Μετά τη κρίση Covid 19, νέες «φουρτούνες» προκαλούν οι πληθωριστικές πιέσεις στις τιμές πρώτων υλών, συσκευασίας αλλά και το εκτοξευμένο ενεργειακό κόστος στον εγχώριο κλάδο της ιχθυοκαλλιέργειας, με τις επιχειρήσεις να υπολογίζουν την επιβάρυνση στο συνολικό κόστος παραγωγής σε τουλάχιστον 20%.
Μετά τη κρίση Covid 19, νέες «φουρτούνες» προκαλούν οι πληθωριστικές πιέσεις στις τιμές πρώτων υλών, συσκευασίας αλλά και το εκτοξευμένο ενεργειακό κόστος στον εγχώριο κλάδο της ιχθυοκαλλιέργειας, με τις επιχειρήσεις να υπολογίζουν την επιβάρυνση στο συνολικό κόστος παραγωγής σε τουλάχιστον 20%.
Ειδικότερα, παρά τις δυσκολίες και τις προκλήσεις που επέφερε η πανδημία και το κλείσιμο των αγορών, ο κλάδος της ελληνικής ιχθυοκαλλιέργειας κατόρθωσε να διαχειριστεί αποτελεσματικά την παραγωγή και την απρόσκοπτη λειτουργία της εφοδιαστικής αλυσίδας πετυχαίνοντας το 2020 αύξηση 5% στις εξαγωγές. Οι ενδείξεις για το 2021 είναι εξίσου ενθαρρυντικές, καθώς φαίνεται πως ο κλάδος θα επανέλθει στα προ της πανδημίας επίπεδα και θα κλείσει με αύξηση της παραγωγής περίπου στο 3%.
Ωστόσο, ενώ η πανδημία εξακολουθεί να διαμορφώνει την κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα, ο κλάδος καλείται να αντιμετωπίσει μια ακόμα νέα πρόκληση. Η διαταραχή των εφοδιαστικών αλυσίδων λόγω της πανδημίας, της υψηλής ζήτησης τροφίμων ιδιαίτερα από την Κίνα καθώς πολλές χώρες έχουν προβεί σε αποθεματοποίηση, της ξηρασίας από το La Niña (2020-2021), το κόστος των ορυκτών καυσίμων, μετάλλων και άλλα, οδήγησαν σε παγκόσμιες αυξήσεις τιμών των τροφίμων και στην Ελλάδα.
Οι αυξήσεις που καταγράφονται σε πολλούς κλάδους στην παγκόσμια αγορά, επηρεάζουν αλυσιδωτά το συνολικό κόστος λειτουργίας και παραγωγής των επιχειρήσεων της ιχθυοκαλλιέργειας, όπως και της μεταποίησης των προϊόντων της.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του κλάδου, η αύξηση στο ενεργειακό κόστος για τη λειτουργία των μονάδων διαμορφώνεται στο 97%. Κατά 15% είναι αυξημένες οι τιμές των πρώτων υλών για τις ιχθυοτροφές και κατά 17% επιβαρύνθηκε το κόστος των συσκευασιών λόγω αύξησης πρώτων υλών στη βιομηχανία πλαστικών και μετάλλων. Σε ό,τι αφορά στο κόστος μεταφορών, που επηρεάζεται από το ράλι στις τιμές των ναύλων και των καυσίμων, υπολογίζεται ότι η αύξηση ξεπερνά το 8%.
Η συνεκτίμηση όλων αυτών των παραμέτρων οδηγεί σε μια συνολική αύξηση του κόστους παραγωγής της τάξης του 20%.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ήδη, ελέω της πανδημίας, η τιμή πώλησης παραγωγού στα δύο βασικά είδη, τσιπούρα και λαβράκι, κινείται σε χαμηλά βαρομετρικά, στα 4 ευρώ/κιλό και 5 ευρώ/κιλό αντίστοιχα. Είναι σαφές ότι η παραγωγική αλυσίδα, γενικώς αλλά και ειδικώς σε σχέση με την ιχθυοκαλλιέργεια, βρίσκεται ήδη σε μεγάλη πίεση.
Η ελληνική ιχθυοκαλλιέργεια βρίσκεται μπροστά σε σημαντικές αποφάσεις, ώστε να καταφέρει να προσαρμοστεί στην πραγματικότητα που διαμορφώνεται για να εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα των επιχειρήσεων του κλάδου και να βελτιωθούν οι οικονομικές αποδόσεις που θα του επιτρέψουν να συνεχίσει τόσο τις επενδύσεις του, όσο και την ενίσχυση της καινοτομίας και της ανταγωνιστικότητάς του σε διεθνές επίπεδο.