Στο ζήτημα της δίκαιης κατανομής των πόρων της ΚΑΠ, εστίασε με παρέμβασή του στο πλαίσιο συνεδρίασης της Επιτροπής Γεωργίας και Ανάπτυξης της Υπαίθρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ο ευρωβουλευτής της Ν.Δ., καθηγητής Γιώργος Παπαστάμκος.
Στο ζήτημα της δίκαιης κατανομής των πόρων της ΚΑΠ, εστίασε με παρέμβασή του στο πλαίσιο συνεδρίασης της Επιτροπής Γεωργίας και Ανάπτυξης της Υπαίθρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ο ευρωβουλευτής της Ν.Δ., καθηγητής Γιώργος Παπαστάμκος.
Όπως επεσήμανε ο κ. Παπαστάμκος, μετά την παρουσίαση των κατευθυντήριων γραμμών της μελλοντικής ΚΑΠ http://control.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=1899163 από τον Επίτροπο Γεωργίας και Αγροτικής Ανάπτυξης, η ενιαία ενίσχυση σε επίπεδο Ε.Ε. δεν συνιστά λύση για τη δίκαιη κατανομή των άμεσων ενισχύσεων, δεδομένου ότι οι γεωργοί αντιμετωπίζουν διαφορετικές οικονομικές και φυσικές συνθήκες.
Ο κ. Παπαστάμκος υπογράμμισε τις ουσιώδεις διαφορές που υφίστανται μεταξύ των επιμέρους περιφερειών και των κρατών μελών της ΕΕ στον γεωργικό τομέα, ενώ αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, στις περιοχές με φυσικά μειονεκτήματα, καθώς και στις περιβαλλοντικά ευάλωτες περιοχές του ευρωπαϊκού νότου.
Εδωσε επίσης έμφαση στις εμφανείς αποκλίσεις που παρατηρούνται ως προς τη διάρθρωση και την τυπολογία των γεωργικών εκμεταλλεύσεων, το κόστος παραγωγής, καθώς και στο ποσοστό συμβολής της γεωργίας στην απασχόληση και την οικονομία στις επιμέρους περιφέρειες.
Παράλληλα, ο ευρωβουλευτής ζήτησε τη διασφάλιση ομαλής και χρονικά επαρκούς μετάβασης στο νέο καθεστώς άμεσων ενισχύσεων και την υιοθέτηση αντικειμενικών κριτηρίων για την κατανομή τους, η οποία, όπως είπε, οφείλει να λαμβάνει υπόψη την ποικιλομορφία των καταστάσεων μεταξύ των κρατών μελών και των γεωργικών τομέων.
Σύμφωνα με τον ίδιο, η ανακοίνωση της Κομισιόν θέτει ως κείμενο προσανατολισμού πολλά ζητήματα και δίνει λίγες απαντήσεις. Η Επιτροπή Γεωργίας και Ανάπτυξης της Υπαίθρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και εν συνεχεία το σώμα εν συνόλω θα τοποθετηθεί με συνέπεια και με διεκδικητικό πνεύμα επί των νομοθετικών πρωτοβουλιών της Κομισιόν που θα ακολουθήσουν, σημειώνει.
Επισημαίνει εξάλλου ότι η σχέση μεταξύ της κοινωνίας των Ελλήνων γεωργών και της πολιτικής εκπροσώπησης ζητεί τον γόνιμο επανακαθορισμό της επί τη βάσει ενός διεκδικητικού μεσο-μακροπολιτικού θεματολογίου σε ευρωπαϊκό επίπεδο, το οποίο, όπως τονίζει, «δεν πρέπει να είναι προϊόν ενός προσχηματικού εσωτερικού διαλόγου, αλλά συμπεφωνημένο θεμέλιο μιας δημιουργικής φυγής προς τα εμπρός».