Ένα νέο οικονομικό μοντέλο διακυβέρνησης ζητεί το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ώστε η Ένωση να είναι καλύτερα προετοιμασμένη σε μελλοντικές κρίσεις και για να διασφαλισθεί η επιτυχία της στρατηγικής για την ανάπτυξη και την απασχόληση.
Ένα νέο οικονομικό μοντέλο διακυβέρνησης ζητεί το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ώστε η Ένωση να είναι καλύτερα προετοιμασμένη σε μελλοντικές κρίσεις και για να διασφαλισθεί η επιτυχία της στρατηγικής για την ανάπτυξη και την απασχόληση.
Η σύσταση αυτή περιλαμβάνεται σε ψήφισμα που εγκρίθηκε -με 507 ψήφους υπέρ, 91 κατά και 29 αποχές- από τους ευρωβουλευτές μετά από τις συζητήσεις με την Επιτροπή και το Συμβούλιο.
Πιο συγκεκριμένα οι ευρωβουλευτές τάσσονται υπέρ ενός νέου οικονομικού μοντέλου διακυβέρνησης, το οποίο θα πρέπει να τοποθετεί την Επιτροπή στο επίκεντρο και να έχει ως βάση την πολιτική «του καρότου και μαστιγίου», επιβραβεύοντας τις καλές επιδόσεις και τιμωρώντας τα απείθαρχα κράτη μέλη.
Προκειμένου να αποκτήσει την απαιτούμενη νομιμότητα, το μοντέλο πρέπει να οικοδομηθεί δια μέσου της στενότερης σχέσης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και των εθνικών κοινοβουλίων.
Σύμφωνα με τους ευρωβουλευτές, η έξοδος από την οικονομική κρίση χρειάζεται ένα μοντέλο οικονομικού συντονισμού που θα έχει ως βάση την κοινοτική μέθοδο και όχι τη διακυβερνητική συνεργασία.
Προτείνεται επίσης η σύσταση ενός Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου. Τέλος, το ψήφισμα τονίζει ότι η σταθερότητα της ευρωζώνης θα εξαρτηθεί από αποφασιστική οικονομική διακυβέρνηση με επίκεντρο όχι μόνο την νομισματική πολιτική αλλά και την κοινωνική διάσταση.
Σε ό,τι αφορά τη λειτουργία της στρατηγικής ΕΕ2020, προειδοποίησαν ότι χρειάζονται πιο δεσμευτικοί κανόνες για να αντικατασταθεί η ανοικτή μέθοδος συνεργασίας.
Επέκριναν δε τα κράτη μέλη για την έλλειψη φιλοδοξίας που επέδειξαν μέχρι τώρα και απηύθυναν έκκληση για την υποβολή πιο λεπτομερών σχεδίων από την Επιτροπή προς το Κοινοβούλιο όσον αφορά την εφαρμογή των πρωτοβουλιών.
Καθοριστικός θεωρείται ο δημοσιονομικός συντονισμός. Οι βουλευτές επιμένουν ότι απαιτείται μεγαλύτερη συμβατότητα και συμπληρωματικότητα μεταξύ των προϋπολογισμών των κρατών μελών και της Ένωσης.
Υποστηρίζουν μάλιστα ότι θα πρέπει να απαιτείται από τα κράτη μέλη να αναπτύσσουν την οικονομική τους πολιτική και τις πολιτικές για τις δαπάνες έχοντας ως επίκεντρο τους γενικότερους στόχους της Ένωσης και όχι μόνο το εθνικό συμφέρον.