Νέα δεδομένα ίσως επιφέρει η προσφυγή της Κομισιόν στο Ευρωδικαστήριο κατά της Ελλάδας, με την οποία ζητά εξίσωση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης ανδρών (65) και γυναικών (60) στο δημόσιο. Η απόφαση της Ε.Ε. βασίζεται σε νομολογία του Δικαστηρίου (1993), σύμφωνα με την οποία η σύνταξη δημόσιου υπάλληλου θεωρείται αμοιβή και εμπίπτει στο άρθρο 141 της Συνθήκης, που απαγορεύει διακρίσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών. Στα 15 «παλαιά» μέλη της Κοινότητας, διαφορετικές ηλικίες συνταξιοδότησης ανδρών - γυναικών έχουν η Ελλάδα, η Ιταλία, το Βέλγιο, η Αυστρία και η Βρετανία. Η απόφαση θα εκδοθεί μετά από 2 χρόνια.
ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ,
ΝΕΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ στην εργατική νομοθεσία μπορεί να επιφέρει η προσφυγή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στο Δικαστήριο εναντίον της Ελλάδας, με την οποία ζητάει την εξίσωση των διαφορετικών σήμερα ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης μεταξύ ανδρών (65 χρόνια) και γυναικών (60 χρόνια), που απασχολούνται στο Δημόσιο.
H απόφαση της Κομισιόν λήφθηκε στις 27 Ιουνίου, αλλά επισήμως ανακοινώθηκε μόλις χθες, από την εκπρόσωπο του αρμόδιου επίτροπου Βλαντιμίρ Σπίντλα, και μετά από επίμονες ερωτήσεις δημοσιογράφων. Μάλιστα, η εκπρόσωπος δικαιολόγησε την καθυστέρηση επικαλούμενη τη «σωρεία προσφυγών» που αποφασίστηκαν στις 27 Ιουνίου εναντίον όλων των κρατών μελών.
Η απόφαση της Κομισιόν βασίζεται σε νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου (υπόθεση Beune) του 1993, σύμφωνα με την οποία η σύνταξη του δημόσιου υπάλληλου θεωρείται αμοιβή και εμπίπτει στο άρθρο 141 της συνθήκης, το οποίο απαγορεύει τις διακρίσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών.
Στη διάρκεια των δύο σταδίων της προδικαστικής διαδικασίας και στις επιστολές που αντήλλαξαν οι δύο πλευρές από το 2005, η Ελλάδα υποστήριξε ότι το όλο θέμα δεν εμπίπτει στις διατάξεις του άρθρου 141, αλλά ακόμη κι αν ενέπιπτε, θα αποτελούσε θετική διάκριση υπέρ των γυναικών που επιτρέπεται από την κοινοτική νομοθεσία.
Επιπλέον, η χώρα μας τόνισε στην Κομισιόν ότι μια πρόωρη εξίσωση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης θα δημιουργούσε τεράστια προβλήματα νομικής φύσης λόγου του κεκτημένου που υπάρχει, αλλά και του αναδρομικού χαρακτήρα.
Τον Ιούλιο του 2006 η Επιτροπή, σε απάντησή της στην Αθήνα, απέρριπτε όλη την ελληνική επιχειρηματολογία, θεωρώντας ότι δεν υπάρχει θετική διάκριση υπέρ των γυναικών, δεδομένου ότι η πρόωρη συνταξιοδότησή τους σε σχέση με τους άνδρες δεν τις βοηθάει στην επαγγελματική τους σταδιοδρομία.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι μεταξύ των 15 «παλαιών» κρατών μελών της Κοινότητας, διαφορετικές ηλικίες συνταξιοδότησης μεταξύ ανδρών και γυναικών έχουν η Ελλάδα, η Ιταλία, το Βέλγιο, η Αυστρία και η Μεγάλη Βρετανία. Στην Ιταλία οι γυναίκες συνταξιοδοτούνται στα 60 και οι άνδρες στα 65. Στο Βέλγιο ισχύουν επίσης τα παραπάνω όρια, αλλά η χώρα αυτή έχει ξεκινήσει από το 1997 και θα ολοκληρώσει μέχρι το 2009 τη διαδικασία εξίσωσης του ορίου ηλικίας. Ανάλογα χρονοδιαγράμματα μεγαλύτερης διάρκειας έχουν θέσει η Αυστρία και η Μεγάλη Βρετανία.
Πάντως, η διαδικασία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου είναι αρκετά χρονοβόρα, αφού η απόφαση αναμένεται να εκδοθεί μετά από περίπου δύο χρόνια.
Του ανταποκριτή μας ΝΙΚΟΥ ΜΠΕΛΛΟΥ