Άρθρο με τον τίτλο "Αγωνία για τα χρέη της Ευρώπης" φιλοξενεί η γερμανική Welt, αναφερόμενη στη διαδικασία αναθεώρησης του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης που ξεκινά επίσημα αύριο και θα γίνει αντικείμενο έντονων αντιπαραθέσεων τους επόμενους μήνες.
Άρθρο με τον τίτλο "Αγωνία για τα χρέη της Ευρώπης" φιλοξενεί η γερμανική Welt, αναφερόμενη στη διαδικασία αναθεώρησης του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης που ξεκινά επίσημα αύριο και θα γίνει αντικείμενο έντονων αντιπαραθέσεων τους επόμενους μήνες. "Η υπόθεση είναι τόσο ευαίσθητη, ώστε οι ευρωπαϊκές υπηρεσίες επεξεργάζονται υπό πλήρη μυστικότητα τα βασικά σημεία των συζητήσεων που θα παρουσιάσουν αύριο στο Στρασβούργο ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Βάλντις Ντομπρόφσκι και ο Επίτροπος Νομισματικών Υποθέσεων Πάολο Τζεντιλόνι. Το κείμενο δεν θα περιλαμβάνει συγκεκριμένες προτάσεις μεταρρυθμίσεων και θα είναι τελείως ισχνό". Όπως σημειώνει ο αρθρογράφος της εφημερίδας η Κομισιόν θέλει να δώσει χρόνο για να αμβλυνθούν τα επίμαχα σημεία.
Συγκεκριμένες προτάσεις θα υπάρχουν μάλλον προς το τέλος της επόμενης χρονιάς, όπως πληροφορήθηκε η εφημερίδα από κύκλους της Επιτροπής, για να δοθεί χρόνος στη Γερμανία και τη Γαλλία να βρουν κοινές θέσεις.
"Κυκλοφορούν δύο μεγάλες μεταρρυθμιστικές προτάσεις" συνεχίζει η εφημερίδα. "Η πρώτη αφορά σε ορισμένες επενδύσεις κυρίως για την προστασία του κλίματος, που προτείνεται να μην λαμβάνονται καθόλου ή ελάχιστα υπόψη στον υπολογισμό των ελλειμμάτων. Η Γαλλία και η Ιταλία επιμένουν σε αυτό, επικριτές όμως φοβούνται ότι τυχόν εξαιρέσεις για επενδύσεις θα ανοίξουν παραθυράκια που θα οδηγήσουν στο τέλος τη Συνθήκη του Μάαστριχτ… Η δεύτερη μεγάλη μεταρρυθμιστική πρόταση από τις Βρυξέλλες προβλέπει ότι μελλοντικά για υπερχρεωμένες χώρες-μέλη θα προβλέπονται προσαρμοσμένα σχέδια για τη μείωση των χρεών τους, αντί των γενικών που θα ισχύουν για όλους. Σε χώρες με μεγάλα ελλείμματα, όπως η Ελλάδα, θα πρέπει να δίνεται περισσότερος χρόνος για να μειώνονται τα ελλείμματα. Το προβλεπόμενο από τη Συνθήκη ανώτατο όριο δημόσιου χρέους μέχρι το 60% του ΑΕΠ θα πρέπει να παραμείνει, αλλά ως απώτερος στόχος. Ειδάλλως χώρες όπως η Ελλάδα, η οποία έχει χρέος πάνω από το 205% του ΑΕΠ της, ή η Ιταλία με χρέος 155%, θα πρέπει να παραμείνουν σε διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος για πολλά χρόνια. Αντ' αυτού θα πρέπει να συμφωνηθούν μεμονωμένοι για καθεμία χώρα στόχοι συνολικού χρέους και να ληφθούν συγκεκριμένα μέτρα για την ελάφρυνσή του. Με αυτόν τον τρόπο θα αποφευχθούν λάθη από την κρίση του ευρώ, όταν η οικονομική ανάκαμψη καθυστέρησε εξ αιτίας των πολύ φιλόδοξων προγραμμάτων λιτότητας, με αποτέλεσμα να δηλητηριαστεί η ατμόσφαιρα στην ΕΕ".