Κρίνοντας από το χαρακτήρα, τη σφοδρότητα και τη δυναμική της Μεγάλης Ύφεσης, οι Ευρωπαίοι θεωρούν δεδομένο κάτι που οι πολιτικοί ορισμένων ευρωπαϊκών κρατών δεν έχουν ακόμη συνειδητοποιήσει: καμία πολιτική δύναμη δεν είναι ικανή από μόνη της να αντιμετωπίσει μια παγκόσμια, συστημική κρίση του οικονομικού οικοδομήματος ανάλογη της σημερινής.
Παρότι οι περισσότερες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις προέρχονται από τον πολιτικό χώρο της δεξιάς, οι οικονομικές πολιτικές που εφαρμόζουν βασίζονται στις κεϋνσιανές θεωρίες, υποστηρίζει η ισπανική εφημερίδα El Pais.
Η πλειονότητα των κυβερνήσεων στην ΕΕ είναι συντηρητικές, όπως άλλωστε και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο καθώς και ο πρόεδρος της Κομισιόν, Χοσέ Μπαρόζο. Το Ευρωκοινοβούλιο με τη σημερινή του σύνθεση τοποθετείται στον κεντροδεξιό χώρο –αν και αυτό είναι ζήτημα ημερών.
Το βασίλειο της ενιαίας αγοράς της ΕΕ πλήττεται από την διεθνή οικονομική κρίση που έχει οδηγήσει σε δραστική μείωση της οικονομικής δραστηριότητας, σε αύξηση της ανεργίας, σε μηδενική αύξηση τιμών –που για πολλούς αναλυτές είναι οιωνός αποπληθωρισμού.
Επιβαρυντικός παράγοντας της παρούσας κατάστασης είναι η αποτυχία της Ατζέντας της Λισαβόνας, η οποία φιλοδοξούσε να κάνει την ΕΕ την πιο ανεπτυγμένη περιοχή του πλανήτη.
Κρίνοντας από το χαρακτήρα, τη σφοδρότητα και τη δυναμική της Μεγάλης Ύφεσης, οι Ευρωπαίοι θεωρούν δεδομένο κάτι που οι πολιτικοί ορισμένων ευρωπαϊκών κρατών δεν έχουν ακόμη συνειδητοποιήσει: καμία πολιτική δύναμη δεν είναι ικανή από μόνη της να αντιμετωπίσει μια παγκόσμια, συστημική κρίση του οικονομικού οικοδομήματος ανάλογη της σημερινής.
Η μεταπολεμική συνθήκη σήμανε τη γένεση της Χρυσής Εποχής του καπιταλισμού (με την ταχύτερη και διαρκέστερη οικονομική ανάπτυξη έως τα μέσα της δεκαετίας του 1970) καθώς και τη δημιουργία του κράτους ευημερίας που αναδείχθηκε ως η πλέον εφικτή ανθρώπινη ουτοπία.
«Πότε, επιτέλους, θα γίνει απόλυτα σαφές ότι χρειαζόμαστε μια σίγουρη συνθήκη που θα αντικαταστήσει εκείνη που υπέγραψαν οι σοσιαλο-χριστιανοδημοκράτες μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και η οποία μεταμόρφωσε την Ευρώπη σε ένα παγκόσμιο μοντέλο ενοποίησης, προόδου και επιτυχίας;» διερωτάται η εφημερίδα.