Η Ελλάδα έχει το μεγαλύτερο ρίσκο χρεοκοπίας από όλες τις χώρες της Ευρωζώνης, εκτιμά η Citi σε έκθεσή της, προσθέτοντας πάντως το «παρήγορο» συμπέρασμα ότι κανένα κρατικό χρέος δεν είναι ασφαλές.
Η Ελλάδα έχει το μεγαλύτερο ρίσκο χρεοκοπίας από όλες τις χώρες της Ευρωζώνης, εκτιμά η Citi σε έκθεσή της, προσθέτοντας πάντως το «παρήγορο» συμπέρασμα ότι κανένα κρατικό χρέος δεν είναι ασφαλές.
Η ελληνική οικονομία δεν είναι στο επίκεντρο της πολυσέλιδης έκθεσης, η οποία φιλοδοξεί να απαντήσει στο ερώτημα εάν η χρεοκοπία των αναπτυγμένων οικονομιών είναι περιττή, ανεπιθύμητη και απίθανη, αλλά το συμπέρασμά της είναι ότι είναι πιθανή αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους.
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο απάντησε καταφατικά στο ερώτημα περί «περιττής, ανεπιθύμητης και απίθανης» χρεοκοπίας πρόσφατα, αλλά η Citi θεωρεί ότι αυτό ισχύει μόνο κατά περίπτωση. Καμία οικονομία δεν είναι απολύτως ασφαλής από πλευράς δημόσιου χρέους, ούτε ακόμη και η Γερμανία, η οποία δεν θα γινόταν σήμερα μέλος της Ευρωζώνης με βάση το υφιστάμενο έλλειμμα και χρέος της.
Συνολικά, η Ευρωζώνη δεν καλύπτει τα δύο κριτήρια και από τις επιμέρους χώρες, μόνο το Λουξεμβούργο και η Φινλανδία «πιάνουν» αμφότερα.
Σύμφωνα με τους αναλυτές της Citi, για μια αναπτυγμένη χώρα, όπως ακόμη και η Ελλάδα και η Πορτογαλία, δεν τίθεται θέμα χρεοκοπίας, όχι γιατί δεν μπορεί να πληρώσει, αλλά γιατί, σε συλλογικό επίπεδο, δεν θέλει να πληρώσει. Δηλαδή μια χώρα μπορεί να έχει τη δυνατότητα μέσω αύξησης φόρων και περικοπής δαπανών να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της, θα πρέπει όμως να συμφωνηθεί εσωτερικά η δίκαιη κατανομή των δημοσιονομικών βαρών.
Οσον αφορά εάν είναι ανεπιθύμητη η χρεοκοπία, εξαρτάται από κάθε περίπτωση, επισημαίνει η Citi, καθώς μπορεί να είναι και μικρότερο κακό. Για την Ελλάδα, η Citi εκτιμά ότι η χρεοκοπία, με την έννοια οποιασδήποτε αναδιάρθρωσης του χρέους που περιλαμβάνει επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής ή haircut, δεν αποτελεί απλώς ένα ενδεχόμενο, αλλά μια μεγάλη πιθανότητα.
To μέγεθος της απαιτούμενης προσαρμογής για τη σταθεροποίηση μόνο του δημόσιου χρέους, η τελική επιβάρυνση από τους τόκους και η έλλειψη ισχυρής κοινωνικής και πολιτικής συνοχής για τον καταμερισμό του χρέους, καθιστά απίθανο ότι το ελληνικό Δημόσιο θα επιβάλει το κόστος της προσαρμογής μόνο στους πολίτες, επισημαίνουν οι αναλυτές και προβλέπουν ότι οι πιστωτές της χώρας θα κληθούν να μοιραστούν το φορτίο.