Η θεαματική έφοδος της Επιτροπής Ανταγωνισμού στα στρατηγεία των συστημικών τραπεζών, που φαίνεται να έχει συνέχεια, είναι από τους κανόνες θεμιτή. Ουδείς είναι υπεράνω του νόμου. Όμως αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι προκαλεί αναστάτωση, δημιουργώντας ερωτήματα για τα κίνητρα και τις στοχεύσεις της.
Ανάλυση
Του Βασίλη Κωστούλα
[email protected]
Η θεαματική έφοδος της Επιτροπής Ανταγωνισμού στα στρατηγεία των συστημικών τραπεζών, που φαίνεται να έχει συνέχεια, είναι από τους κανόνες θεμιτή. Ουδείς είναι υπεράνω του νόμου. Όμως αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι προκαλεί αναστάτωση, δημιουργώντας ερωτήματα για τα κίνητρα και τις στοχεύσεις της.
Ως προς τη διαδικασία, η ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης αποποιείται οποιαδήποτε εμπλοκή στην υπόθεση. Αλλά προφανώς δεν είναι τυχαία η απόφαση της Επιτροπής Ανταγωνισμού να εισβάλει στις τράπεζες δυο εβδομάδες μετά την παρέμβαση του πρωθυπουργού για την κατάργηση των αρχικά δρομολογημένων χρεώσεων, ως παρεμβάσεων που δημιουργούν «αίσθημα αδικίας». Εξορισμού λοιπόν η ενέργεια της -κατά τα άλλα, πράγματι- ανεξάρτητης αρχής εντάσσεται, τουλάχιστον, στο επικοινωνιακό κλίμα των ημερών.
Ως προς την ουσία, οι επιπλέον χρεώσεις που επιθυμούσαν να εφαρμόσουν οι τράπεζες σε μια σειρά υπηρεσιών -ανάληψη μετρητών από ΑΤΜ άλλης τράπεζας, επανέκδοση χρεωστικής κάρτας, ερώτηση υπολοίπου, επανέκδοση PIN- δεν είναι για κανέναν ευχάριστες. Όπως ευχάριστη δεν είναι και η παραδοχή ότι οι πιέσεις που δέχεται το χρηματοπιστωτικό σύστημα στην κερδοφορία του, όσο τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια παραμένουν στο 45% του συνόλου, το υποχρεώνουν να αναζητεί λύσεις στο σκέλος των εσόδων του.
Ως προς το παρασκήνιο, η κυβέρνηση δείχνει τα δόντια της απέναντι στις τράπεζες στο ζήτημα των χρεώσεων, αφού όμως ικανοποίησε το πάγιο αίτημα των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων για το «ακαταδίωκτο» των στελεχών τους, γεγονός που απελευθερώνει τις επιθετικές αναδιαρθρώσεις δανείων. Η αξιωματική αντιπολίτευση ήδη επενδύει επικοινωνιακά σε αυτήν την εξέλιξη και η παρέμβαση του πρωθυπουργού για τις χρεώσεις, μαζί με την έφοδο της Επιτροπής Ανταγωνισμού στα κεντρικά των τραπεζών, τουλάχιστον εκ του αποτελέσματος, διασκεδάζει τις εντυπώσεις για την κυβέρνηση.
Συμπέρασμα: Το «καλό» σενάριο είναι να υπάρχουν απτά στοιχεία για καρτέλ στις τράπεζες και η υπόθεση να στηρίζεται σε αντικειμενικές ανάγκες ανεξαρτήτως πολιτικών στοχεύσεων. Το κακό σενάριο είναι η κυβέρνηση ενίοτε να ασκεί πολιτική με το βλέμμα -όχι στον πυρήνα των θεμάτων αλλά -στον ΣΥΡΙΖΑ. Τις σχέσεις της κεντρικής διοίκησης με το χρηματοπιστωτικό σύστημα περιπλέκουν πληροφορίες για «αγκάθια» στη συνεργασία των διοικήσεων των τραπεζών με τον αρμόδιο υφυπουργό Γιώργο Ζαββό. Βαρύ το κλίμα που, τουλάχιστον, εκπέμπεται από το «μέτωπο» των τραπεζών και είναι καλό για όλους να ελαφρύνει.