Οι πολιτικές της υποψήφιας για την ηγεσία του Συντηρητικού Κόμματος, Λιζ Τρας, αποτελούν τη μεγαλύτερη απειλή για τη σταθερότητα της βρετανικής οικονομίας από τους πέντε εναπομείναντες υποψηφίους για να διαδεχθούν τον Μπόρις Τζόνσον, σύμφωνα με τη Citigroup.
Οι πολιτικές της υποψήφιας για την ηγεσία του Συντηρητικού Κόμματος, Λιζ Τρας, αποτελούν τη μεγαλύτερη απειλή για τη σταθερότητα της βρετανικής οικονομίας από τους πέντε εναπομείναντες υποψηφίους για να διαδεχθούν τον Μπόρις Τζόνσον, σύμφωνα με τη Citigroup.
Η υπουργός Εξωτερικών, η οποία διεκδικεί την πρωθυπουργία της Βρετανίας και την ηγεσία του Κόμματος των Τόρις, έχει δεσμευτεί να μειώσει τους προσωπικούς και εταιρικούς φόρους εάν εκλεγεί, ως μέρος της πρότασής της για να διαταράξει την «business as usual οικονομική στρατηγική». Τις τελευταίες ημέρες, έχει επίσης επικρίνει την Τράπεζα της Αγγλίας (Bank of England, BoE) υπονοώντας ακόμη και την αλλαγή της ηγεσίας του Άντριου Μπέιλι.
«Η πλατφόρμα πολιτικής της Τρας εξακολουθεί να ενέχει τον μεγαλύτερο κίνδυνο από οικονομική άποψη, κατά την άποψή μας, με έναν ανάρμοστο συνδυασμό προκυκλικών φορολογικών περικοπών και θεσμικής αναστάτωσης», έγραψε σε σημείωμα τη Δευτέρα ο επικεφαλής οικονομολόγος της Citi στο Ηνωμένο Βασίλειο, Μπεν Ναβάρο.
Οι δεσμεύσεις της Τρας ανέρχονται συνολικά σε 34 δισεκατομμύρια λίρες (41 δισεκατομμύρια δολάρια), σύμφωνα με την ανάλυση του Bloomberg. Αυτό τη φέρνει σε αντίθεση με τον υπουργό Οικονομικών Ρίσι Σουνάκ, τον πρωτοπόρο που έχει δεσμευτεί να μειώσει τους φόρους μόνο όταν ο πληθωρισμός -- επί του παρόντος σε υψηλό τεσσάρων δεκαετιών -- είναι υπό έλεγχο. Σε μια συζήτηση στο ITV την Κυριακή, ο Σουνάκ στρογγυλοποίησε την προσέγγιση της Τρας, κατηγορώντας την για «σοσιαλισμό».
Η Τρας έχει επισημάνει ότι θα έδινε στην BοE έναν στόχο προσφοράς χρήματος για να διασφαλίσει ότι θα είναι «σκληρός για τον πληθωρισμό» εάν κερδίσει την κούρσα για την ηγεσία των Τόρις. Σε πρόσφατες τηλεοπτικές συζητήσεις, κατηγόρησε την κεντρική τράπεζα για τον υψηλό πληθωρισμό και είπε ότι η επόμενη κυβέρνηση θα πρέπει να εξετάσει οικονομικές πολιτικές άλλων χωρών που είχαν επιτυχία στον έλεγχο του πληθωρισμού, αναφέροντας την Τράπεζα της Ιαπωνίας ως ένα θετικό παράδειγμα.
«Το να τιμωρούμε την τράπεζα για το κόστος ζωής δεν είναι ούτε σωστό ούτε εποικοδομητικό», έγραψε ο Ναβάρο. «Πιο ανησυχητικές εδώ όμως είναι οι προσπάθειες για μια θολή λειτουργική ανεξαρτησία, η οποία θέτει θεμελιώδη ερωτήματα σχετικά με τη θεσμική αξιοπιστία».
naftemporiki.gr