Περιβάλλον χάους αρχίζει να δημιουργείται στην ευρωπαϊκή αγορά ενέργειας και όχι μόνο. Η Ουκρανία και η Ρωσία διακόπτουν ροές φυσικού αερίου, οι Ευρωπαίοι ηγέτες δείχνουν κεραυνοβολημένοι από ένα ισχυρό πολιτικό «βραχυκύκλωμα», στο μόνο που συμφωνούν είναι ότι διαφωνούν, οι ευρωπαϊκές ενεργειακές εταιρείες ανοίγουν η μια μετά την άλλη λογαριασμούς για πληρωμές φυσικού αερίου σε ρούβλια, οι τιμές ενέργειας ανεβάζουν θερμοκρασία, τα χρηματιστήρια πέφτουν, η Ε.Ε. εξετάζει έκτακτα μέτρα εξοικονόμησης ενέργειας, η Γερμανία ήδη κινείται επιθετικότερα στο ζήτημα αυτό, η Φινλανδία υποβάλλει πρόταση ένταξης στο ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ επιμένουν να πιέζουν αφόρητα τη Ρωσία κι η ίδια… τραβάει το σκοινί πολιτικά και στρατιωτικά και ταυτόχρονα εμφανίζεται λιγότερο λαβωμένη (!) έναντι της Ευρώπης, στον παγκόσμιο αυτό οικονομικό πόλεμο.
Από την έντυπη έκδοση
Του Πλάτωνα Τσούλου
[email protected]
Περιβάλλον χάους αρχίζει να δημιουργείται στην ευρωπαϊκή αγορά ενέργειας και όχι μόνο. Η Ουκρανία και η Ρωσία διακόπτουν ροές φυσικού αερίου, οι Ευρωπαίοι ηγέτες δείχνουν κεραυνοβολημένοι από ένα ισχυρό πολιτικό «βραχυκύκλωμα», στο μόνο που συμφωνούν είναι ότι διαφωνούν, οι ευρωπαϊκές ενεργειακές εταιρείες ανοίγουν η μια μετά την άλλη λογαριασμούς για πληρωμές φυσικού αερίου σε ρούβλια, οι τιμές ενέργειας ανεβάζουν θερμοκρασία, τα χρηματιστήρια πέφτουν, η Ε.Ε. εξετάζει έκτακτα μέτρα εξοικονόμησης ενέργειας, η Γερμανία ήδη κινείται επιθετικότερα στο ζήτημα αυτό, η Φινλανδία υποβάλλει πρόταση ένταξης στο ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ επιμένουν να πιέζουν αφόρητα τη Ρωσία κι η ίδια… τραβάει το σκοινί πολιτικά και στρατιωτικά και ταυτόχρονα εμφανίζεται λιγότερο λαβωμένη (!) έναντι της Ευρώπης, στον παγκόσμιο αυτό οικονομικό πόλεμο.
Η κατάσταση έχει εκτραχυνθεί. Καταγράφεται τόσο περιπλεγμένη που δεν αφήνει κανένα περιθώριο έστω και μερικής εκτόνωσής της. ΗΠΑ, Ρωσία, Ε.Ε., Κίνα, Τουρκία, μένουν περιχαρακωμένες κάθε μια στις δικές της θέσεις. Ποιες είναι όμως οι αντοχές της Ευρώπης στην ακραία αυτή συνθήκη; Σε τι βαθμό και με ποιες συνέπειες για την οικονομία της και τις εθνικές της κοινωνίες θα απεμπλακεί από την αντιπαλότητα; Τα όρια εξαντλούνται. Φαίνεται, εξάλλου, από τις πρώτες δηλώσεις συγκεκριμένων Ευρωπαίων ηγετών, που με τις πολιτικές τους «σπόντες» προειδοποιούν για την επόμενη μέρα.
Όσο για την ενότητα, έχει μια κάποια αξία και σημασία όταν εκφράζεται αβίαστα ή έστω μετά από λελογισμένη διαπραγμάτευση. Στις μέρες μας κάτι ανάλογο δεν υφίσταται κι αυτό είναι ίσως το χειρότερο όλων!