*Ο κανόνας της παρ. 1 του άρθρου 34: Σύμφωνα με την παρ. 1 του άρθρου 34 του ν. 4738/2020, για τη δικαστική επικύρωση συμφωνίας εξυγίανσης πρέπει να έχουν συναινέσει σε αυτήν ο οφειλέτης και πιστωτές του που εκπροσωπούν αφενός μεν περισσότερο από το πενήντα τοις εκατό (50%) των απαιτήσεων που έχουν ειδικό προνόμιο (δηλαδή των εμπραγμάτως εξασφαλισμένων απαιτήσεων και των τυχόν απαιτήσεων με άλλο ειδικό προνόμιο κατά το άρθρο 976 ΚΠολΔ), αφετέρου δε περισσότερο από το πενήντα τοις εκατό (50%) των λοιπών απαιτήσεων (δηλαδή των απαιτήσεων με γενικό προνόμιο, όπως οι απαιτήσεις του Δημοσίου κατ’ άρθρο 975 ΚΠολΔ, και των απαιτήσεων χωρίς προνόμιο/ανέγγυων απαιτήσεων). Απαιτείται δηλαδή κατά νόμο ο σχηματισμός τουλάχιστον απόλυτης (πλέον του 50%) πλειοψηφίας συναινούντων πιστωτών σε κάθε μία από τις ανωτέρω δύο κατηγορίες πιστωτών.
Από την έντυπη έκδοση
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Επιστημονική ομάδα της ARTION
με την καθοδήγηση του Γιώργου Δαλιάνη www.artion.gr
Συμφωνία εξυγίανσης και ποσοστά πλειοψηφίας
*Ο κανόνας της παρ. 1 του άρθρου 34: Σύμφωνα με την παρ. 1 του άρθρου 34 του ν. 4738/2020, για τη δικαστική επικύρωση συμφωνίας εξυγίανσης πρέπει να έχουν συναινέσει σε αυτήν ο οφειλέτης και πιστωτές του που εκπροσωπούν αφενός μεν περισσότερο από το πενήντα τοις εκατό (50%) των απαιτήσεων που έχουν ειδικό προνόμιο (δηλαδή των εμπραγμάτως εξασφαλισμένων απαιτήσεων και των τυχόν απαιτήσεων με άλλο ειδικό προνόμιο κατά το άρθρο 976 ΚΠολΔ), αφετέρου δε περισσότερο από το πενήντα τοις εκατό (50%) των λοιπών απαιτήσεων (δηλαδή των απαιτήσεων με γενικό προνόμιο, όπως οι απαιτήσεις του Δημοσίου κατ’ άρθρο 975 ΚΠολΔ, και των απαιτήσεων χωρίς προνόμιο/ανέγγυων απαιτήσεων). Απαιτείται δηλαδή κατά νόμο ο σχηματισμός τουλάχιστον απόλυτης (πλέον του 50%) πλειοψηφίας συναινούντων πιστωτών σε κάθε μία από τις ανωτέρω δύο κατηγορίες πιστωτών.
Τα ποσοστά αυτά υπολογίζονται με βάση κατάσταση πιστωτών που επισυνάπτεται στη συμφωνία εξυγίανσης και η οποία δεν μπορεί να φέρει ημερομηνία προγενέστερη των τριών (3) μηνών από την ημερομηνία υποβολής της συμφωνίας προς επικύρωση στο δικαστήριο. Η κατάσταση πρέπει να περιλαμβάνει όλους τους πιστωτές που είχαν απαιτήσεις κατά την ανωτέρω ημερομηνία, ακόμη και τις μη ληξιπρόθεσμες, κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στην παρ. 3 του άρθρου 34 του ν. 4738/2020.
Επισημαίνεται όμως ότι, όπως και υπό το προϊσχύον δίκαιο, ως βάση υπολογισμού για τον σχηματισμό ή μη των κατά νόμο απαιτούμενων ποσοστών πλειοψηφίας λαμβάνονται μόνο οι απαιτήσεις πιστωτών που θίγονται από τη συμφωνία εξυγίανσης.
Διαγραφή επισφαλούς απαίτησης και σχηματισμός πρόβλεψης
*Με την υπ’ αριθ. 1881/2020 απόφασή της η ΔΕΔ (Αθήνας) έκρινε αναφορικά με την οριστική απόσβεση (διαγραφή) επισφαλών απαιτήσεων ότι, εφόσον πληρούνται οι εκάστοτε οριζόμενες για το ανεπίδεκτο της είσπραξης προϋποθέσεις, η οριστική διαγραφή είναι εφικτή ακόμη και εάν δεν έχει προηγηθεί ο σχηματισμός σχετικής πρόβλεψης. Εν προκειμένω, η φορολογική αρχή αρνήθηκε την έκπτωση του ποσού επισφαλούς απαίτησης που διαγράφηκε από την επιχείρηση εντός του οικονομικού έτους 2014 (διαχειριστική χρήση 2013), με την ειδικότερη αιτιολογία ότι το αρ. 31 περ. θ’ του ν. 2238/1994 επιβάλλει την προηγούμενη δημιουργία σχετικής πρόβλεψης, η οποία εν προκειμένω δεν είχε σχηματισθεί, περαιτέρω δε, διότι εξαντλήθηκαν τα ένδικα μέσα σε έτος προγενέστερο αυτού της διαγραφής.
Ωστόσο, η ΔΕΔ επανέλαβε ότι η διάταξη του άρθρου 31 περ. θ’ του ν. 2238/1994 δίδει απλώς τη δυνατότητα στα νομικά πρόσωπα να εκπέσουν από τα ετήσια ακαθάριστα έσοδά τους ορισμένο ποσό προβλέψεων, ίσο με ποσοστό (0,5%) επί των απαιτήσεων κατά πελατών που αδυνατούν να εκπληρώσουν τις οικονομικές υποχρεώσεις τους (επισφαλείς). Εξάλλου, σύμφωνα με τη νομολογία, η πρόβλεψη αυτή αποτελεί δικαίωμα της επιχείρησης και όχι υποχρέωσή της (βλ. ΣτΕ 3747/2010, ΔΕΑ 2474/2017, ΔΕΑ 3766/2015).
Δημοφιλή ερωτήματα
* Προκειμένου να εκπέσουν οι δαπάνες Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης, οι εταιρείες θα πρέπει να εμφανίζουν λογιστικά κέρδη χρήσης κατά την πραγματοποίησή τους. Ενδεικτικά, στην έννοια των δράσεων ΕΚΕ εντάσσεται η ευθύνη για το περιβάλλον και την εφαρμογή καλύτερων εργασιακών πρακτικών, η φροντίδα για τις τοπικές κοινότητες κ.λπ. (Ε 2107/2021).