Οι ξένοι εργαζόμενοι αφήνουν την Βρετανία με τον πιο γρήγορο ρυθμό από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, προσθέτοντας έτσι άλλη μία πρόκληση στην οικονομίας της χώρας που πιέστηκε από το Brexit και την πανδημία του νέου κορωνοϊού.
Οι ξένοι εργαζόμενοι αφήνουν την Βρετανία με τον πιο γρήγορο ρυθμό από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, προσθέτοντας έτσι άλλη μία πρόκληση στην οικονομίας της χώρας που πιέστηκε από το Brexit και την πανδημία του νέου κορωνοϊού.
Μόνο το Λονδίνο έχει χάσει 700.000 άτομα από ξένο εργατικό δυναμικό τον τελευταίο χρόνο, σύμφωνα με σχετική μελέτη. Οι συνέπειες είναι προφανείς και σημαντικές για το υπουργείο Οικονομικών και τις επιχειρήσεις ενώ παράλληλα αυτή η εξέλιξη δοκιμάζει την πιθανότητα της ανάκαμψης από την μεγαλύτερη ύφεση εδώ και τρεις αιώνες.
«Το ρίσκο είναι ότι ο κόσμος δεν θα επιστρέψει, οπότε έχουμε έλλειψη δεξιοτήτων και εργατικού δυναμικού πράγμα που σημαίνει ότι χάνουμε μόνιμα σε παραγωγή, ανάπτυξη και φορολογικά έσοδα», δήλωσε ο Τζόναθαν Πόρτες , καθηγητής Οικονομικών του King's College London ο οποίος εκτιμά ότι πάνω από 1 εκατομμύριο γεννημένοι εκτός Βρετανίας εργαζόμενοι ενδέχεται να έχουν εγκαταλείψει την χώρα. «Δεδομένου ότι η μετανάστευση οδήγησε την οικονομική ανάπτυξη, ιδίως στο Λονδίνο, αυτό θα μπορούσε να είναι κακή είδηση», πρόσθεσε.
Ο υπουργός Οικονομικών της Βρετανίας Ρίσι Σούνακ θα βρει μπροστά του ορισμένες από αυτές τις αλήθειες φέτος, οι οποίες ίσως αποτυπωθούν στον προϋπολογισμό στις 3 Μαρτίου. Για το υπουργείο Οικονομικών, λιγότεροι μετανάστες τελικά σημαίνουν λιγότερη παραγωγή και λιγότερα φορολογικά έσοδα για την εξόφληση των τεράστιων χρεών που συσσωρεύονται από τα πακέτα στήριξης σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις ώστε να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες του Covid-19.
Μια αλλαγή στις μεταναστευτικές ροές θα αναδιαμορφώσει την μεταναστευτική πολιτική της Βρετανίας μετά από μια δεκαετία κυβερνητικών προσπαθειών για τον περιορισμό των αριθμών που φθάνουν στη χώρα, αναφέρει το Bloomberg. Μακροπρόθεσμα, θα μπορούσε επίσης να επιδεινώσει το δημογραφικό πρόβλημα που μοιράζεται το Ηνωμένο Βασίλειο με χώρες όπως η Γερμανία και η Ιαπωνία. Οι χώρες αυτές αντιμετωπίζουν το πρόβλημα του ταχέως γηράσκοντα πληθυσμού.
Όπως αναφέρει το Bloomberg, ένα θεωρητικό σενάριο σύμφωνα με το οποίο η μετανάστευση «στερέψει» αντί να αυξάνεται στερώντας περίπου 100.000 εργατικό δυναμικό το χρόνο θα μπορούσε να κοστίσει στη Βρετανία περίπου το 1% της παραγωγής μετά από πέντε χρόνια. Αυτό θα αύξανε το δημοσιονομικό έλλειμμα του ΑΕΠ κατά 0,7% του.
Η απώλεια ξένου εργατικού δυναμικού μπορεί, ωστόσο, στην πραγματικότητα να είναι ευεργετική βραχυπρόθεσμα. Η ανεργία αυξάνεται και οι οικονομικές δραστηριότητας, συμπεριλαμβανομένου του κλάδου της φιλοξενίας, παραμένουν κλειστές για τουλάχιστον έξι εβδομάδες.
Μόλις χαλαρώσουν αυτοί οι περιορισμοί, ένα σύστημα μετανάστευσης μετά το Brexit που καθιστά πιο δύσκολο για τους πολίτες της ΕΕ να εγκατασταθούν στη Βρετανία σημαίνει ότι οι θέσεις εργασίας που προηγουμένως καλύπτονταν από μετανάστες με χαμηλή ειδίκευση μπορεί να είναι δυσκολότερες μα καλυφθούν.
Η φυγή ξένων εργαζομένων σηματοδοτεί μια γρήγορη στροφή από την τάση των τελευταίων 20 ετών, όπου η μετανάστευση δημιούργησε περισσότερες θέσεις εργασίας, εισόδημα για πανεπιστήμια και υψηλότερο κόστος στέγασης. Τώρα, υπάρχουν ενδείξεις αλλαγής.
Τα ενοίκια στο Λονδίνο μειώθηκαν κατά 8,3% πέρυσι, σύμφωνα με τον ιστότοπο ακινήτων Zoopla. Ενώ η διευθύντρια της Grainne Gilmore δεν μπορεί να συνδέσει αυτήν την τάση με τη μετανάστευση, περίπου τα τρία τέταρτα των πρόσφατων αφίξεων από το εξωτερικό ζουν σε ιδιωτικά ενοικιαζόμενα καταλύματα.
Είναι αδύνατο να πει κανείς ακριβώς πόσα άτομα έχουν απομείνει. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η πανδημία έχει περιορίσει τη συλλογή δεδομένων. Οι στατιστικολόγοι βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στην Έρευνα Εργατικού Δυναμικού, η οποία έχει δείξει ότι ο πληθυσμός που γεννήθηκε στο εξωτερικό συρρικνώθηκε κατά περίπου 900.000 σε 8,3 εκατομμύρια το έτος έως το τρίτο τρίμηνο. Μερικοί υποστηρίζουν ότι η πραγματική εικόνα μπορεί να είναι πολύ χειρότερη.
Η φιλοξενία και το λιανικό εμπόριο έχουν πληγεί ιδιαίτερα. Οι ξένοι εργαζόμενοι αντιπροσώπευαν το 30% και το 18% της απασχόλησης σε αυτούς τους κλάδους αντίστοιχα.
Οι πολίτες της ΕΕ επίσης που κάποτε προσελκύονταν από την προοπτική καλύτερης αμοιβής και θέσεων εργασίας βρήκαν τις χώρες καταγωγής τους να είναι πιο ελκυστικές από τη Βρετανία κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
naftemporiki.gr