Ισχυρός ανταγωνιστής του ΔΝΤ; Ο λόγος για την Κίνα, η οποία έχει διοχετεύσει δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια σε μυστικά «έκτακτα δάνεια» σε χώρες που κινδυνεύουν με χρηματοοικονομικές κρίσεις τα τελευταία χρόνια, όπως χαρακτηριστικά αποκαλύπτουν οι «F.T.».
Από την έντυπη έκδοση
Της Έφης Τριήρη
[email protected]
Ισχυρός ανταγωνιστής του ΔΝΤ; Ο λόγος για την Κίνα, η οποία έχει διοχετεύσει δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια σε μυστικά «έκτακτα δάνεια» σε χώρες που κινδυνεύουν με χρηματοοικονομικές κρίσεις τα τελευταία χρόνια, όπως χαρακτηριστικά αποκαλύπτουν οι «F.T.».
Τα πακέτα διάσωσης αποτελούν μια μορφή συνέχειας από τα τεράστια δάνεια για υποδομές που προσέφερε η Κίνα για μία περίπου δεκαετία στο πλαίσιο της «Πρωτοβουλίας Ένας Δρόμος και Μία Ζώνη», ύψους 838 δισ. δολαρίων, πρόγραμμα που ανέδειξε ουσιαστικά το Πεκίνο στον μεγαλύτερο χρηματοδότη δημοσίων έργων, υποσκελίζοντας ακόμη και την Παγκόσμια Τράπεζα.
Τρεις από τους μεγαλύτερους αποδέκτες κινεζικών δανείων διάσωσης είναι το Πακιστάν, η Σρι Λάνκα και η Αργεντινή, που συνολικά έχουν λάβει 32,83 δισ. δολάρια από το 2017, σύμφωνα με στοιχεία της AidData, εργαστήριο ερευνών του αμερικανικού πανεπιστημίου William & Mary. Άλλες χώρες που έχουν επίσης λάβει χρηματοδότηση από κινεζικούς κρατικούς οργανισμούς είναι: Κένυα, Βενεζουέλα, Εκουαδόρ, Αγκόλα, Λάος, Λευκορωσία, Αίγυπτος, Μογγολία και Ουκρανία.
Σε αντίθεση με το ΔΝΤ, το οποίο δημοσιοποιεί τις λεπτομέρειες των γραμμών πίστωσης, η Κίνα λειτουργεί ως επί το πλείστον κάτω από ένα «πέπλο μυστικότητας». «Το Πεκίνο προσπάθησε να διατηρήσει βιώσιμες τις παραπάνω χώρες παρέχοντάς τους έκτακτα δάνεια χωρίς να ζητήσει αποκατάσταση της πειθαρχίας της οικονομικής πολιτικής ή να ακολουθήσει διαδικασία εξυγίανσης του χρέους μέσω μιας συντονισμένης διαδικασίας αναδιάρθρωσης με όλους τους βασικούς πιστωτές», αναφέρει ο Μπράντλεϊ Παρκς, γενικός διευθυντής της AidData.
Απώτερος στόχος είναι η αποφυγή στάσεων πληρωμών σε δάνεια που αφορούν βασικές υποδομές και τα οποία αποτελούν συνέχεια της «Πρωτοβουλίας Ένας Δρόμος και Μία Ζώνη». Πολύ περισσότερο, τα δάνεια αυτά αποβλέπουν στο να αντιμετωπίσουν προβλήματα στο ισοζύγιο πληρωμών τα οποία θα μπορούσαν να εξελιχθούν σε ευρείας κλίμακας κρίσεις, όπως αυτή που έπληξε τις χώρες της Ασίας το 1997 και τη Λατινική Αμερική τη δεκαετία του 1980. Τα αυστηρά προγράμματα διάσωσης του ΔΝΤ που εφαρμόστηκαν στην ασιατική κρίση έγιναν άκρως αντιδημοφιλή, προκαλώντας αλυσιδωτές κοινωνικές αντιδράσεις, που διατηρούνται έως σήμερα.
Ο αντίλογος ωστόσο είναι έντονος: Ο Γκάμπριελ Στερν, πρώην κορυφαίος οικονομολόγος του ΔΝΤ που εργάζεται τώρα στην Oxford Economics, υποστηρίζει ότι τα δάνεια διάσωσης της Κίνας ενέχουν τον κίνδυνο να επιτείνουν τα προβλήματα των υπερχρεωμένων χωρών. «Οι χώρες προσφεύγουν στην Κίνα μόνο και μόνο για να αποφύγουν το ΔΝΤ που απαιτεί επώδυνες μεταρρυθμίσεις» προσθέτει.