Την ανάγκη να υπάρξει πρωτοβουλία για άμεση νομοθετική ρύθμιση, η οποία θα λύνει το κρίσιμο θέμα δικαστικών αποφάσεων δυνάμει των οποίων οι servicers δεν μπορούν να είναι διάδικοι στα δικαστήρια ανακοπής πλειστηριασμών, έθεσαν επί τάπητος οι θεσμοί και οι εταιρείες διαχείρισης δανείων. Το κόστος της απόφασης 822/22 του Αρείου Πάγου μπορεί δυνητικά να αγγίξει τα 35 δισ. ευρώ, αφού με κατάπτωση κινδυνεύει σημαντικό κομμάτι των εγγυήσεων του «Ηρακλής», ενώ άνευ πραγματικής αξίας θα καταστούν και τα senior bonds των τραπεζών.
Από την έντυπη έκδοση
Της Ειρήνης Σακελλάρη
[email protected]
Την ανάγκη να υπάρξει πρωτοβουλία για άμεση νομοθετική ρύθμιση, η οποία θα λύνει το κρίσιμο θέμα δικαστικών αποφάσεων δυνάμει των οποίων οι servicers δεν μπορούν να είναι διάδικοι στα δικαστήρια ανακοπής πλειστηριασμών, έθεσαν επί τάπητος οι θεσμοί και οι εταιρείες διαχείρισης δανείων.
Παράλληλα, η ταχύτητα των πλειστηριασμών, οι ανακτήσεις μέσω των τιτλοποιήσεων, επιμέρους θέματα του πτωχευτικού κώδικα, αλλά και τα εν γένει προβλήματα της συγκεκριμένης αγοράς ήταν από τα θέματα που μπήκαν στο τραπέζι της διμερούς συζήτησης.
Το πρόσφατο πρόβλημα που έχει ανακύψει, όπως αυτό αναλυτικά περιέγραψε η «Ν» και που δυνητικά μπορεί να οδηγήσει σε σημαντική κατάπτωση των εγγυήσεων του APS «Ηρακλής», αναλύθηκε στη συζήτηση της Πέμπτης.
Το κόστος της απόφασης 822/22 του Αρείου Πάγου μπορεί δυνητικά να αγγίξει τα 35 δισ. ευρώ, αφού με κατάπτωση κινδυνεύει σημαντικό κομμάτι των εγγυήσεων του «Ηρακλής», ενώ άνευ πραγματικής αξίας θα καταστούν και τα senior bonds των τραπεζών.
Η κατάσταση αυτή δεν μπορεί παρά να αντιμετωπιστεί με νομοθετική πρωτοβουλία, η οποία δεν θα πρέπει να καθυστερήσει, σημείωναν οι παράγοντες των εταιρειών διαχείρισης, μιας και η όποια καθυστέρηση θα χτυπήσει το χρονοδιάγραμμα των ανακτήσεων.
Η απόφαση αυτή δίνει τη δυνατότητα σε δανειολήπτες να ακυρώσουν με τις ανακοπές τους, τις διαταγές πληρωμής και τους πλειστηριασμούς όταν αυτοί διενεργούνται, όχι από τις τράπεζες, αλλά από τις εταιρείες διαχείρισης, δηλαδή τους servicers, γιατί το θεσμικό πλαίσιο είναι αντικρουόμενο και ένας νόμος του 2003 δεν επιτρέπει σε διαχειριστές να γίνονται διάδικοι, ενώ άλλος νόμος του 2015 το επιτρέπει.
Η απόφαση αυτή όπως και εφετειακές αποφάσεις -τέσσερις τον αριθμό μέχρι στιγμής- που έχουν εκδώσει μεγάλα εφετεία της χώρας πατούν σε νομικό κενό που διέπει τις τιτλοποιήσεις απαιτήσεων, μεταξύ των οποίων και τις τιτλοποιήσεις απαιτήσεων από μη εξυπηρετούμενα δάνεια.
Στη συζήτηση μεταξύ θεσμών και servicers δόθηκαν χρονοδιαγράμματα εκτέλεσης πλειστηριασμών, συζητήθηκε η πορεία του εξωδικαστικού συμβιβασμού και τα προβλήματα της αγοράς, όπως επίσης και η πρόοδος σε ό,τι αφορά τον φορέα για τους ευάλωτους δανειολήπτες.
Ακόμη συζητήθηκε ο χρόνος για την πορεία ολοκλήρωσης των δικαστικών υποθέσεων του νόμου Κατσέλη και οι καθυστερήσεις εκδίκασης στα δικαστήρια της περιφέρειας, αλλά και η συνολική πορεία της δευτερογενούς αγοράς κόκκινων δανείων.
Ένα από τα θέματα που φαίνεται να απασχόλησε τη διμερή συνάντηση μεταξύ θεσμών και εταιρειών διαχείρισης κόκκινων δανείων μεταξύ άλλων ήταν και εκείνο της πώλησης ξανά στις τράπεζες κόκκινων δανείων που έχουν καταστεί ενήμερα, χωρίς ωστόσο να ληφθούν αποφάσεις για το συγκεκριμένο θέμα.
Τέλος, το ζήτημα νέων επισφαλειών λόγω της ανόδου των επιτοκίων και απορρύθμισης ρυθμισμένων δανείων ήταν ένα ακόμα θέμα συζήτησης.