ΜETA τα Ειδικά Χωροταξικά Πλαίσια για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) και τον Τουρισμό, το υπουργείο ΠΕΧΩΔΕ έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα το Ειδικό Χωροταξικό Πλαίσιο για την Βιομηχανία και το έθεσε σε δημόσια διαβούλευση, ενώ το προσεχές χρονικό διάστημα θα ακολουθήσει η παρουσίαση του Εθνικού Χωροταξικού Πλαισίου.
Η διαδικασία διαβούλευσης για το Χωροταξικό για την Βιομηχανία θα ολοκληρωθεί σε περίπου δύο μήνες.
ΜETA τα Ειδικά Χωροταξικά Πλαίσια για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) και τον Τουρισμό, το υπουργείο ΠΕΧΩΔΕ έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα το Ειδικό Χωροταξικό Πλαίσιο για την Βιομηχανία και το έθεσε σε δημόσια διαβούλευση, ενώ το προσεχές χρονικό διάστημα θα ακολουθήσει η παρουσίαση του Εθνικού Χωροταξικού Πλαισίου.
Η διαδικασία διαβούλευσης για το Χωροταξικό για την Βιομηχανία θα ολοκληρωθεί σε περίπου δύο μήνες, με τη γνωμοδότηση του Εθνικού Συμβουλίου, και στη συνέχεια το σχέδιο θα εγκριθεί από την αρμόδια Κυβερνητική Επιτροπή.
«Μέχρι σήμερα, δεν υπήρξε διατυπωμένη και σαφής χωροταξική πολιτική για τη βιομηχανία σε εθνική κλίμακα. Το Ειδικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και την Βιομηχανία έρχεται να καλύψει αυτό το κρίσιμο κενό.
Η σημασία του Ειδικού Πλαισίου για την Βιομηχανία γίνεται ακόμα πιο αντιληπτή αν λάβουμε υπόψη τη σημασία της βιομηχανίας στην εθνική οικονομία και την απασχόληση. Η βιομηχανία συγκεντρώνει, το 22% του συνολικού ΑΕΠ και εξακολουθεί να αναπτύσσεται, έστω με ρυθμούς μικρότερους του μέσου όρου άλλων τομέων. Παράλληλα, διατηρεί σημαντικό ρόλο και στην απασχόληση, παρά τις σχετικές απώλειες που καταγράφει ο τομέας (12,8% το 2005 έναντι 14,5% το 1998», δήλωσε ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Γ. Σουφλιάς.
Σκοπός του Ειδικού Πλαισίου είναι ο μετασχηματισμός της χωρικής διάρθρωσης της βιομηχανίας προς την κατεύθυνση της βιώσιμης ανάπτυξης.
Το Ειδικό Πλαίσιο στοχεύει στην ενίσχυση της συγκέντρωσης των βιομηχανικών μονάδων σε οργανωμένους υποδοχείς, στην αποκέντρωση της βιομηχανίας με στόχο την προώθηση της περιφερειακής ανάπτυξης και στην προστασία του περιβάλλοντος. Επίσης, θέτει συγκεκριμένους κανόνες και διαδικασίες που ξεκαθαρίζουν το τοπίο, διευκολύνουν την επενδυτική δραστηριότητα και βοηθούν στην αποφυγή δικαστικών εμπλοκών.
Eθνικό πρότυπο Χωροταξικής οργάνωσης
Στο πλαίσιο της προσπάθειας ενίσχυσης της πολυκεντρικής οργάνωσης της χώρας, η βιομηχανία αρθρώνεται στους πιο κάτω ιεραρχημένους πόλους ανάπτυξης:
- Ευρύτερες μητροπολιτικές περιοχές Αθήνας και Θεσσαλονίκης. Οι περιοχές αυτές εξακολουθούν να συγκεντρώνουν το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής βιομηχανίας, αλλά με μικρότερο σχετικό βάρος. Η πολιτική που πρέπει να εφαρμοστεί περιλαμβάνει την προσέλκυση στρατηγικών δραστηριοτήτων αιχμής διεθνούς προσανατολισμού, με την Αθήνα να επιδιώκει ισχυρό ρόλο σε επίπεδο Ανατολικής Μεσογείου, και τη Θεσσαλονίκη σε επίπεδο Βαλκανίων.
- Eνα σύνολο δευτερευόντων πόλων που παίζουν σημαντικό ρόλο στη συνολική αναπτυξιακή διαδικασία (πύλες και λοιποί κόμβοι). Συγκεκριμένα, περιλαμβάνονται η Πάτρα, το δίπολο Λάρισας - Βόλου, τα Ιωάννινα, η ζώνη Καβάλας - Ξάνθης - Δράμας, η ζώνη Αλεξανδρούπολης - Κομοτηνής, και το δίπολο Κοζάνη - Πτολεμαίδα.
- Στην τρίτη κατηγορία περιλαμβάνονται περιοχές στις οποίες η βιομηχανία μπορεί να παίξει ιδιαίτερο ρόλο, συμπληρωματικό προς άλλα χαρακτηριστικά τους. Πρόκειται για τις εξής: (i) Το Ηράκλειο και τα Χανιά, νησιωτικά κέντρα που αν και αποκομμένα από την ηπειρωτική χώρα, διαθέτουν επαρκή ενδοχώρα. (ii) Κύριες διεθνείς πύλες της χώρας που δεν ανήκουν στα προαναφερθέντα κέντρα (Ηγουμενίτσα, πύλες στο βόρειο μέτωπο της χώρας), και κόμβοι συνδυασμένων υπερτοπικών μεταφορών ή μεταφορών και μεγάλων υποδομών ενέργειας, (iii) περιοχές με δυνατότητες μεταποίησης προϊόντων άλλων τομέων (καθετοποίηση).
Οι πιο πάνω πόλοι διατάσσονται στο χώρο κατά μήκος αξόνων ανάπτυξης. Υπάρχει ήδη ο παραδοσιακός άξονας ανάπτυξης (Πάτρα - Αθήνα -Θεσσαλονίκη - Καβάλα) που παραμένει κυρίαρχος, αλλά συμπληρώνεται από τα νέα μεγάλα έργα υποδομών, όπως είναι η Εγνατία Οδός, η Ιόνια Οδός, το νέο δίκτυο οδικών αξόνων στην Πελοπόννησο και ο ¶ξονας Κεντρικής Ελλάδας.
Περιοχές εντατικοποίησης, επέκτασης, ποιοτικής αναδιάρθρωσης
Προσδιορίζονται οι ακόλουθες κατηγορίες περιοχών με βάση το γενικό χαρακτήρα της βιομηχανικής πολιτικής που πρέπει να ασκείται σε αυτές:
α) Περιοχές εντατικοποίησης: Περιοχές που διαθέτουν ήδη σχετικά ισχυρή βιομηχανική βάση, σε συνδυασμό με υποδομές και άλλα συγκριτικά πλεονεκτήματα που μπορούν να στηρίξουν την περαιτέρω ενίσχυσή της. Η γενική κατεύθυνση πολιτικής είναι η στήριξη αυτής της προοπτικής, με παράλληλη λήψη άμεσων μέτρων για την αποφυγή παρενεργειών χωρικού ή περιβαλλοντικού χαρακτήρα.
β) Περιοχές επέκτασης: Περιοχές στις οποίες διαμορφώνονται ή θα διαμορφωθούν, μέσω δράσεων του σχεδιασμού ή/και από εξωγενείς παράγοντες και τις τάσεις της αγοράς, δυνατότητες εκκίνησης διαδικασιών ανάπτυξης της βιομηχανίας. Η γενική κατεύθυνση πολιτικής είναι η στήριξη αυτής της προοπτικής, με παράλληλη λήψη μέτρων για την αποφυγή μεταγενέστερων παρενεργειών χωρικού ή περιβαλλοντικού χαρακτήρα.
γ) Περιοχές ποιοτικής αναδιάρθρωσης: Περιοχές που συνδυάζουν συγκριτικά πλεονεκτήματα και ήδη αναπτυγμένη βιομηχανική βάση με συγκριτικά δυναμική κλαδική φυσιογνωμία, με δεδομένες τις γενικότερες διαρθρωτικές αδυναμίες της ελληνικής βιομηχανίας. Η γενική κατεύθυνση πολιτικής είναι η αναδιάρθρωση της βιομηχανικής βάσης για την αντιμετώπιση αυτών των αδυναμιών.
δ) Περιοχές στήριξης: Περιοχές με αναπτυγμένη βιομηχανική βάση παραδοσιακού χαρακτήρα που υφίσταται πιέσεις, ιδίως όταν δεν υπάρχουν σαφείς εναλλακτικές δυνατότητες ειδίκευσης ή/και όταν η ευρύτερη ζώνη τους υφίσταται πιέσεις και σε άλλους τομείς και ειδικότερα στη γεωργία. Η γενική κατεύθυνση πολιτικής είναι η στήριξη της ήπιας και σταδιακής προσαρμογής τους και η αποφυγή παρεμβάσεων που μπορεί να πυροδοτήσουν φαινόμενα γρήγορης αποβιομηχάνισης και αποσταθεροποίησης της αγοράς εργασίας.
Ειδικές κατηγορίες χώρου με συγκεκριμένες προτεραιότητες
Λαμβάνοντας υπόψη τις ευρείες ζώνες στις οποίες διαχωρίζεται η επικράτεια με γεωμορφολογικά κριτήρια, δίνονται οι εξής κατευθύνσεις σε εθνικό επίπεδο:
α) Ορεινός χώρος: Στον ορεινό χώρο πρέπει να επιδιωχθεί η διατήρηση ενός ιστού μικρών και πολύ μικρών βιομηχανικών μονάδων, στο πλαίσιο μιας πολιτικής αγροτικής πολυαπασχόλησης, με παράλληλη λήψη μέτρων για την αποφυγή αλλοίωσης του τοπίου, συγκρούσεων με άλλες χρήσεις όπως ο τουρισμός, αρνητικών επιπτώσεων στους παραδοσιακούς οικισμούς, και επιβάρυνσης του περιβάλλοντος. Πρέπει, επίσης, να ενισχυθεί η αξιοποίηση παραδοσιακών κτισμάτων για τη λειτουργία βιομηχανικών μονάδων.
β) Παράκτιος χώρος: Στην κρίσιμη παραθαλάσσια ζώνη πρέπει να αποθαρρύνεται η χωροθέτηση βιομηχανικών μονάδων, με εξαίρεση αυτές που έχουν ανάγκη χωροθέτησης σε άμεση επαφή με θαλάσσιο μέτωπο. Η κατεύθυνση αυτή είναι ιδιαίτερα έντονη σε ζώνες που χαρακτηρίζονται από το χωροταξικό σχεδιασμό ως προτεραιότητας για τον τουρισμό, όπως η ζώνη υψηλής ανταγωνιστικότητας διαφόρων οικονομικών δραστηριοτήτων, η οποία εκτείνεται σε απόσταση 200 μ., όπως ορίζει το Ειδικό Χωροταξικό Πλαίσιο για τον Τουρισμό.
Χωροθέτηση σε επίπεδο διοικητικών ενοτήτων
Οι κατευθύνσεις με επίπεδο αναφοράς τις διοικητικές ενότητες της χώρας (Περιφέρειες, Νομούς), αναλύονται λεπτομερώς στο Παράρτημα Ι, όπου προσδιορίζονται για κάθε Περιφέρεια και Νομό προτεραιότητες σε επίπεδο κλάδων ή κατηγοριών βιομηχανίας.
Οι ΟΤΑ διακρίνονται σε τρεις κατηγορίες : Υψηλής, Μέσης και Χαμηλής Προτεραιότητας. Η διάκριση αυτή θα γίνει από τα Περιφερειακά Πλαίσια. Μέχρι τότε, για να έχει εφαρμογή το Ειδικό Πλαίσιο οι ΟΤΑ παίρνουν τον χαρακτηρισμό του Νομού τους, που δίδεται από το χωροταξικό πλαίσιο.
Kατευθύνσεις κλαδικού και ειδικού χαρακτήρα
Πρόκειται για τις εξής περιπτώσεις:
1. Κατηγορίες βιομηχανικών δραστηριοτήτων με χωροθετική εξάρτηση από αγροτικές πρώτες ύλες
2. Κατηγορίες βιομηχανικών δραστηριοτήτων με χωροθετική εξάρτηση από πρώτες ύλες προερχόμενες από εξόρυξη
3. Κατηγορίες βιομηχανικών δραστηριοτήτων με ανάγκη χωροθέτησης σε άμεση επαφή με θαλάσσιο μέτωπο
4. Μεγάλες υφιστάμενες βιομηχανικές επιχειρήσεις κρίσιμες για την τοπική οικονομία, για τις οποίες εγκρίνεται Επιχειρηματικό Σχέδιο Διάσωσης και Αναδιάρθρωσης
5. Επενδύσεις υψηλής τεχνολογίας
6. Μονάδες της Οδηγίας Σεβέζο ΙΙ (αφορά εγκαταστάσεις που διαθέτουν επικίνδυνες ουσίες)
7. Προτάσεις ρύθμισης ειδικών θεμάτων (εγκαταστάσεις αποθήκευσης καυσίμων και παραγωγής ενέργειας σε νησιά κ.ά).
Για κάθε κατηγορία, καθορίζονται κριτήρια για τον προσδιορισμό των αντίστοιχων μονάδων, και δίνονται κατευθύνσεις πολιτικής προσαρμοσμένες στις ιδιαίτερες χωροθετικές απαιτήσεις των τελευταίων.
Κατευθύνσεις για χωροθέτηση επενδύσεων μείζονος σημασίας
Η χωροθέτηση τέτοιων βιομηχανικών μονάδων ευνοείται σε περιοχές εντός ή εκτός σχεδίου, που βρίσκονται στους πόλους και άξονες ανάπτυξης του εθνικού προτύπου χωροταξικής οργάνωσης της βιομηχανίας και κατά προτίμηση στις περιοχές εντατικοποίησης, επέκτασης και στήριξης. Εξαιρούνται η Περιφέρεια Αττικής και η Επαρχία Θεσσαλονίκης.
Η χωροθέτηση των εν λόγω μονάδων ακολουθεί τη διαδικασία που προβλέπεται από το παρόν Ειδικό Πλαίσιο για τους οργανωμένους υποδοχείς.
Κατευθύνσεις για τους όρους οργανωμένης χωροθέτησης
Προβλέπεται η αναμόρφωση των προβλεπόμενων σήμερα κατηγοριών οργανωμένων υποδοχέων και η εισαγωγή νέου τύπου ευέλικτων υποδοχέων για την κάλυψη ειδικών αναγκών. Οι νέες κατηγορίες είναι οι εξής:
Υποδοχείς γενικού χαρακτήρα: Αντιστοιχούν στα υφιστάμενα σήμερα καθεστώτα οργανωμένης χωροθέτησης της βιομηχανίας με πολεοδόμηση: ΒΕΠΕ, ΠΟΑΠΔ για βιομηχανία, ΠΕΡΠΟ για βιομηχανία. Τα καθεστώτα αυτά ενοποιούνται σε μια ενιαία κατηγορία, από άποψη θεσμικού πλαισίου και διαδικασίας υλοποίησης, καθιστώντας σαφέστερες τις διαδικασίες δημιουργίας οργανωμένων υποδοχέων.
Υποδοχείς εξυγίανσης: Πολεοδομούνται σε περιοχές όπου υφίστανται άτυπες συγκεντρώσεις βιομηχανικών μονάδων, με στόχο την εξυγίανσή τους.
Υποδοχείς χωροθέτησης μεμονωμένων μεγάλων μονάδων: Νέα κατηγορία, που καλύπτει τις περιπτώσεις μεμονωμένων μεγάλων μονάδων που η κλίμακά τους αντιστοιχεί αυτοτελώς σε ένα οργανωμένο υποδοχέα. Προβλέπεται η επέκταση ορισμένων πλεονεκτημάτων των οργανωμένων υποδοχέων στις μονάδες, και παράλληλα η βελτίωση του τρόπου με τον οποίο αυτές εντάσσονται στη χωρική οργάνωση, σε χωροταξική και τοπική κλίμακα.
Υποδοχείς με «ενδιάμεσο» βαθμό οργάνωσης («ενδιάμεσοι οργανωμένοι υποδοχείς»): Οι υποδοχείς αυτής της κατηγορίας δημιουργούνται σε περιοχές όπου δεν αναμένεται υψηλή ζήτηση για Βιομηχανίες για να υποδεχθούν μονάδες χαμηλής και μέσης όχλησης. Γιαυτό τον λόγο, στην περίπτωσή τους μειώνονται οι απαιτήσεις σε υποδομές, που προβλέπει η υφιστάμενη νομοθεσία στον καθορισμό ζωνών εκτός σχεδίου για την εγκατάσταση βιομηχανικών δραστηριοτήτων.
Με βάση την νέα αυτή κατηγοριοποίηση των οργανωμένων υποδοχέων βιομηχανικών μονάδων προκύπτουν αντίστοιχες ανάγκες δημιουργίας τέτοιων υποδοχέων διαφόρων μεγεθών σε επίπεδο περιφερειών.
Προτεινόμενες αλλαγές στη νομοθεσία
Για όλες τις κατηγορίες οργανωμένων υποδοχέων προσδιορίζονται οι χωροταξικές προϋποθέσεις δημιουργίας τους, οι κατευθύνσεις για τη αναμόρφωση του πλαισίου ίδρυσής τους, οι επιτρεπόμενες χρήσεις στο εσωτερικό τους, πολεοδομικοί και λοιποί όροι και κίνητρα για τη βελτίωση της συγκριτικής ελκυστικότητάς τους.
Στις εντός σχεδίου περιοχές επιτρέπεται για το μέλλον η δημιουργία υποδοχέων χαμηλής όχλησης. Οι υποδοχείς αυτοί πρέπει να καλύπτουν ενιαίο τμήμα οικοδομικού τετραγώνου, και μόνον εφόσον προκύπτει ωφέλιμη κτιριακή επιφάνεια τουλάχιστον 3.000 τ.μ.
Μεταξύ άλλων προβλέπεται ότι το ελάχιστον εμβαδόν των υποδοχέων που δημιουργούνται σε εκτός σχεδίου περιοχές ορίζεται σε 50 στρ. για τους υποδοχείς χαμηλής όχλησης, 100 στρ. για τους υποδοχείς μέσης όχλησης, και 250 στρ. για τους υποδοχείς υψηλής όχλησης. Στην περίπτωση των ενδιάμεσων υποδοχέων, το ελάχιστον εμβαδόν ορίζεται ενιαία σε 50 στρ.
Σε όλους τους τύπους υποδοχέων που πολεοδομούνται προβλέπεται εισφορά σε γη. Στους υποδοχείς γενικού χαρακτήρα, ορίζεται σε 30%. Στους υποδοχείς εξυγίανσης το ποσοστό της εισφοράς σε γη ορίζεται σε 25% (δυνάμενο να μειωθεί σε 15% σε περίπτωση αντικειμενικής αδυναμίας εισφοράς σε γη από λειτουργούσες μονάδες με μετατροπή της διαφοράς σε εισφορά σε χρήμα). Μέχρι το 1 / 6 της εισφοράς σε γη μπορεί να χρησιμοποιηθεί για δημιουργία κοινωφελών χώρων.
Ο μέγιστος Σ.Δ. ορίζεται σε 1,6 για τους υποδοχείς γενικού χαρακτήρα και εξυγίανσης, σε 1,4 για τους υποδοχείς μεμονωμένων μονάδων, και σε 0,9 για τους ενδιάμεσους υποδοχείς.
Σε όλους τους τύπους υποδοχέων που πολεοδομούνται εκτός σχεδίου προβλέπεται περιμετρική ζώνη υψηλού πρασίνου. Στους υποδοχείς γενικού χαρακτήρα, ανάλογα με τον επιτρεπόμενο βαθμό όχλησης, η ζώνη αυτή έχει ελάχιστο πλάτος ως εξής: Χαμηλής Όχλησης: 10 μ., Μέσης Όχλησης: 15 μ., Υψηλής Όχλησης: 20 μ., και επίσης αντιστοιχεί τουλάχιστον στο 8% της έκτασης (όποιο μέγεθος από τα δύο είναι το μεγαλύτερο). Αξίζει να σας πω ότι η μέχρι σήμερα πρόβλεψη ήταν για ζώνη πρασίνου 5% και με τρόπο που δεν εξασφάλιζε περιμετρική κάλυψη στις περιπτώσεις εκτάσεων με ακανόνιστο σχήμα.
Στους υποδοχείς εξυγίανσης ορίζεται κατ' αντιστοιχία περιμετρική ζώνη υψηλού πρασίνου μέσου πλάτους 7, 11 και 15 μ
Το μέγιστο ποσοστό κάλυψης των οικοδομήσιμων χώρων, σε όλους τους οργανωμένους υποδοχείς, ορίζεται σε 70%. Μέχρι σήμερα δεν υπήρχε μέγιστο ποσοστό κάλυψης.
Η αρτιότητα των οικοπέδων ορίζεται κατά περίπτωση με την έγκριση της πολεοδομικής μελέτης. Σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να είναι μικρότερη των 1.000 τ.μ. για τους υποδοχείς υψηλής και μέσης όχλησης και σε 500 τ.μ. για τους υποδοχείς χαμηλής όχλησης. Μέχρι σήμερα δεν υπήρχαν όρια.
Για τα επενδυτικά σχέδια που χωροθετούνται σε πολεοδομημένους υποδοχείς πρέπει να προβλεφθεί προσαύξηση του ποσοστού επιχορήγησης και ανάλογη αύξηση στους υπόλοιπους τρόπους ενισχύσεων.
Κατευθύνσεις για τους όρους δόμησης σε εκτός σχεδίου περιοχές
Με το Ειδικό Πλαίσιο προτείνεται μεταξύ άλλων η μείωση του Σ.Δ. για τις εκτός σχεδίου βιομηχανικές εγκαταστάσεις σε 0,6 από 1,2 που είναι σήμερα, με στόχο την μείωση της διάσπαρτης χωροθέτησης των Βιομηχανιών.
Επιπλέον, προωθείται η κατάργηση όλων των παρεκκλίσεων αρτιότητας για την εκτός σχεδίου δόμηση βιομηχανικών εγκαταστάσεων.
Προβλέπονται συγκεκριμένες κατευθύνσεις που συνδέονται με ειδικά θεσμικά καθεστώτα και κατηγορίες χώρου (δασικές περιοχές, γεωργική γη υψηλής παραγωγικότητας, περιοχές του δικτύου ΦΥΣΗ 2000, Ζώνες Ειδικής Προστασίας της ορνιθοπανίδας, κρίσιμη παραθαλάσσια ζώνη, ζώνες τουριστικής προτεραιότητας, περιαστικές ζώνες.
Συγκεκριμένα:
α) Νησίδες δασικών εκτάσεων μπορούν να περικλείονται μέσα σε οργανωμένους υποδοχείς βιομηχανίας, διατηρώντας το καθεστώς προστασίας τους. Κατ' εξαίρεση είναι δυνατή, για τεχνικοοικονομικούς λόγους, η διέλευση δικτύων υποδομής. Στην περίπτωση αυτή και εφόσον από την επέμβαση προκαλείται ζημία δασικής βλάστησης πρέπει να εξασφαλίζεται με ευθύνη και δαπάνες του φορέα η δάσωση όμορης έκτασης αντίστοιχου εμβαδού με τη δασική περιοχή που εκχερσώνεται.
β) Γεωργική γη υψηλής παραγωγικότητας.
Στην απαγόρευση εγκατάστασης βιομηχανικών μονάδων δεν περιλαμβάνονται οι υποδοχείς εξυγίανσης υφιστάμενων άτυπων συγκεντρώσεων βιομηχανικών μονάδων.
γ) Σε περιοχές του δικτύου ΦΥΣΗ (NATURA) 2000 καθώς και στις Ζώνες Ειδικής Προστασίας (Ζ.Ε.Π.) της ορνιθοπανίδας της οδηγίας 79/409/ΕΟΚ η εγκατάστασή τους είναι δυνατή, σύμφωνα με τους όρους και τις προϋποθέσεις που τίθενται από τα νομικά καθεστώτα προστασίας τους.
δ) Στην κρίσιμη παραθαλάσσια ζώνη πρέπει να αποθαρρύνεται η χωροθέτηση βιομηχανικών μονάδων. Πρόκειται για τη ζώνη υψηλής ανταγωνιστικότητας που ορίζεται στο Ειδικό Χωροταξικό Πλαίσιο για τον Τουρισμό, η οποία εκτείνεται σε απόσταση 200 μ.
ε) Σε ζώνες που από το Ε.Π. Τουρισμού χαρακτηρίζονται ως τουριστικής προτεραιότητας και μάλιστα ως ανεπτυγμένες τουριστικά πρέπει να αποθαρρύνεται η διάσπαρτη χωροθέτηση βιομηχανικών μονάδων μέσης και υψηλής όχλησης. Στις υπόλοιπες περιοχές τουριστικού ενδιάφεροντος η χωροθέτηση τους είναι κατά κανόνα δυνατή σε τμήματα τους που δεν παρουσιάζουν τουριστικό ενδιαφέρον είτε μεμονωμένα είτε σε οργανωμένους υποδοχείς. Η συνύπαρξη της παραδοσιακής βιοτεχνίας - χειροτεχνίας καθώς και μονάδων τυποποίησης τοπικών προϊόντων ονομασίας προέλευσης με τον τουρισμό κρίνεται επιθυμητή.
στ) Στις περιαστικές ζώνες πρέπει να αποθαρρύνεται η διάσπαρτη χωροθέτηση βιομηχανικών μονάδων μέσης και υψηλής όχλησης.
Πρέπει να διερευνηθεί η σκοπιμότητα δημιουργίας 4-5 νέων ελεύθερων ζωνών, που θα εξυπηρετούν και τον εξωστρεφή προσανατολισμό της βιομηχανίας, με βάση τις εξής κατευθύνσεις: δημιουργία δύο ζωνών σε λιμάνια-πύλες της χώρας, με πιθανές συγκεκριμένες θέσεις στην Καβάλα ή την Αλεξανδρούπολη, και την Ηγουμενίτσα, και δημιουργία από μιας ζώνης σε παραμεθόριους οργανωμένους υποδοχής, υφιστάμενους ή νέους, στις περιφέρειες Κεντρικής, Δυτικής και Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης.