Ετοιμάζεται να παραδώσει τα ηνία της ΕΚΤ, αλλά αυτό δεν σταμάτησε τον Μάριο Ντράγκι από το να μείνει πιστός στο δόγμα «ό,τι χρειαστεί» και για «όσο χρειαστεί» για τη στήριξη της οικονομίας της Ευρωζώνης, που λυγίζει υπό το βάρος εμπορικών εντάσεων και επίμονων γεωπολιτικών αβεβαιοτήτων. Οι αγορές εστίασαν στην απόφαση να ξαναβγεί το «μπαζούκας» της ποσοτικής χαλάρωσης από τη φαρέτρα και πανηγύρισαν δεόντως. Το πιο σημαντικό ωστόσο από τα όσα είπε ο Ιταλός τραπεζίτης είχε να κάνει όχι με την κεντρική τράπεζα, αλλά τις... κυβερνήσεις.
Ανάλυση
Της Νατάσας Στασινού
[email protected]
Ετοιμάζεται να παραδώσει τα ηνία της ΕΚΤ, αλλά αυτό δεν σταμάτησε τον Μάριο Ντράγκι από το να μείνει πιστός στο δόγμα «ό,τι χρειαστεί» και για «όσο χρειαστεί» για τη στήριξη της οικονομίας της Ευρωζώνης, που λυγίζει υπό το βάρος εμπορικών εντάσεων και επίμονων γεωπολιτικών αβεβαιοτήτων. Οι αγορές εστίασαν στην απόφαση να ξαναβγεί το «μπαζούκας» της ποσοτικής χαλάρωσης από τη φαρέτρα και πανηγύρισαν δεόντως. Το πιο σημαντικό ωστόσο από τα όσα είπε ο Ιταλός τραπεζίτης είχε να κάνει όχι με την κεντρική τράπεζα, αλλά τις... κυβερνήσεις.
Η ώρα της δημοσιονομικής πολιτικής έφτασε, διεμήνυσε και κάλεσε τις κυβερνήσεις να αξιοποιήσουν όσα περιθώρια έχουν για μέτρα, που θα δώσουν ώθηση στην ανάπτυξη, χωρίς να παραλείψουν διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, αλλά και την ολοκλήρωση της τραπεζικής ένωσης.--- Δεν είναι η πρώτη φορά που ρίχνει το μπαλάκι στις κυβερνήσεις. Αλλά αυτή τη φορά η έκκληση αυτή έχει ακόμη μεγαλύτερη σημασία.
Και τούτο γιατί όλοι περιμένουν να δουν εάν η Γερμανία υπό την απειλή της ύφεσης θα κάνει τελικά τη στροφή, απομακρυνόμενη από την αυστηρή λιτότητα. Θα είναι δύσκολο να δούμε το Βερολίνο να παραδέχεται ότι η εμμονή στο δόγμα των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών και της σιδηράς πειθαρχίας απέτυχε. Στην πράξη όμως θα ρίξει χρήμα στην οικονομία- όπως ζητούν εδώ και καιρό ΔΝΤ και Κομισιόν- ακόμη και μέσω της σύστασης ειδικών οργανισμών, που δεν θα επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό της κεντρικής κυβέρνησης.
Και όταν το κάνει, θα λάβει νέα ώθηση και η ευρύτερη συζήτηση στους κόλπους της Ευρωζώνης για την ανάγκη ενός Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης, που χωρίς να παραγνωρίζει την σημασία του πρώτου (σταθερότητα) θα δίνει πια προσοχή και στο δεύτερο (ανάπτυξη) συστατικό. Οι πληροφορίες θέλουν τις Βρυξέλλες να εξετάζουν ήδη τρόπους χαλάρωσης των κανόνων, που θα απομακρύνει το μπλοκ από τη σκληρή λιτότητα. Η τοποθέτηση ενός Ιταλού Σοσιαλιστή στη θέση του Επιτρόπου Οικονομικών φανερώνει ότι το μήνυμα των πολιτών ελήφθη. Aπό τις προθέσεις έως τις πράξεις υπάρχει βέβαια απόσταση. Αλλά κάτι φαίνεται πια να κινείται.