Το ελβετικό φράγκο ανήλθε σε ισοτιμία με το ευρώ για πρώτη φορά από το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία, με τους traders να συσσωρεύονται στο νόμισμα καθώς εντάθηκε η ανησυχία για τους κινδύνους για την παγκόσμια ανάπτυξη.
Το ελβετικό φράγκο ανήλθε σε ισοτιμία με το ευρώ για πρώτη φορά από το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία, με τους traders να συσσωρεύονται στο νόμισμα καθώς εντάθηκε η ανησυχία για τους κινδύνους για την παγκόσμια ανάπτυξη.
Η ισοτιμία ευρώ-ελβετικού φράγκου υποχώρησε έως και 0,8% στα 0,99959 ανά ευρώ, το χαμηλότερο επίπεδο από τις 7 Μαρτίου. Το νόμισμα ενισχύεται από τότε που η Εθνική Τράπεζα της Ελβετίας απροσδόκητα αύξησε τα επιτόκια κατά 50 μονάδες βάσης νωρίτερα αυτό το μήνα και παραμένει έτοιμη να αυξηθεί ξανά για να μετριαστεί ο πληθωρισμός αν χρειαστεί.
Το ελβετικό φράγκο σκαρφάλωσε επίσης έναντι του δολαρίου, το οποίο υποχώρησε 0,8% στο 0,9495, το χαμηλότερο επίπεδο από τον Απρίλιο.
Η διάθεση για ανάληψη κινδύνων μειώθηκε την Τετάρτη λόγω των ανανεωμένων ανησυχιών για την οικονομική ανάπτυξη, ωθώντας τις ευρωπαϊκές μετοχές να σημειώσουν κέρδη τριών ημερών.
Η ραγδαία ανατίμηση του νομίσματος εξελίσσεται σε ασήκωτο βάρος και για Έλληνες που έχουν λάβει δάνειο σε ελβετικό φράγκο. Όπως έχει γράψει η Ναυτεμπορική ο τρόπος αντιμετώπισης του προβλήματος παραμένει άλυτος, αφού η Ελλάδα δυστυχώς ανήκει στην κατηγορία εκείνων των χωρών μελών της Ε.Ε. που ούτε τα δικαστήρια πρόκριναν δυναμική ερμηνεία των σχετικών κοινοτικών οδηγιών για τα δάνεια σε ξένο νόμισμα, ούτε στάθηκε δυνατή η θεσμοθέτηση ανακουφιστικών μέτρων τα οποία θα καθόριζαν μια συγκεκριμένη ισοτιμία κλειδί προκειμένου τα νοικοκυριά να μην υπερχρεώνονται.
Περίπου 70.000 Έλληνες δανειολήπτες πήραν στεγαστικά δάνεια ελβετικού φράγκου πριν την κρίση του 2008 και είχαν ήδη ήδη υποστεί δυσβάστακτες επιβαρύνσεις. Τότε η ισοτιμία ευρώ - φράγκου ήταν 1,6.
Την περίοδο μεταξύ 2006 - 2009 οι ελληνικές τράπεζες προώθησαν στην αγορά των στεγαστικών δανείων ορισμένα ελκυστικά πακέτα δανείων για τους πελάτες τους. Το δελεαστικό στοιχείο αυτών των δανείων εντοπιζόταν στην συμβατική ρήτρα ελβετικού φράγκου. Πιο συγκεκριμένα, τα εν λόγω δάνεια είναι δάνεια που θεωρητικά έχουν παρασχεθεί σε νόμισμα ελβετικού φράγκου, με αγορά ωστόσο του δανειακού ποσού από την τράπεζα, για λογαριασμό και στο όνομα του δανειολήπτη. Στην πράξη εντούτοις η καταβολή τους έγινε σε ευρώ, περιλαμβάνοντας στην σύμβαση ρήτρα αποπληρωμής του δανείου με βάση την ισοτιμία ευρώ- ελβετικού φράγκου την ημέρα καταβολής.
Καταλυτικοί για να καταστούν οι συγκεκριμένες μορφές δανειοδότησης ελκυστικές ήταν δύο παράγοντες. Αφενός, το αρκετά χαμηλό διατραπεζικό επιτόκιο αναφοράς Libor σε σχέση με το υψηλότερο Euribor. Αρκετοί δανειολήπτες έσπευσαν να εκμεταλλευτούν αυτή τη «χρυσή ευκαιρία» θεωρώντας πως δεν θα χρειαζόταν να αποδώσουν τεράστια ποσά στα πιστωτικά ιδρύματα. Αφετέρου, η σταθερή ισοτιμία ευρώ-ελβετικού φράγκου των προηγούμενων ετών, η οποία είχε σταθεροποιηθεί σχεδόν στο 1,50 ελβετικό φράγκο ανά ευρώ.
naftemporiki.gr