, με προηγούμενη πείρα σε συνωμοτική Οργάνωση, με τις ένοπλες ενέργειες στις οποίες έχουν προβεί, δεν μπορώ να δεχτώ ότι αυτοί ξεγελάστηκαν με τον α’ ή β’ τρόπο, ούτε ο Σάββας Ξηρός ούτε κάποιος άλλος και χωρίς να το θέλουν, υπέγραψαν ότι δεν έχουν συνήγορο υπερασπίσεως.
Και εν τέλει πρόκειται για μία δημόσια έκθεση η οποία κατά τη δικονομία αποδεικνύει την αλήθεια αυτών τα οποία βεβαιούνται και εφόσον δεν υπάρχει κανένα άλλο στοιχείο το οποίο να επιτρέπει να θεωρηθεί η έκθεση αυτή ως ψευδής κατά περιεχόμενο, η δικονομία επιβάλλει έτσι να τη δεχτούμε και επομένως ότι εδώ σπουδαίως έγινε η παραίτηση από τα δικαιώματα αυτά.
Τέλος, αναρωτήθηκε η Υπεράσπιση του κ. Ξηρού στη διάρκεια της διαδικασίας ποιο ήταν το δικονομικό status αυτού του κατηγορουμένου, καθ’ ον χρόνο απηλογείτο ή καθ’ ον χρόνο νοσηλευόταν στον ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ. Η υπόθεση έχει ορισμένες ιδιορρυθμίες τις οποίες νομίζω πρέπει με πολλή συντομία να θίξω διότι φαίνεται, πιστεύω και από αυτά, ότι σωστά δικονομικά αντιμετωπίστηκε η περίπτωσή του.
Δηλαδή ναι μεν ο κ. Σάββας Ξηρός καταλαμβάνεται να τελεί ένα αυτόφωρο αδίκημα στον Πειραιά με την έκρηξη της βόμβας στα χέρια του. Θα έλεγε λοιπόν εκ πρώτης όψεως κανείς ότι τότε πρέπει να συλληφθεί, αυτόφωρο έγκλημα, να συλληφθεί, να προσαχθεί εντός του απολύτως αναγκαίου προς μεταγωγή χρόνου στον Εισαγγελέα. Όμως στην κατάσταση που είναι, είναι δεκτικός συλλήψεως; Μπορεί το πρόσωπο αυτό να συλληφθεί στην κατάσταση στην οποία βρίσκεται; Η απάντηση είναι ασφαλώς όχι.
Ένας άνθρωπος ο οποίος χαροπαλεύει, ο οποίος δε μπορεί να αντιληφθεί το νόημα της συλλήψεως ούτε να υπογράψει μία έκθεση συλλήψεως που θα λέει ότι «ενταύθα συλλάβαμε τον κ. Σάββα Ξηρό› διότι δεν είναι σε θέση να διαβάσει οτιδήποτε, δεν είναι δεκτικός συλλήψεως. Συνεπώς, για ποιο λόγο μετάγεται στο νοσοκομείο; Η απάντηση είναι επίσης απλή: προς νοσηλεία.
Περαιτέρω ερώτημα: Αφού μετήχθη προς νοσηλείαν και δεν συνελήφθη, γιατί φυλάσσεται; Γιατί υπάρχει αστυνομική δύναμη ισχυρότατη στον ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ η οποία τον φυλάσσει; Δε νομίζω ότι κι εγώ η απάντηση ότι είναι δύσκολη: διότι η ζωή του κινδυνεύει, αμφιβάλλει κανείς περί αυτού; Ο ίδιος έλεγε κατά πού κοιτάζει το δωμάτιό μου. Όταν έχει συλληφθεί κάποιος για τον οποίον εικάζει η αστυνομική αρχή ότι είναι μέλος αυτής της Οργάνωσης δεν ανήκει στην κλάση κινδύνου στην υψηλότατη βαθμίδα;
Έχει υποχρέωση η αστυνομική αρχή, θέλει δε θέλει αυτός ο οποίος νοσηλεύεται, να τον προφυλάξει από κινδύνους που απειλούν τη ζωή και την υγεία του; Μα ασφαλώς έχει. Και αν έλεγε ο Σάββας Ξηρός «διώξτε τους όλους από δω, εγώ δε θέλω κανέναν αστυνόμο›, που δεν το είπε, αλλά και να το έλεγε, «εγώ θέλω να με αφήσετε μόνο μου να βλέπω μόνο την οικογένειά μου›, το κράτος το οργανωμένο όφειλε να του παράσχει την προστασία, διότι κινδύνευε η ζωή και η σωματική του ακεραιότητα. Στη διάρκεια αυτή λοιπόν παραμένει νοσηλευόμενος.
Σ. ΞΗΡΟΣ: Από τους συγγενείς μου κινδύνευα; Γιατί δεν τους άφηναν να μπουν μέσα; Πολλά ψέματα ακούγονται εδώ μέσα. Η φωνή της Αμερικής εδώ μέσα....
Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εμείς έχουμε μάθει να έχουμε τη δική μας φωνή κ. Πρόεδρε, άλλοι νιώθουν ότι ανήκουν σε ομάδες που τους επιβάλλουν τί να λένε. Εμείς έχουμε να μάθει να μιλάμε ως πρόσωπα και όχι ως Οργανώσεις.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: The voice of America λοιπόν λέει...
Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Οι επισκέψεις των συγγενών δεν πιστοποιούνται μόνο από την ένορκη διοικητική εξέταση, αλλά από τις δηλώσεις των ιδίων οι οποίοι πήγαιναν, τον έβλεπαν και ευχαριστούσαν τους γιατρούς και πολύ σωστά, ο ειλικρινής πατήρ Τριαντάφυλλος, για την περίθαλψη και την φροντίδα την οποία δέχεται ο γιος του και έλεγε «να τον φωτίσει ο Θεός να ζητήσει συγνώμη και να παραδεχτεί ό,τι κακό έχει κάνει›.
Η κα Ρομέρο τον επισκέπτεται και περί αυτού δίνει συνέντευξη η οποία δημοσιεύθηκε πρόσφατα. Έχει λοιπόν στο πλαίσιο ανάγκης φυλάξεως η οποία υπάρχει λόγω του κινδύνου της ζωής και της σωματικής του ακεραιότητας, επαφή και επικοινωνία με τους συγγενείς του όπως δικαιούται και εφόσον παρέρχεται η προθεσμία του αυτοφώρου δεν παρέχεται βεβαίως ούτε υπάρχει λόγος να συλληφθεί....
Σ. ΞΗΡΟΣ: Πολλά ψέματα λέτε....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας παρακαλώ πάρα πολύ κ. Σάββα Ξηρέ.
Σ. ΞΗΡΟΣ: Να σας πω την αλήθεια. Γιατί με φωνάξατε εδώ πέρα;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πρέπει να ξέρετε ότι αυτά τα οποία λέτε, η Πολιτική Αγωγή δεν είναι υποχρεωμένη να τα δεχθεί. Το Δικαστήριο θα τα σκεφτεί απλώς. Αλλά εκείνοι δεν είναι υποχρεωμένοι να τα δέχονται. Δεν είναι μάρτυρες, δεν καταθέτουν οι συνήγοροι. Όλα αυτά είναι τα αντίθετα, θα τους ακούσουμε και αυτούς. Εμείς ακούμε το άσπρο, το μαύρο, βγάζουμε καμιά φορά το γκρίζο, ή βγάζουμε μόνο άσπρο ή μόνο μαύρο.... Δεν είναι υποχρεωμένη η Πολιτική Αγωγή να λέει αλήθεια. Θα πει τις απόψεις της και εμείς θα σταθμίσουμε.
(διαλογικές συζητήσεις)
Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εγώ κ. Πρόεδρε δεν ήμουν παρών πουθενά, διατυπώνω τις απόψεις μου επί τη βάσει των εγγράφων που έχω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αυτό είπα κι εγώ.
Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ο καθένας έχει το δικαίωμα να τις αντικρούσει.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Αναγνωστόπουλε δεν τους αρέσετε, τί να κάνουμε
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Διαστρεβλώνετε τα πράγματα.....
Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ευκολότερα ανέχομαι μία διακοπή από έναν κατηγορούμενο γιατί καταλαβαίνω τη θέση που βρίσκεται, αλλά να μου φωνάζει η κα Κούρτοβικ «διαστρεβλώνετε›, αυτό δεν το ανέχομαι. Η κα Κούρτοβικ θέλει να μετατρέψει την αίθουσα σε αρένα. Δεν της αρέσει ούτε η ευγένεια ούτε η ειλικρίνεια....
Ι. ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ: Ο συνάδελφος είναι και προσβλητικός πράγματι για τον κατηγορούμενο με όλα αυτά που λέει και διαστρεβλώνει συστηματικά την αλήθεια και προσπαθείτε να δημιουργήσετε εντυπώσεις. Η συμπεριφορά ας κινδυνεύει να οδηγήσει σε ρήξη τη διαδικασία. Αν σηκωθεί ο κατηγορούμενος και αποχωρήσει εξαιτίας σας από την αίθουσα θα έχετε και τη σχετική ευθύνη....
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εγώ δε σας έδωσα το λόγο κα Κούρτοβικ.
Γ. ΑΓΙΟΣΤΡΑΤΙΤΗΣ: Οι απόψεις σας, εκτός από απόψεις της Πολιτικής Αγωγής έχουν και λόγω της ιδιότητάς σας ένα επιστημονικό ενδιαφέρον. Επειδή αναπτύξατε ορισμένα νομικά ζητήματα όπως ότι δεν ήταν δεκτικός συλλήψεως ο Ξηρός γιατί δε μπορούσε να υπογράψει το ένταλμα συλλήψεως, ενώ όμως ήταν δεκτικός ανάκρισης πολύωρης και υπογραφών, εκεί μπορούσε να υπογράφει, προανακριτικών απολογιών, αυτή ακριβώς είναι η διαφορά μας.
Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Πότε όμως; Πολύ αργότερα. Για να έρθουμε στο θέμα αυτό, έλεγα ότι η προανακριτική του απολογία λαμβάνεται υπό τις προϋποθέσεις και με τη διαδικασία που προβλέπει η Ποινική Δικονομία και επομένως δεν μπορεί να την ψέξει κανείς τη διαδικασία αυτή για κάτι.
Όσον αφορά το ζήτημα της δεκτικότητας συλλήψεως, θέλω να προσθέσω το εξής: Ότι σε αντίθεση με εκείνες τις διαδικαστικές πράξεις οι οποίες δεν απαιτούν τη σύμπραξη υπό την έννοια της πνευματικής εγρήγορσης του κατηγορουμένου όπως είναι μία έκθεση συλλήψεως, πράξεις άλλες, δηλαδή το να πάρει η αστυνομία αποτυπώματα από τον αναίσθητο κατηγορούμενο, αυτό είναι επιτρεπτό. Γιατί; Διότι εκεί δεν είναι μία πράξη στην οποία χρειάζεται νοητική σύμπραξη, είναι μία πράξη όπου ο κατηγορούμενος είναι απλώς το «αντικείμενο› το αποδεικτικό που χρειάζεται να ληφθούν τα αποτυπώματά του.
Είναι δηλαδή αυτό που λέει παγίως και είναι ομολογία του Στρασβούργου για να καθησυχάσω και τον κ. Μυλωνά, ότι σε όποιες διαδικαστικές πράξεις δεν είναι ενεργώς συμμετέχων ο κατηγορούμενος αλλά είναι παθητικός δέκτης μιας ανακριτικής πράξης που είναι η λήψη αποτυπωμάτων ή οτιδήποτε άλλο, δεν υπάρχει κώλυμα να γίνει αυτό ούτε από την αρχή της μη αυτο-ενοχοποίησης, ούτε από το τεκμήριο αθωότητας κ.ο.κ.
Σ. ΞΗΡΟΣ: Το DNA επιτρέπεται;
Η. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ: Το θέμα του DNA δεν το ορίζει ρητά ο νόμος και είναι από τα αμφισβητούμενα, αυτό το ξέρετε. Εδώ λοιπόν, καθ’ ον χρόνο δίνει την πρώτη του προανακριτική απολογία και εφεξής, είναι ικανός να συμπράξει. Και πρέπει εδώ να γίνει επίσης η εξής διευκρίνιση: Ότι μολονότι ευκταίο θα ήταν στην Ποινική διαδικασία πάντοτε ο κατηγορούμενος ή ο μάρτυρας να έχει πλήρη τη σωματική του ικανότητα, πλήρη την νοητική του διαύγεια και οτιδήποτε άλλο προτού δώσει μία κατάθεση ή πάρουμε μια απολογία, είναι φανερό ότι οι ανάγκες της ανακρίσεως επιβάλλουν, αφ’ ης διαπιστωθεί ότι διαθέτει το μίνιμουμ, το ελάχιστο εκείνο επίπεδο συνείδησης και πνευματικής διαύγειας ώστε να μπορεί να επικοινωνήσει και να καταθέσει, πρέπει η προανακριτική αρχή να πάρει αυτή την κατάθεση ή την απολογία, διότι διαφορετικά αν δεν το κάνει, υπάρχει ο κίνδυνος, εάν δεν ζήσει αυτός ο άνθρωπος φερ’ ειπείν, να χαθεί ένα πολύτιμο αποδεικτικό στοιχείο.
Δεν μπορούμε λοιπόν να απαιτούμε σε κάθε περίπτωση να έχουμε κάποιον άνθρωπο που είναι αρτιμελής καθ’ όλα, ο οποίος μπορεί όχι μόνο να καταλάβει τί του λένε αλλά και να τραγουδήσει, ο οποίος βλέπει με το 100% της οράσεως και όχι με λιγότερο. Η ανάκριση, για να εξυπηρετήσει τους σκοπούς της και με την προϋπόθεση ότι το άτομο αυτό το οποίο ανακρίνεται, επικοινωνεί και αντιλαμβάνεται τί είναι αυτό το οποίο τον ρωτάνε και τί είναι αυτό το οποίο απαντά, είναι υποχρεωμένη εκ του νόμου, να προχωρήσει και να συλλέξει τα αποδεικτικά στοιχεία εκείνα τα οποία είναι απαραίτητα.
Επομένως κ. Πρόεδρε, δεν τίθεται νομίζω ούτε από αυτής της σκοπιάς κάποιο θέμα ελαττώματος της προανακριτικής διαδικασίας, εφόσον η ενέργεια αυτών των πράξεων ήταν αναγκαία κατεπείγον συνέτρεχε διότι κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει ποια θα ήταν η εξέλιξη του Σάββα Ξηρού, οι απολογίες του ελήφθησαν ευθύς ως αυτό ήταν απολύτως βέβαιο ότι δηλαδή επικοινωνεί και αντιλαμβάνεται και στη συνέχει ακολούθησε η κανονική διαδικασία που προβλέπεται, δηλαδή η προσαγωγή του στον Εισαγγελέα και η κύρια ανάκριση με τον τρόπο που ακολούθησε.
¶ρα, ξεκινώντας κανείς από την ανάκριση στον κ. Εφέτη Ειδικό ανακριτή και πηγαίνοντας πίσω στην αρχική απολογία και τανάπαλιν, το μόνο το οποίο μπορεί να διαπιστώσει με όλες τις ιδιορρυθμίες που έχει αυτή η υπόθεση και οι οποίες καλώς προκάλεσαν κι έναν νέο προβληματισμό αν θέλετε, διότι δε νομίζω να ξαναείχαμε τέτοια ακριβώς συγκυρία σε σχέση με την απολογία κάποιου κατηγορουμένου, δείχνουν ότι η διαδικασία δεν πάσχει ούτε στην αρχή, ούτε στο μέσον, ούτε στο τέλος της.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επαναλαμβάνεται η συνεδρίαση που έχει διακοπεί. Ο κ. Γεωργίου έχει τον λόγο.
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, λυπούμαι που θα το πω, αλλά έχω την αίσθηση ότι ακούσαμε εδώ προηγούμενα στο πρώτο στάδιο της απολογίας του κατηγορούμενου Σάββα Ξηρού που απευθυνόταν στους συντρόφους του για όσα τους καταμαρτύρησε κατά τις προανακριτικές και τις ανακριτικές απολογίες.
Φοβούμαι επίσης πως το στάδιο της απολογίας που οφείλει απέναντι στην ελληνική κοινωνία για όσα της προκάλεσε, πίσω από νομοτεχνικά τερτίπια δεν πρόκειται να το δούμε, όπως δεν το είδαμε και χτες, όπου για μια ακόμη φορά ο κατηγορούμενος Δημήτρης Κουφοντίνας, περιφρόνησε τα θύματά του, αρνούμενος να δεχτεί ερωτήσεις από αυτούς που τα εκπροσωπούν εδώ.
Θέλω να πω για τη διαδικασία που ακολουθήθηκε είχε την ευκαιρία να το πω πολλές φορές και δημόσια, πολλοί μα πάρα πολλοί κατηγορούμενοι, πολλοί συλλαμβανόμενοι θα εύχονταν να είχαν τη μεταχείριση των συγκεκριμένων κατηγορουμένων. Όσοι δεν είναι αυτή η μοναδική υπόθεση την οποία αναλαμβάνουμε κι έχουμε ζήσει άλλες ποινικές υποθέσεις, βλέπουμε ποια είναι η δυσκολία της πρόσβασης του δικηγόρου, κατά το κρίσιμο διάστημα της προανάκρισης.
Το λέω αυτό γιατί όταν ο κατηγορούμενος Δημήτρης Κουφοντίνας παραδόθηκε, τον ανέμενε και η οικογένειά του στο σημείο της παράδοσης. Επίσης θέλω να πω ότι πράγμα το οποίο βέβαια κατηγορήσαμε αρκετοί, οι συλλήψεις έγιναν κάτω από καθεστώς πλήρους δημοσιότητας, πράγμα το οποίο απέκλειε οποιοδήποτε παραπάτημα και κατηγορήθηκαν γι’ αυτό αυτοί που είχαν την ευθύνη.
Έχουμε ένα γεγονός εδώ κι έχω ένα λόγο παραπάνω να μιλήσω γιατί αναφέρθηκε σε εμένα Σάββας Ξηρός κατά το στάδιο των εξηγήσεων αυτών που έδωσε. Εγώ τον προκαλώ αφού η εισαγγελική Αρχή δεν φέρνει –υποτίθεται- τις κασέτες που υπάρχουν, τον προκαλώ να μας πει αυτός -όχι με λεπτομέρεια- το τι διημείφθη κατά το κρίσιμο πενθήμερο κατά τις κανονικές του προανακριτικές καταθέσεις στο δεκαήμερο. Τον προκαλώ να μας πει τι λογόκρινε ο κ. Διώτης –αν λογόκρινε- τι λογόκρινε ο κ. Σύρος –αν λογόκρινε- τον προκαλώ να τις εκθέσει και να πει ποιους απέκρυψαν, αν απέκρυψαν όπως λέει και όπως ισχυρίζεται. Εγώ γι’ αυτό ζήτησα τις κασέτες αν υπάρχουν, γι’ αυτό ζήτησα τα έγγραφα αυτά για να δω αν υπάρχουν υπόλοιποι και ποιοι είναι αυτοί.
Διότι δεν πρόκειται κανείς να πείσει κανέναν εχέφρων άνθρωπο με στοιχειώδη λογική, ακόμη και πεντάχρονου παιδιού, ότι ήταν δυνατό αυτοί οι συγκεκριμένοι άνθρωποι να ανέπτυξαν τη δράση αυτή που ανέπτυξαν, χωρίς άλλες υποβοηθήσεις, χωρίς πληροφοριακό δίκτυο, χωρίς ένα σωρό παράγοντες που βοήθησαν και που σήμερα δεν βρίσκονται εδώ, γιατί τους καλύπτουν. Γι’ αυτό ο κατηγορούμενος Σάββας Ξηρός δεν πρόκειται να αναφερθεί στις κασέτες αυτές, που υποτίθεται ότι υπάρχουν και θα αναφέρεται όλο στις κασέτες που δεν έρχονται, γιατί ο ίδιος δεν θέλει να πει ενδεχομένως ορισμένα πράγματα, διότι συμφωνώ ότι δεν είναι θέσφατο ότι είπαν.
Διότι περιέργως πως κάτω από τις ενέργειες ψυχοφαρμάκων, βασανιστηρίων και Κύριος οίδε τι άλλο, είπαν όσα ήθελαν να πουν και έκρυψαν όσα ήθελαν να κρύψουν. Θα σας φέρω ένα μόνο παράδειγμα του τι έκρυψαν όλοι τους, ακόμη και εκείνοι που παίζουν με τα μέτρα επιείκειας σήμερα.
Έκρυψαν όλοι τη συμμετοχή οποιασδήποτε γυναίκας στη 17Ν, όταν η διαδικασία απέδειξε ότι είχαμε πράξεις της 17Ν που συμμετείχαν γυναίκες. Κανένα φάρμακο, κανένα βασανιστήριο δεν τους ώθησε στο να ομολογήσουν τη συμμετοχή γυναικών στις πράξεις της Οργάνωσης. Περιέργως πως! Ήταν ειδικά τα ψυχοτρόπα φάρμακα και έπρεπε να προστατεύουν τις γυναίκες της Οργάνωσης με ένα αδιανόητο ιπποτισμό που δεν τον είδαμε στις γυναίκες που τραυματίστηκαν από τις πράξεις της Οργάνωσης.
Εάν δεν ήρθε σε επαφή με τον κατηγορούμενο Δημήτρη Κουφοντίνα ο κατηγορούμενος Σάββας Ξηρός, εμένα πραγματικά αυτό με προβληματίζει διότι είναι γεγονός ότι η παράδοση του κατηγορούμενου Δημήτρη Κουφοντίνα σηματοδοτεί την ανάκληση των προανακριτικών απολογιών όλων των κατηγορούμενων. Μέχρι τις 5 του Σεπτέμβρη και για πολύ μετά βέβαια, δεν είχαμε καμία ανάκληση.
Εάν και μόνο η παράδοση του κατηγορούμενου Δημήτρη Κουφοντίνα άρκεσε στο να δρομολογήσει αυτή την ανάκληση των απολογιών, φαντάζεστε όταν ήταν σε λειτουργία η Οργάνωση, τι επίδραση είχε στα πρόσωπα των κατηγορούμενων, όποιων από αυτούς συμμετείχαν, η προσωπικότητα του κατηγορούμενου Δημήτρη Κουφοντίνα, ο οποίος προσπάθησε χτες κοροϊδεύοντας την ελληνική κοινωνία να παίξει το ρόλο που έπαιξε εδώ μέσα με ένα επικοινωνιακό τρικ, τα οποία η Οργάνωση ήξερε πάρα πολύ καλά τα 27 χρόνια που ταλαιπώρησε αυτό τον έρμο τόπο.
(Διαλογικές συζητήσεις)
???.: (Εκτός μικροφώνου)
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Καλά, εντάξει. Θα αντιμετωπίσουμε σοβαρά εσένα με αυτά που μας έφερες εδώ να μας διαβάσεις χτες, που στα είχαν γράψει από πού!
???.: (Εκτός μικροφώνου) Η αδικία έχει τα όριά της!
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Φυσικά. Ελπίζω εσείς να το καταλαβαίνετε αυτό ειδικά.
???.: Και ο φασισμός.
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Και ο φασισμός φυσικά. Αλλά ο φασισμός δεν είναι μόνο ιδεολογία, είναι και πράξεις. Και αν οι πράξεις σας ήταν δημοκρατικές, θα προτιμούσα να είμαι φασίστας. Αλλά επειδή ήταν φασιστικές οι πράξεις σας, χαίρομαι που είμαι δημοκράτης.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Παρακαλώ κ. Γεωργίου! Προχωρήστε στη δουλειά σας.
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Κύριε Πρόεδρε θα δεχτούμε μαθήματα από εκείνους που αν δεν είχαν το σθένος να αναλάβουν την ευθύνη των πράξεών τους, βρέθηκε και το περίστροφο του Μάτη στα σακούλια του Ξηρού και ήρθαν να μας πουν ότι δεν έχει σχέση η Οργάνωση με τη δολοφονία του Μάτη; Την ψυχρή εκτέλεση!
???.: (Εκτός μικροφώνου)
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, μαζέψτε τον!
(Διαλογικές συζητήσεις)
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Η εξύβριση από συνάδελφο κατ’ εξακολούθηση, πρέπει να τύχει αντιμετώπισης εκ μέρους σας! Όταν λέει ο αγενής συνάδελφος «Μαζέψτε τον› προσβάλλει όχι μόνο τον ομιλούντα, προσβάλει το Δικαστήριο.
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Αγνοείτε την έννοια της αγένειας, εκτός όλων των υπολοίπων. Αγένεια είναι ότι με διακόπτετε.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Δηλαδή πρέπει να κάνουμε αναφορά στο Σύλλογο γιατί έχουμε έναν συνάδελφο που εξυβρίζει τους πάντες;
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Αγένεια είναι που με διακόπτει. Αν δεν ξέρει την έννοια της αγένειας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Παρακαλώ και τους δύο σας να μετριάζετε τις εκφράσεις σας εδώ μέσα. Διότι εδώ είναι Δικαστήριο που αναπτύσσονται επιχειρήματα, όχι τέτοιες εκφράσεις.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Μα μόνο ύβρεις ακούω και κορώνες ρητορικές άσχετες με την ένσταση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μα δεν έχετε τον λόγο όμως. Είδατε που σηκώνεστε εσείς και τον προκαλείτε.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Συγγνώμη, όταν με βρίζει έχω τον λόγο επί προσωπικού.
Σ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, αναφέρθηκα εγώ στον κ. Μυλωνά στα καλά καθούμενα; Στην τρίτη διακοπή του είπα κάτι για να καταλάβει ότι δεν πρέπει να με διακόπτει και επειδή δεν καταλαβαίνει με φυσιολογικές συνεννοήσεις, γι’ αυτό του μίλησα όπως του μίλησα. Για το όνομα του Θεού! Καθίστε κάτω όταν έρθει η ώρα σας.
Ι. ΜΥΛΩΝΑΣ: Και οι αγένειες και οι προσβολές έχουν κάποια όρια.
(Διαλογικές συζητήσεις)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριοι, σας έχω πει από την αρχή δεν κάνουμε αγορανομικό, δικάζουμε τη δίκη της 17Ν. Ούτε μηνύσεις ούτε τίποτα. Καθίστε λίγο ήρεμα. Γυρίζει στο μυαλό μας τι απόφαση στο τέλος θα πρέπει να βγάλουμε πάνω σε αυτό το ζήτημα.