Η «τρίαινα» Σκαραμαγκάς-Ελευσίνα-Σύρος εξελίσσεται σε κόμβο ναυπηγικής και τεχνολογίας με ευρύτερο διεθνή χαρακτήρα. Αυτό σημείωσε ο πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Πειραιώς, Βασίλης Κορκίδης, σε συνέντευξη που παραχώρησε σήμερα στο ιταλικό κανάλι Rai.
Η «τρίαινα» Σκαραμαγκάς-Ελευσίνα-Σύρος εξελίσσεται σε κόμβο ναυπηγικής και τεχνολογίας με ευρύτερο διεθνή χαρακτήρα. Αυτό σημείωσε ο πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Πειραιώς, Βασίλης Κορκίδης, σε συνέντευξη που παραχώρησε σήμερα στο ιταλικό κανάλι Rai.
Σύμφωνα με ανάρτηση του προέδρου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σχετικά με τα όσα είπε σε αυτή τη συνέντευξη, ο ίδιος αναφέρθηκε στη προσπάθεια που βρίσκεται σε εξέλιξη, ώστε η Ελλάδα να επανέλθει στο γκρουπ των κρατών με δυνατή ναυπηγική βιομηχανία.
Το πρώτο βήμα, όπως είπε, έγινε από τον Πάνο Ξενοκώστα με την ΟΝΕΧ στο Νεώριο Σύρου και ακολούθησε ο πλοιοκτήτης Γιώργος Προκοπίου με τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά. Υπενθύμισε ότι πριν από λίγες ημέρες ανακοινώθηκε η σύμπραξη της ONEX με την ιταλική Fincantieri, που είναι ο 4ος μεγαλύτερος ναυπηγικός όμιλος στον κόσμο, και τη στήριξη της αμερικανικής εταιρείας Χρηματοδότησης Διεθνούς Ανάπτυξης DFC (International Development Finance Corporation).
Ο πρόεδρος του ΕΒΕΠ, υπογράμμισε ότι η «τρίαινα» Σκαραμαγκάς-Ελευσίνα-Σύρος εξελίσσεται σε κόμβο ναυπηγικής και τεχνολογίας με ευρύτερο διεθνή χαρακτήρα, αφού συνδυαστικά τα τρία ναυπηγεία θα αποκτήσουν καθετοποίηση παραγωγής από το στάδιο της σχεδίασης, όπου θα έχουν πλατφόρμες έτοιμες την κατασκευή και την υποστήριξη των πλοίων. Για τα δρώμενα και την επόμενη μέρα της ναυπηγικής βιομηχανίας στην Ελλάδα, μίλησε πρόσφατα και ο Έλληνας πρωθυπουργός κατά τη συμμετοχή του στις εργασίες της Διάσκεψης των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή COP26.
Τέλος, αναφέρθηκε στην παγκόσμια πρωτοκαθεδρία του ελληνόκτητου εμπορικού στόλου, ως μιας θαλάσσιας υπερδύναμης που αντιστοιχεί στο 58% του ευρωπαϊκού και στο 20% του παγκόσμιου στόλου και επισήμανε την πρωτοβουλία της Ελλάδας για την απανθρακοποίηση των θαλάσσιων μεταφορών. Εκτενής αναφορά έγινε τέλος, στην επένδυση της Cosco στο λιμάνι του Πειραιά, στο ενδιαφέρον αντίστοιχων επενδύσεων σε ιταλικά λιμάνια, στην αρρυθμία της εφοδιαστικής αλυσίδας και στο υψηλό μεταφορικό κόστος των containers από την Κίνα στην Ευρώπη.