Η στρατηγική της Ευρώπης να θέσει δεκάδες εκατομμύρια εργαζομένους σε άδεια επί πληρωμή ή σε αναστολή σύμβασης με τη χορήγηση ειδικής αποζημίωσης έχει πετύχει μέχρι στιγμής να αποτρέψει την εκρηκτική άνοδο της ανεργίας που βλέπουμε στις ΗΠΑ. Το μοντέλο επικροτείται από ειδικούς ως η κατάλληλη απάντηση στην πανδημία. Οι κυβερνήσεις ανά την ήπειρο αποφάσισαν να θέσουν φρένο στις απολύσεις ή και να επιδοτήσουν την εργασία (βλ. Kurzarbeit στη Γερμανία, ΣΥΝ-ΕΡΓΑΣΙΑ στην Ελλάδα), αλλά σύμφωνα με τη Wall Street Journal καλούνται από τώρα να εξετάσουν το πώς θα βγάλουν επιχειρήσεις και εργαζομένους από την «τεχνητή υποστήριξη». Ενδεχόμενος «εθισμός» στις κρατικές επιδοτήσεις θα στοιχήσει ακριβά προειδοποιεί.
Η στρατηγική της Ευρώπης να θέσει δεκάδες εκατομμύρια εργαζομένους σε άδεια επί πληρωμή ή σε αναστολή σύμβασης με τη χορήγηση ειδικής αποζημίωσης έχει πετύχει μέχρι στιγμής να αποτρέψει την εκρηκτική άνοδο της ανεργίας που βλέπουμε στις ΗΠΑ. Οι κυβερνήσεις ανά την ήπειρο αποφάσισαν να θέσουν φρένο στις απολύσεις ή και να επιδοτήσουν την εργασία (βλ. Kurzarbeit στη Γερμανία, ΣΥΝ-ΕΡΓΑΣΙΑ στην Ελλάδα), αλλά σύμφωνα με τη Wall Street Journal καλούνται από τώρα να εξετάσουν το πώς θα βγάλουν επιχειρήσεις και εργαζομένους από την «τεχνητή υποστήριξη».
Οι περισσότερες κυβερνήσεις στην Ευρώπη προχωρούν σε σταδιακή άρση των lockdown, κάτι που σημαίνει ότι χιλιάδες επιχειρήσεις ανοίγουν και πάλι. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είναι έτοιμες να σταθούν στα πόδια τους. Πολλές ζητούν από τις κυβερνήσεις να διατηρήσουν σε ισχύ για αρκετούς μήνες ακόμη τα μέτρα στήριξης. Τα αιτήματα είναι βεβαίως πιο έντονα σε κλάδους, που έχουν δεχθεί το ισχυρότερο πλήγμα από την πανδημία και την κοινωνική αποστασιοποίηση, όπως αυτοί του τουρισμού και της αναψυχής. Για αυτούς ο ιός αποτελεί υπαρξιακή απειλή και το «φάρμακο» είναι απαραίτητο, όπως αναφέρει στο ρεπορτάζ της η οικονομική εφημερίδα.
Οι περισσότερες κυβερνήσεις αναγνωρίζουν ότι επιχειρήσεις όπως τα εστιατόρια, τα ξενοδοχεία, ακόμη και εάν ανοίξουν θα έχουν πολύ λιγότερους πελάτες. Αντιλαμβάνονται πως κλάδοι όπως αυτός των μεταφορών ή ακόμη και του αθλητισμού και του πολιτισμού έχουν απόλυτη ανάγκη από στήριξη. Αλλά φοβούνται επίσης ότι εάν οι επιχειρήσεις «εθιστούν» στην κρατική επιδότηση, θα έχουμε να κάνουμε με έναν εξαιρετικά ακριβό εθισμό.
Μέχρι στιγμής ο λογαριασμός για τη στήριξη της απασχόλησης στη Γερμανία (η οποία καλύπτει έως και το 87% του μισθού περίπου 10 εκατ. εργαζομένων) είναι τρεις φορές υψηλότερος από ό,τι την περίδο της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2009, σύμφωνα με τη WSJ. H Γαλλία έχει επίσης δαπανήσει 24 δισ. ευρώ για να χρηματοδοτήσει ένα δίμηνο πρόγραμμα άδειας επί πληρωμή. Το Παρίσι σχεδιάζει την σταδιακή, ανά κλάδο, άρση του προγράμματος. Ωστόσο στη Γερμανία οι επιχειρήσεις μπορούν να κάνουν χρήση του μοντέλου Kurzarbeit για έως και 21 μήνες- υπό ορισμένες βέβαια προϋποθέσεις.
Η Βρετανία έχει επίσης θέσει σε ισχύ το πρόγραμμα Coronavirus Job Retention Scheme, στο οποιό συμμετέχουν 935.000 επιχειρήσεις με 7,5 εκατομμύρια εργαζομένους. Αρχικά είχε προγραμματιστεί να λήξει τον Ιούνιο, αλλά πρόσφατα αποφασίστηκε να παραμείνει σε ισχύ έως και τον Κτώβριο. Η κυβέρνηση υπολογίζει ότι της στοιχίσει 56 δισ. στερλίνες. Το ποσό υπερβαίνει κατά 7 δισ. στερλίνες το σύνολο του δανεισμού της Βρετανίας το 2019.
Προς το παρόν η αύξηση της ανεργίας στην Ευρώπη είναι συγκρατημένη. Στις ΗΠΑ από την άλλη από τα μέσα Μαρτίου, όταν και επεβλήθη το lockdown έχουν καταθέσει αίτηση για επίδομα ανεργίας περισσότεροι από 36 εκατομμύρια πολίτες.
naftemporiki.gr