Απαντητική επιστολή στον πρόεδρο του ΣΕΒ, ο οποίος απηύθυνε πρόσκληση στους κοινωνικούς εταίρους για διάλογο για την ακρίβεια απέστειλε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γιάννης Παναγόπουλος. Σε αυτή, μεταξύ άλλων, θέτει το αίτημα για έκτακτη εισοδηματική ενίσχυση των χαμηλόμισθων, ενώ επιρρίπτει ευθύνες «στην πλειονότητα των επιχειρηματιών» αλλά και στην κυβέρνηση για την ακρίβεια.
Απαντητική επιστολή στον πρόεδρο του ΣΕΒ, ο οποίος απηύθυνε πρόσκληση στους κοινωνικούς εταίρους για διάλογο για την ακρίβεια http://www.naftemporiki.gr/news/static/08/06/17/1526640.htm , απέστειλε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γιάννης Παναγόπουλος.
Σε αυτή, μεταξύ άλλων, θέτει το αίτημα για έκτακτη εισοδηματική ενίσχυση των χαμηλόμισθων, ενώ επιρρίπτει ευθύνες «στην πλειονότητα των επιχειρηματιών» αλλά και στην κυβέρνηση για την ακρίβεια.
Ακολουθεί ολόκληρη η επιστολή του προέδρου της ΓΣΕΕ:
Αθήνα 17 Ιουνίου 2008
Κύριε Πρόεδρε,
Έλαβα τη σχετική με το ζήτημα της ακρίβειας επιστολή σας. Από το περιεχόμενό της είναι προφανές ότι αποτελεί ανταπόκριση στο δημόσιο κάλεσμα που απευθύναμε στις εργοδοτικές οργανώσεις για την κατά προτεραιότητα συζήτηση στο «Βήμα Διαλόγου» του ζητήματος της ακρίβειας. Ταυτόχρονα θέλουμε να θέσουμε και το αίτημα μας για έκτακτη εισοδηματική ενίσχυση των χαμηλόμισθων.
Θεωρώ αναγκαίο στο διάλογο αυτό να συμμετάσχουν ενεργά και οι εργοδοτικές οργανώσεις επαγγελματοβιοτεχνών (ΓΣΕΒΕΕ) και εμπόρων (ΕΣΕΕ).
Αντιλαμβάνεστε βεβαίως ότι η γενική επίκληση των κοινωνικών δυνάμεων τις οποίες πλήττει η ακρίβεια υπάρχει κίνδυνος να συσκοτίσει τις πραγματικές ευθύνες. Πρέπει να είναι σαφές ότι οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι ουδόλως ευθύνονται αλλά αποκλειστικά θίγονται. Ως εκ τούτου στην όποια συζήτηση δεν τίθεται θέμα αντιπαροχών και συμψηφισμών. Αντιθέτως η πλειονότητα των επιχειρηματιών (προφανώς και μελών σας) φέρουν βαριά ευθύνη για την ακρίβεια. Βαρύτατη είναι και η ευθύνη της κυβέρνησης αφ’ ενός γιατί δεν ασκεί τις ενδεικνυόμενες δημόσιες πολιτικές παρεμβάσεις αλλά επικοινωνιακά διαχειρίζεται «μέτρα» και αφ’ ετέρου με την αύξηση των τιμολογίων των ΔΕΚΟ «τροφοδοτεί» και την ακρίβεια και απαράδεκτες πολιτικές υπέρ ενίσχυσης της επικέρδειας (χαρακτηριστικό το παράδειγμα των Τραπεζών).
Σε κάθε περίπτωση πάντως ο διάλογος είναι αναγκαίος αλλά όχι από μόνος του ικανός. Απαιτείται πολιτική βούληση και έμπρακτη απόδειξη κοινωνικής ευθύνης.
Ο χρόνος σύγκλισης και η εξειδίκευση της ατζέντας προτείνω να καθοριστούν από τους επιστημονικούς συνεργάτες μας οι οποίοι έχουν επιφορτισθεί με την ενεργοποίηση του «Βήματος διαλόγου» το οποίο συνομολογήσαμε με την ΕΓΣΣΕ 2008 - 2009.
Με εκτίμηση,
Γιάννης Παναγόπουλος