Δίχως τέλος φαίνεται να είναι η καλοκαιρινή οδύσσεια στις αερομεταφορές της Ευρώπης, καθώς τη χαοτική εικόνα ήρθε να επιδεινώσει ακόμη περισσότερο η απεργία του προσωπικού εδάφους της Lufthansa, με αποτέλεσμα να ακυρωθούν για σήμερα Τετάρτη σχεδόν όλες οι πτήσεις της από Φραγκφούρτη και Μόναχο.
Από την έντυπη έκδοση
Της Έφης Τριήρη
[email protected]
Δίχως τέλος φαίνεται να είναι η καλοκαιρινή οδύσσεια στις αερομεταφορές της Ευρώπης, καθώς τη χαοτική εικόνα ήρθε να επιδεινώσει ακόμη περισσότερο η απεργία του προσωπικού εδάφους της Lufthansa, με αποτέλεσμα να ακυρωθούν για σήμερα Τετάρτη σχεδόν όλες οι πτήσεις της από Φραγκφούρτη και Μόναχο.
Η μεγαλύτερη αεροπορική εταιρεία της Ευρώπης ακυρώνει περισσότερες από 1.000 πτήσεις στις δύο πόλεις, προειδοποιώντας μάλιστα ότι η αναστάτωση θα συνεχιστεί και το Σαββατοκύριακο, οπότε και θα κορυφωθεί η κίνηση. Παρότι η Lufthansa είχε αποφύγει μέχρι στιγμής τις κινητοποιήσεις που είχαν πλήξει άλλους αερομεταφορείς, όπως η Ryanair, οι εργατικές ενώσεις της προστέθηκαν στις φωνές διαμαρτυρίας, ζητώντας και αυτές υψηλότερους μισθούς. Στην απεργία είναι πολύ πιθανόν να κατέβουν και οι πιλότοι, εξέλιξη που εάν πράγματι συμβεί θα προκαλέσει ακόμη μεγαλύτερη αναστάτωση.
Ο αεροπορικός κλάδος ανακάμπτει δυναμικά από την κρίση της πανδημίας, που ανάγκασε εταιρείες όπως η Lufthansa να ζητήσουν κρατικά πακέτα διάσωσης, και η οποία προκάλεσε τεράστιες ζημίες σε πολλές από αυτές. Όμως τώρα, καθώς αυξάνεται εντυπωσιακά η διάθεση για ταξίδια, οι επιβάτες βρίσκονται αντιμέτωποι με χαοτικές σκηνές στα αεροδρόμια, κυρίως λόγω έλλειψης προσωπικού για να διαχειριστεί την κατάσταση. Η αεροπορική βιομηχανία προφανώς δεν προετοιμάστηκε σωστά για να εξυπηρετήσει το μαζικό κύμα των ταξιδιωτών.
Η επικεφαλής της Διεθνούς Ένωσης Εργατικών Ενώσεων (ΙTUC), Σάραν Μπάροου, αναφέρει στο Reuters ότι δεν θα πρέπει να προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι η πρώτη μεγάλη επίδειξη ισχύος εργαζομένων μετά την πανδημία ήταν στον αεροπορικό κλάδο. «Ο αεροπορικός τομέας παγκοσμίως αποτελεί βασικό παράδειγμα κακής πολιτικής προς τους εργαζομένους», εξηγεί, σημειώνοντας ότι ο υψηλός όγκος δραστηριοτήτων και το μοντέλο χαμηλού κόστους είχαν επί μακρόν επικριθεί για τις πενιχρές συνθήκες εργασίας και την υπονόμευση των εργασιακών δικαιωμάτων. Το μεγάλο ερώτημα τώρα είναι εάν θα ακολουθήσουν οι εργαζόμενοι και από άλλους κλάδους, σε μια εξέλιξη που θα αντιστρέψει την καθοδική πορεία των κινητοποιήσεων των εργαζομένων στη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών, που έδωσε στις εργοδοσίες το «πάνω χέρι».