Δεν επαρκεί η αποζημίωση με τον κανόνα de minimis (συνολικό ποσό 1,1 εκατ. ευρώ) για να καλύψει τη χασούρα τους από τις οφειλές της ΕΒΖ (Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης), αλλά και τις ανάγκες της νέας καλλιεργητικής περιόδου, τονίζουν οι τευτλοπαραγωγοί και ζητούν την καταβολή των οφειλών της εταιρείας, ύψους 1,7 εκατ. ευρώ, από τη σοδειά του 2018, καθώς και πρόσθετα 800.000 ευρώ μόνο προς τους παραγωγούς του Έβρου για ασυγκόμιστες ποσότητες τεύτλων του 2017.
Από την έντυπη έκδοση
Της Βάσως Βεγίρη
[email protected]
Δεν επαρκεί η αποζημίωση με τον κανόνα de minimis (συνολικό ποσό 1,1 εκατ. ευρώ) για να καλύψει τη χασούρα τους από τις οφειλές της ΕΒΖ (Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης), αλλά και τις ανάγκες της νέας καλλιεργητικής περιόδου, τονίζουν οι τευτλοπαραγωγοί και ζητούν την καταβολή των οφειλών της εταιρείας, ύψους 1,7 εκατ. ευρώ, από τη σοδειά του 2018, καθώς και πρόσθετα 800.000 ευρώ μόνο προς τους παραγωγούς του Έβρου για ασυγκόμιστες ποσότητες τεύτλων του 2017.
Πρόβλημα έχει προκύψει και με τα ζιζανιοκτόνα, που πρέπει να χρησιμοποιηθούν στις φετινές καλλιέργειες εντός των αμέσως επόμενων ημερών -διαφορετικά οι καλλιέργειες, περί τα 17.000 στρέμματα, θα καταστραφούν- καθώς οι αγρότες ζητούν να μην επωμιστούν και αυτό το έξοδο και να τους δοθούν από την εταιρεία, όπως γινόταν στο παρελθόν.
Εκπρόσωπος της εταιρείας ανέφερε στη «Ν» όμως ότι τα έχει πουλήσει στον ενδιαφερόμενο επενδυτή, ο οποίος, σύμφωνα με τους αγρότες φέρεται να έχει διαμηνύσει γενικότερα ότι εάν δεν ολοκληρωθεί η συμφωνία με την Τράπεζα Πειραιώς για την ΕΒΖ και δεν έχει ένα «χαρτί» στα χέρια του, δεν μπορεί να δεσμευτεί για κανενός είδους συμβάσεις και έξοδα (καλλιεργητικές συμβάσεις, τιμές παραγωγού, ζιζανιοκτόνα κ.α.).
Το ποιος θα επωμιστεί το έξοδο των ζιζανιοκτόνων μπορεί να μη φαίνεται σημαντικό ζήτημα μπροστά στον κυκεώνα των χρεών της εταιρείας. Είναι όμως σημαντικό, καθώς είναι απαραίτητα για τη διασφάλιση της φετινής παραγωγής, αλλά επίσης είναι ένα θέμα που αποδεικνύει ότι άλλο πράγμα είναι η θεωρία και οι θεωρητικές ασκήσεις επί χάρτου περί διάσωσης εταιρειών και καλλιεργειών από πολιτικά διορισμένες διοικήσεις και από τραπεζίτες και άλλο η πράξη, στην οποία το «κουπί» το τραβάνε οι παραγωγοί και οι εργαζόμενοι.
Σημειωτέον επίσης ότι οι τελευταίοι έχουν συμπληρώσει έξι μήνες απλήρωτοι, ξεκίνησε και ο έβδομος και αναμένουν ακόμη τις εφαρμοστικές αποφάσεις που θα τους επιτρέψουν είτε να μεταταχθούν σε υπηρεσίες του δημόσιου τομέα, είτε να βγουν στο προσυνταξιοδοτικό πρόγραμμα που έχει ψηφιστεί.